Kapının kırılmasını ummakla her zaman hata yaptım.
Zorla zehirli suyu içtirdi.Ve öylece gitti.Ölmek istemiyordum.Ama şuan yerden de kalkamıyorum.Zaten istesem de vücudum buna izin vermiyordu.
Kapının hızla açılışı.Karşımdaki yakışıklı doktor.Sarıldığım doktor.İlk öncelikle beni kaldırdı.
Ben : Lavaboya gitmem lazım !
Suga : Sana bir şey yaptı değil mi ? !
Ben : (başımı salladım) İlaç ş-şey
İlk önce dediklerini pek anlamamaya başladım.Sanki kulaklarımı ellerim ile kapatıyor gibiydi.Sonra her şey bulanıklaştı.VE SONRASI
YOK.
Uyandığımda bu sefer daha önceki odadan çok daha büyük bir odadaydım.Yanımda bekleyen doktor beni çok fazlasıyla ve gereksizce etkilemişti.
İLK DEFA
Hayatımda ilk defa olan bir şeydi.
İlk defa olann bir şey iyi bir şey olmak zorunda da değildi.Kendimi ruhen toparlamaya kalkıştım.Toparladım gibi.Ona kibarca odadan çıkmasını rica ettim.Çıkmayacağını söyledi.Nedenini sordum , vicdan azabı olduğunu söyledi.Şuan vicdan azabından değilde beni sevdiği için kalmasını isterdim.Hey ne diyorum ben ! Hem neden vicdan azabı çeksin ki ?
Ben : Onun yerine nede vicdan azabı çekiyorsun ki ? Yoksa ?
Suga : Aa aslında şşey.
Ben : Ney ?
Suga : Bunu söyleyemem.
Ben : O zaman kalamazsın da.İşleri zorlaştır dığın için teşekkür ederim !
Suga : Ya bir daha zarar verirse ?
Ben : Kim olduğunu biliyorsun yani ? Polisleri çağır
Suga : Çağıramam
Çelişki içinde olan şey her şey.Görünüşü kadar içi de iyi olmalıydı.Bir şeyler biliyor.Ve bana bu durumda bağırmak kalıyor.Onu yapamam bunu yapamam.
Bağırdım ve içeri polisler girdi.İlk başta kadını tarif ettim.Ve hastaneden olduğunu belirttim.Ve bu adamında bir şeyler dediğini belirttikten sonra onu sorguya almak için dışarı çıkardılar.
Bir şeyin bu kadar çok şey doğurucağını bilmek istemezdim.Ben sadece duygusuz hayatı yaşamak istemiyordum.Ve şuanda bu duyguyu yaşamak istemiyorum
Korkuyorum
Şüpheleniyorum
Ve seviyorum
Korku ve şüphe olduğu sürece üçüncü duygu olmamalı.Bende öyle yaptım.İnsanlar hiç bir şeyden memnun değiller (ibretlik mesaj iyi okuyun )
Hayata bir de onun gözünden bakmalıyım.Oda korkuyordur.O her ne ise.Dua etmeye devam ediyorum.Unutmak için.
Ve komidinin üstünde duran vazoyu almak geliyor içimden.Ve engel olamıyorum.İçindeki çiçeği ve suyu boşalttıktan sonra inceliyorum.
Ve Unutmak için kafamda kırıyorum.Acıdığını hissedebiliyorum.Ve unutmayı diliyerek kanayan kafamı ağrılar içinde yastığa koyuyorum.Uyandığımda hatırlamayacağımı hissedebiliyorum.
Uyanıyorum.O dışında doktor ve hemşireler başımda.Telaşla aylar sonra uyandı.Seviniyorlar , gülüyorlar.Ve bir şey hatırlamıyorum.
Ne olduğunu sorduğumda komada olduğumu söylüyorlar.Bunu tahmin edebiliyorum.Uyandığıma sevinmişler.Kafama darbe aldığımı söylediler.Nasıl vazoyu kafamda kırdığımı hatırlıyorum.Ama neden kırdığımı hatırlamıyorum.Bir de birini hatırlıyorum gibi.Hayal miydi bilemiyorum .Doktorlar çıkıyorlar birer birer odadan.
Yalnız kalıyorum odayla.Kapı çalıyor.İçeri biri giriyor.
