I'll always love you

•~13~•

STILL ΠΑΝΟΥ POV

Γι αυτο καλυτερα ας καταστρεψουμε οτι μας θυμιζει τα χρονια που ζησαμε μαζι Πανο. Ειπε και με κοιταξε στα ματια. Δεν μπορει. Δε  γινεται να το πιστευει. Δεν πρεπει να το θελει αυτο.

-Πλακα κανεις ετσι? Δεν μπορει να το πιστευεις αυτο. Δεν πρεπει να το πιστευεις αυτο. Επανελαβα τις σκεψεις.
-Δεν σου ειπα οτι το θελω Πανο. Ειπε και εκατσε στο παγκακι μας κοιτοντας με βουρκωμενα ματια την θαλασσα.
-Απλα ετσι πρεπει να γινει. Συνεχισε αφηνοντας ελευθερα πλεον τα δακρυα της.
-Γιατι? Γιατι γαμωτο πρεπει να πετας ετσι ολα οσα ζησαμε? Γιατι πρεπει να μυ το κανεις αυτο? Γιατι πρεπει να πληγωνεσαι και να με πληγωνεις?
-Εσυ γιατι με πληγωσες? Απαντησε και γυρισε κοιτοντας με στα ματια.
-Ηλεκτρα σε ικετευω. Δεν εγινε τιποτα μαζι της  Μεινε εδω το σαββατο να σου εξηγησω πως ολα ηταν απλα ενα λαθος. Θα σου αποδειξω πως δεν εκανα τιποτα μ'αυτην την ηλιθια. Μεινε μονο μια μερα. Και φευγεις την κυριακη. Δωσε μου μονο μια ευκαιρια να σου αποδειξω πως ειμαι αθωος. Σε παρακαλω λεκ. Ειπα και κεινει απλα κατεβασε το κεφαλι της. Την στιγμη που πηγε να απαντησει χτυπησε το τηλεφωνο της.
-Ναι? Απαντησε με βραχνη φωνη σκουπιζωντας τα ματια της και τυλιγοντας το ενα της χερι γυρω της προσπαθωντας να καλυψει το γυμνο της δερμα.
-Ελα Φιλιππε...συνεχισε με την ιδια φωνη κανοντας με να θελω να την φιλησω μεχρι να μου τελειωσει το οξυγονο
-Ναι δεν ειμαι Αθηνα
-*βουτυρομπεμπες*
- Οχι.Θεσσαλονικη ειμαι
-*βουτυρομπεμπες*
- Ειχα κατι δουλεις οποτε ναι
-*βουτυρομπεμπες*
- Εμ, οχι δεν γινεται
-*βουτηρομπεμπες*
- Γιατι θα γυρισω Κυριακη βραδυ.
Ειπε και με κοιταξε. Φυσικα και εκανα παρτυ απο μεσα μου οχι μονο γιατι θα μεινει εδω να της εξηγησω, αλλα και γιατι δεν θα βγει μ'αυτον.
- Απο δευτερα ομως οποτε θες.
Και μολις εσβησε το χαμογελο μου. Γιατι γαμωτο? Αφου με θελει γιατι το κανει αυτο στο εαυτο της?
-Καληνυχτα! Επισης.
Επισης? Επισης? Τι επισης ηταν αυτο? Τι της ειπε ο χλεχλες και του ειπε επισης? Τι σκατα μπορει να της ειπε και του ειπε επισ--
- Αν και δεν σε αφορα..Μου ειπε πως εχω χαιρετισματα απ τα παιδια και γι αυτο ειπα επισης. Ohhhh yeeeeaaaah
-Αν και δεν με ενοιαζε... οκ...
-Ναι σιγουρα... μουρμουρισε. Και μετα ησυχια... ησυχια...μεχρι που αποφασισα να την σπασω..
-Ευχαριστω.
-Για ποιο πραγμα? Ρωτησε ενωνοντας τα φρυδια της.
-Που θα μεινεις για να σου εξηγησω.
-Αα...Ελπιζω μονο να ειναι πειστικες οι εξηγησεις σου Πανο.
-Θα ειναι. Αλλα επειδη ειναι... εκανα μια παυση κοιταζοντας το ρολοι μου..
-1.30 καλυτερα ας ξεκινησουμε απο αυριο.
-Καλα. Καληνυχτα. Ειπε και σηκωθηκε να φυγει.
-Ει περιμενε. Τι καληνυχτα.?
-Τι θες να σου πω ρε συ Πανο?Καλημερα?
-Να σε παω τουλαχιστον μεχρι το σπιτι σου?
-Δεν θα παω σπιτι μου. Ψιθυρισε.
-Τι? Γιατι?
-Γιατι η μαμα μου δεν ειναι χαζη να πιστεψει οτι ηρθα απλα για να την δω. Σε αντιθεση με μενα που σε πιστεψα.
Ειπε αλλα φανηκε να μετανιωσε για την τελευταια της προταση. Με πληγωσε η αληθεια ειναι. Δεν περιμενα να το πει ποτε. Αν και εχει δικιο. Φερθηκα ηλιθια. Ομως ολα θα διορθωθουν. Αυριο κιολας.
-Προχωρα μαζι μου. Ειπα και την επιασα απ το μπρατσο σερνοντας την.
-Σου ειπα δεν παω σπιτι μου. Τι δεν καταλαβαινεις? Αντιμιλησε προσπαθωμτας να ξεφυγει απ το κρατημα μου, ομως οταν καταλαβε πως δεν μπορουσε κατσουφιασε και ξεφυσυξε κανοντας με να γελασω με την παιδικοτητα της.
-Φορα αυτο λεκ. Ειπα και της εδωσα το δερματινο μου.
-Δεν κρυωνω. Ειπε γρηγορα.
-Φορα το λεκ.
-Οχι
-Φορα το ειπα.
-Και γω ειπα οχι.
-Λεκ μη με νευριαζεις και φορα το.
-Ειπα Ο Χ Ι .