Her gece, onsuz sonlanan her gecem de. Anılarımızı, hisslerimi düşünüyordum.
On bir yıl. Koskocaman ve hızlı geçen on bir yıl.
Beraber büyümüştük neredeyse ama zaman onuda etkisi altına almış ve değiştirmişti. Eski Harry yoktu. İşte bu beni afallatan ilk noktaydı. Her şeyin harika geçeceğine inanmam zaten benim en büyük aptallığımdı. Şimdi ise fotoğraflarına bakarken içimde oluşan isimlendiremediğim hisse karşı kendimi zapt etmeye çalışıyordum.
Hayır, ağlamıyordum. Ağlayamıyordum.
Hızla kaçıyor ve içime kapanıyordum. Her bir şarkı sanki onun için yazılmış gibiydi. Boğazımda oluşan yumru yerinden hiç kıpırdamıyordu. O mutluydu, hayallerine kavuşacaktı. Ben ise onu her zaman destekleyecektim. Bu arada Anne ise beni aramayı bırakmıyordu. Oğlunun yaptıklarından sonra beni daha fazla sarmalamıştı. Olaylardan sonra ilk zamanlar çekinsede, sarmalamasına izin vermiştim. Yorum yapamazdım, hakkım yoktu. Hangi anne oğlunun kararına bir kız için engel olmaya çalışırdı ki?
Ve bana en son dediği söz her zaman ondan kalan son hatıra olacaktı. Geride bıraktığı: göz yaşlarını zorla silmeye çalışan kızı, unutacaktı.
"Ağlamayı bırakman gerekiyor, gülümse her zaman." demişti bana. Ama asıl bu duruma gelmemi sağlayan kendisiydi. Bu zamanın izlerinden başka hiçbir şey değildi.
Ve bir tane daha kitabım final kategorisindeki yerini aldı.❤️ Bu hikayeyi kalbim kırık bir şekilde yazmaya başlamıştım. Üzüntüme ortak olduğunuz ve yanımda olduğunuz için çok teşekkür ederim kapkek'lerim.🙏🏻💕 Yaşanmış olayları birazcık değişiklikler yaparaktan ve çok detay vermeden anlatabildiğim kadar anlattım. İnanın bu benim için yazımı zordu. Ama beni rahatlattı. Yazmak, yazmak çok iyi geliyor. Bilmiyorum belki okumuştur bile bu kitabı? Instagramda bahsederken, kendi sözünü görüp baktığını düşünüyorum. Aslında hikaye böyle bitmeyecekti. Bir tane yaşanmış olayı yazıp, yazmamak arasında kaldım. Ama yazmamam daha iyi.
Olayların gerçek yüzlerini merak ettiğinizi biliyorum. Bu yüzden azıcık özet geçmeden bu kitabı bitirmeyim.
Bu kitabın gerçek karakterine "A" diyelim tamam mı kapkek'lerim? İşte bu A kişisi ile güzel bir ilişkiye başlamıştık. Zaten 11 yıldır tanışıyorduk. Burada bir sıkıntı yok. Her şey güzel gidiyordu. A'nın resime karşı çok iyi bir yeteneği var. Ve güzel sanatlar için çabalıyor. Bunu bir kenara koyalım. Öhöm A, bir kaç gün böyle değişik davranıyordu, mesajlarıma bakmıyordu ve kötü bir şey olduğundan korkmaya başlamıştım. Ve bir gece bana, benimle konuşması gerektiğini yazmıştı. Bende onu dinledim. Yanii teorik olarak okudum. Bana hayalleri için Ankara'ya taşınması gerektiğinden bahsetti. Ve beni terk etti. Sustum. Bir şey diyemedim çünkü hayali resim ile ilgiliydi. Bir şey diyemezdim. İyi bir şekilde bitirdik. Bana "Ağlamayı bırakman gerekiyor, gülümse her zaman." demişti. Bu hikaye işte bu sözcükten ortaya çıktı. Üzüntümü bir kaç gün sonra yazıya yani bu kitaba dökmeye başladım. Daha bir kaç gün geçmeden sosyal medyada sanki ben A kişisini terk etmişim gibi yazmaya başladı. Şaşkındım. Asıl canımı acıtan şey ve ona karşı sinirlenmemi sağlayan olay ise sınıfta ki en yakın arkadaşıma "Selin bir hataydı, ben senden hoşlanıyorum. Takılalım mı?" demesiydi. Tabii ki arkadaşım ona haddini bildirdi ve her şeyi bana anlattı. Ama böylece her şeyin bir yalan olduğunu anlamıştım. İşin en kötü tarafı annelerimiz hâlâ çok yakın arkadaş. Onu hep göreceğim. Daha bir sürü anı var ama bu kadarını bilseniz yeter. Harry'i böyle bir karektere sokmak istemediğimden böyle bir final yaptım. Neyse neyse. Bu kadar anı yeter.🙏🏻 Şu an mutluyum sonuçta.😂
Her zaman yanımda olup beni desteklediğiniz, elimden tuttuğunuz için çok teşekkür ederim kapkek'lerim! İyi ki varsınız!😍💕🎉💕✨ Artık geriye tek bir hikayem kalıyor. Changes. Changes'a bakmayı unutmayın, sizleri çok seviyorum kapkek'ler!😍😍😍😍
Instagram üzerinden ulaşmak isterseniz; selinarat 💕
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sign of the times ➳h.s
Fanfiction"Ağlamayı bırakman gerekiyor. Gülümse her zaman." demişti bana. Ama asıl bu duruma gelmemi sağlayan kendisiydi. ©Selinarat,2017.