I'll always love you

•~3~•

*Βαλτε το τραγουδι😄*

Ηλεκτρας POV

Στην εισοδο του κλαμπ περιμεναν δυο υπεροχοτελειοφανταστικοεκπληκτιοθεικά -και βαλε- αγορια! Ο ενας με κοιτουσε με ενα στραβο χαμογελο ενω ο αλλος ειχε προσηλωθει στην Χλόη!

'Επ! Γεια σας παιδια!'ειπε ο κωστας φερνοντας με στην πραγματικοτητα.
'Που σε συ ρε' ειπε ο ενας κανοντας με τον κωστα αυτη την ηλιθια αγοριστικη αγκαλια(ναι ναι! Αυτη λεω..ξερεις που χτυπιουνται στην πλατη κλπ κλπ)
'Ναι ρε μαλακα.. σε χασαμε!' Ειπε ο δευτερος χαιρετοντας τον κωστα ακριβως οπως και ο προηγουμενος
'Λοιπον παιδια απο δω οι κολλητες μου! Η Ηλέκτρα και η Χλόη' ειπε δειχνοντας μας
'Κοριτσια ο Φίλιππος και ο Αλεξ,τους γνωρισα οταν ειχα ερθει στην αθηνα και καναμε πολυ παρεα οσο εμενα εδω!' Συνεχισε συστηνοντας μας.
'Χαρηκα πολυ' τους απαντησε η Χλοη δινοντας τους το χερι για χειραψια.
'Εε ναι! Και γω χαρηκα' ειπα επειτα απο ενα δυνατο σκουντηγμα του Κωστα.
'Λοιπον τι λετε; παμε μεσα;' ρωτησε ο Φιλιππος -μαλλον- κοιτοντας με στα ματια. Αυτα τα ματια!Θα ορκιζομουν οτι καπου τα χω ξαναδει!
'Ναι αντε!' Απαντησε ο Κωστας σπρωχνοντας μας ελαφρα...

++++++++++++++++++++++++++++++

Η ωρα ειχε παει 3.30 και εγω ειχα σκυλοβαρεθει. Αν και δεν μπορω να πω το ιδιο και για τους υπολοιπους.Η χλοη 'συζητουσε' με τον Αλεξ, ο Κωστας ειχε σχεδον καβαλησει μια ψηλη κοκκινομαλλα ο Φιλιππος ειχε εξαφανιστει και γω καθομουν στο τραπεζι μονη σαν το λεμονι.!
Καθως επινα την 3η βοτκα νιωθω ενα σκουντηγμα στον ωμο μου!
'Γεια σου και παλι!' με ρωταει ο καστανοξανθος αγγελος με τα γαλαζια του ματια και το πιο αστραφτερο χαμογελο στον πλανητη aka Φίλιππος.
'Γεια σου και σενα' του απαντησα προσπαθωντας να του χαμογελασω φυσιολογικα
'Πως και εισαι μονη σου;'
'Και με ποιον θες να μαι;'
'Γιατι το λες αυτο;'με ρωτησε με ενα βλεμα αποριας
'Κοιτα!'του ειπα δειχνοντας την Χλοη που χορευε με τον Αλεξ και επειτα τον Κωστα με την κοκκινομαλλα
'Αα μαλιστα!'ειπε και μετα απο λιγα δευτερολεπτα σκεψης με τραβηξε απ το βολικο καναπεδακι μου αφηνοντας την βοτκα με λεμονι στο τραπεζι
'Εει τι κανεις;' τον ρωταω ελαφρος θυμωμενη
'Ελα να χορεψουμε!'
'Δε-Δεν ξερω να χορευω!' Ειπα μια τυχαια -και ταυτοχρονα ηλιθια- δικαιολογια που μου ηρθε στο μυαλο.
'Μη λες ψεματα σε μενα γλυκα' ειπε κλεινοντας μου το ματι.
'Αντε προχωρα' συνεχισε..
Ειχα χρονια να το κανω! Απο τοτε! Μου χει λειψει ο χορος .. ειναι λες και εχω χασει ενα μερος απ τον εαυτο μου. Αλλα παλι... δεν ηθελα να το ξανακανω..ειπα θα ξεχασω το παρελθον... Αλλα δεν μπορουσα αλλο!!θα χορευα!και θα προσπαθουσα να μην σκευτομαι τιποτα και κανεναν περα απο τον αγγελο που εχω απενταντι μου!Αχ αυτα τα ματια!