DOĞAÜSTÜ

D-10-

Grup eve gelip Alex ve Charlie'nin yaptığı dağınıklığı görmeden önce Paul'la ilgili bir duyum almış ve hemen oraya gitmişti. Fakat yine Paul'un oyununa denk gelmişlerdi. Ellerinde bir şey olmadan geri dönmüşlerdi ve dağınıklıkla karşılaşmışlardı. Hanna'nın söylediği şey üzerine Jeff koltuğa geçip yayıla yayıla oturdu. Sonradan anlamışlardı ne olduğunu. İçlerinden bir oh çekip sonunda demişlerdi. Clair hariç bütün grup biliyordu Alex ve Charlie'nin birbirlerine karşı duygular beslediklerini. Clair grubun bu rahat tavrını görünce;

"İçeriye biri girip buraları dağıtmış olabilir, altını çiziyorum biri girmiş olabilir ama siz rahatlıkta nirvanaya ulaştınız."

"Aynen onlarında rahatı yerindedir şimdi. Sonunda birbirlerine besledikleri duyguları dışa vurdular. Gerçi bu biraz fazla olmuş ama olsun." Diyip gülerek koltuğa atladı Hanna, bütün grup onunla birlikte gülmeye başladığında Clair duruma hala Fransız kaldığından gülmeyi erteleyip, konuşmaya devam etti;

"Kimin rahatı yerindedir, ne duygusu ne dışa vurması" diye konuşmaya devam ederken yukarıdan sesler gelmeye başladı ve Clair başını merdivene çevirdi. James onun bu haline gülüp, yukarıyı göstererek;

"Alex ve Charlie'nin" Clair olayı sonunda anladığının verdiği mutlulukla kanepeye geçip oturdu. Doğal bir durum olduğundan fazla takmadan elleriyle oynamaya başladı.
Aradan on dakika geçmeden merdivenlerden ses gelmeye başladığında bütün grup o tarafa dönüp gülmeye başladı. Alex ve Charlie onları görünce şaşırıp;

"Siz ne ara geldiniz?" Diye bir soru yöneltti Alex

"Bilmem geleli fazla olmadı." Dedi Hanna

"Siz ne zamandır?" Dedi Clair

"Fazla olmadı" Charlie'nin bu dediğine grup kahkahalar eşliğinde gülmeye başladı.

"Eee siz neredeydiniz?" Dedi Alex

"Paul'la ilgili bir şey bulduk sandık sonrada apar topar hazırlanıp çıktık."

"Ne buldunuz?"

"Hiçbir şey yine Paul'un oyunlarından biriymiş"

"Alex sen şu okuldaki özel çocuğu buldun mu?" Dedi Jeff Alex'in gözlerine umutla bakarak

"Evet buldum, gücünüde öğrendim."

"Neymiş gücü?"

"Görünmezlik, sabahtan beri ninja gibi hemen kayboluyodu bulunduğumuz ortamdan meğer görünmezlik yüzündenmiş"

"Evet ya görünmezlik yüzündenmiş" dedi Alex üzgün bir şekilde

"Sen niye üzüldün?"

"Ninja sanıyodum o çocuğu, biliyorsunuzki ben ninjalara inanırım ama malesef çocuk görünmez çıktı. Hani oyuncak makinalarına jeton atarsın ve oyuncağı almaya çalışırsın bininci denemene rağmen alamazsın ya o şekil üzüldüm." Dedi Alex Clair'ın yanına oturup başını Clair'ın omzuna yasladı. Clair onun bu haline dayanamayıp ellerini Alex'in saçlarından geçirip okşadı.

"Yarın okuldan sonra çocuğu takip edin. Okulda hemen bir şey söylerseniz korkar falan uğraşamayız."

"Gerek yok, çocuk Alex'i her gördüğünde atlıyo zaten, tipsiz" dedi Charlie

"Yani herkes beni gördüğünde atlar normal bir şey bu, bu kadar abartmayın. Neyse benim karnım aç"

"O kadar şeyden sonra tabi acıkırsın" dedi James sırıtarak

"Ben size atıştırmalık bir şeyler hazırlıyayım." Diyip yerinden kalkıp mutfağa doğru ilerlerken Alex arkasından;

"Clair olmasaydı ne yapardık bilmiyorum. Bu kızı gruba almakla iyi ettik. Bana bakın gücü falan gidersede bırakmayalım bunu yemek falan yapar." Clair bunu duyup yan koltuktaki minderi kafasına fırlattı. Attığı minderi kafasına denk gelince James'la yumruk tokuşturdular.