I'll always love you

•~15~•

Η ατμοσφαιρα ειναι πιο αβολη απο ποτε. Η Αννα εχει ερθει και ειμαστε ολοι μαζι στο σαλονι. Αυτη καθεται στον εναν καναπε και γω με την λεκ στον αλλο. Μπορεις να διακρυνεις απο χιλιομετρα μακρυα την επιθυμια της να την βρισει αλλα ευτυχως συγκρατειται. Η πορτα χτυπαει ξανα. Ωραια. Η λεκ σηκωνεται και ανοιγει με φορα την πορτα ομως μολις αντικριζει τον Στεφανο μενει στηλη αλατος. Σφιγγει τις γροθιες της ενω τα ματια της βουρκωνουν και τα ποδια της αρχιζουν να τρεμουν. Αμεσως σηκωνομαι και πηγαινω διπλα της πιανοντας την απ την μεση. Στηριζεται πανω μου λες και δεν μπορει να σταθει μονη της. Λες και εχει χασει τις δυναμεις της. Ποσο κακο της εχει προκλεσει? Και κυριως εγω.
-Επ, Πανο! Τι κανεις ρε φιλε? Δεν μου πες οτι θα ναι κ αυτη εδω. Τεσπα. Να μπω η διακοπτω απο κατι?. Ρωταει με ενα πλαγιο χαμογελο. Μωρε θα σου κοπει μαχαιρι σε λιγο.
-Οχι ρε! Περνα! Σου χω και μια εκπληξη.
-Ωραια!! Μπαινοντας στο σαλονι και βλεποντας την φατσουλα μας εχει αλλαξει τοσα χρωματα.. ετσιι... δεν προφταινω να μιλησω οταν χτυπαει ξανα η πορτα. Τελεια! Ψιθυρισα. Ανοιγω την πορτα εχοντας ακομα την λεκ πανω μου.
-Ηλεκτρα?
-Χλοη? Τι κανεις εσυ εδω?
-Ηρθα γιατι ο Πανος μου ειπ--
-Καλυτερα ας καθισουμε και θα μαθεις σε πολυ λιγο λεκ μου
-Λοιπον! Ειπα αφηνοντας την πλεον αδυναμη λεκ στον καναπε μενοντας διπλα της.
-Τι στον που--
-γκχμ εβηξε η Χλοη
-Τι στο διαλο Πανο? Ειπες θα βγαιναμε για κανα καφε?!!
-Οτι αν σου λεγα οτι θα ηταν εδω η λεκ η τσουλα σου και η χλοη θα ρχοσουνα θες να μου πεις?
-Οχι βεβαια. Και καλυτερα να φυγω!
-ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ! ΜΕ ΧΩΡΙΣΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΘΕΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΚΙΟΛΑΣ?
-Καλα ρε μαν κουλαρε. Οκ θα μεινω.
-Το καλο που σου θελω. Γρυλισα.
-Λοιπον λεκ. Αυτα ειπα κ εδειξα τον μαλακα και την ηλιθια διπλα του ηρθαν για να παραδεχτουν η μαλλον να σου αφηγηθουν τι εκαναν την νυχτα που μαλλωσαμε. Οσο για την χλοη ηρθε γιατι ειναι ο μονος μου μαρτυρας. Ας ξεκινησουμε λοιπον!
Εχει σκοπο να μιλησει κανενας απο σας τους δυο? Καμια απαντηση. Οκ, υπομονη. Μαλιστα! Λοιπον θα ξεκινησω εγω. Καλυτερα ομως να πιασουμε τα πραγματα απο την αρχη. Οπως ολοι γνωριζετε εγω και η λεκ ημασταν μαζι απο το 2014. Φυσικα και οταν σας το ανακοινωσαμε δεν χαρηκατε ιδιαιτερα. Ειδικα εσυ Τσου-- εννοω Αννα. Οπως ουτε και συ Στεφανε. Συνεχεια μου ελεγες να την παρατησω. Πως δεν αξιζει και δεν με αγαπαει. Ομως δεν εδωσα σημασια στα λογια σου. Παντα μας ζηλευατε. Ολοι. Φιλοι και εχθροι. Και γω μας ζηλευα. Δεν μπορουσα να φανταστω οτι ημουν μαζι με μια κοπελα που κοιτουσε το μεσα μου και οχι την εξωτερικη μου εμφανηση. Και πανω απ ολα με αγαπουσε. Και οχι μονο αυτη. Αλλα και η οικογενεια της. Δεθηκα με ολους. Και πιο πολυ με τον Αγγελο. Περνουσαμε ωραια και αυτο το απεχθανοσασταν. Ποτε δεν μαλωναμε. Και αυτο ηταν οτι χειροτερο για σας. Ωσπου μια μερα. Η πρωτη φορα που μαλωσαμε. Δεν ηταν ενας απλος καβγας. Ηταν κατι παραπανω. Υπερβαλλαμε και οι δυο. Ειπαμε λογια που δεν τα εννοουσαμε και οι δυο. Και αυτο ηταν το τελειο για σας. Εκεινη την μερα και οι δυο πηγαμε σε μπαρ. Μεθυσαμε. Μεθυσαμε για να ξεχασουμε. Να ξεχασουμε τα λογια που ειπαμε. Να ξεχασουμε πως πληγωσαμε το ατομο που ερωτευτηκαμε. Το ατομο που αγαπαμε. Και αυτο καποιοι το εκμεταλευτηκατε. Σωστα? Ρωτησα απευθηνομενος στους δυο μπροστα μου. Καμια απαντηση ξανα. ΣΩΣΤΑ? υψωσα αρκετα την φωνη μου κανοντας ολους να τρομαξουν και την λεκ να απομακρυνθει απο κοντα μου. Οχι λεκ. Δεν γινεται να με φοβασαι. Την τραβηξα ξανα προς το μερος μου βαζοντας την σφυχτα στην αγκαλια μου. Δεν αντισταθηκε. Τυλιξε αδυναμα τα χερια της γυρω μου και εκλεισε τα ματια της για λιγο.
-Λοιπον λεκ. Σημερα σου ειπα οτι θα μαθεις ολη την αληθεια. Και συγκεκριμενα θα την ακουσεις απο τον παπαρα που θεωρουσα φιλο μου και την τσουλιτσα του. Λοιπον Αννα. Ξεκινα εσυ. Πιστευω πως δικο σου ηταν το ολο σχεδιο. Μιλα λοιπον.
Εσκυψε το κεφαλι και κοιταξε κατω. Μωρε αυτο δεν ειναι τιποτα. Δεν ξερεις τι εχεις να παθεις απο δω και περα. ΜΙΛΑ ΕΙΠΑ!.
-Καλα....... λοιπον, το βραδυ εκεινο ξεραμε οτι μαλωσατε. Σας ακουσα εγω η ιδια. Υστερα το ειπα στον στεφανο. Οργανωσαμε το 'σχεδιο' μας και επειτα σας ακολουθησαμε. Εγω εσενα Πανο και ο Στεφανος την Ηλεκτρα.
Στο μπαρ που ηρθα Πανο ειχα παρει και μια φιλη μου για να σε βγαλει φωτογραφια και να της την στειλει ωστε μετα να μεθυσει και να πηδηχ--εννοω να κοιμηθει με τον Στεφανο. Δυστυχως ή ευτυχως το σχεδιο μου πετυχε. Εσυ ειχες μεθυσει τοσο ωστε να μην μπορεις να αντιδρασεις και γω ειχα την ευκερια να σε χωρισω απο αυτην και να σε κανω δικο μου. Μετα στειλαμε γρηγορα την φωτογραφια στην κοπελα σου και αφησαμε το υπολοιπο σχεδιο στα χερια του Στεφανου.

-Τ-τι? Γιατι να το κανετε αυτο?
-ΤΙ ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΗΛΕΚΤΡΑ? ΓΙΑΤΙ Η ΑΝΝΑ ΗΘΕΛΕ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΚΑΙ ΓΩ ΕΣΕΝΑ.
ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΘΕΛΑΤΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΘΑ ΞΕΡΑΜΕ ΟΤΙ ΕΙΣΑΣΤΕ ΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙ. ΠΕΣ ΤΟ ΚΑΠΩΣ ΣΑΝ ΕΚΔΙΚΗΣΗ. ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΤΟ ΜΙΣΩ. ΚΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ? ΓΙΑΤΙ ΕΧΑΣΑ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΙΛΟΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΗΛΙΘΙΑΣ. Ξερεις ηλεκτρα, το βραδυ εκεινο που σε πηγα σπιτι μου, το εβλεπα σαν ευκαιρια να κανουμε ερωτα. Ζηλευα που δεν μπορουσα να σε αγκαλιαζω εγω. Που δεν μπορουσες να φιλας εμενα τοσο παθιασμενα οσο φιλουσες ρον πανο. Που δεν μπορουσα να φιλαω εγω καθε εκατοστο του κορμιου σου. Που δεν μπορουσα να κοιμαμαι και να ξυπναω εγω διπλα σου καθε μερα. Θυμωνα που στην θεση που ηθελα ηταν ο κολλητος μου. Και ηθελα εκδικηση. Ομως αληθεια διαολε δεν μπορεσα να σου το κανω αυτο. Το μετανιωσα. Προσπαθησα να το ξεπερασω, συνεχισα το σχεδιο μου. Ησουν πλεον ημιγυμνη μπροστα μου. Μονο με τα μαυρα σου εσωρουχα. Ησουν σαν εναν αδειο καμβα. Που ηθελα να ζωγραφισω πανω του. Ομως την τελευταια στιγμη διστασα. Ησουν λεον αναισθητη μπροστα μου. Πηρα τηλεφωνο την Αννα και της ειπα πως τα παραταω. Δεν μ αφησε. Με κρατουσε στο χερι. Και ακομα με κραταει. Αλλα ξερεις κατι? Δεν αντεχω να ζω αλλο πια με τυψεις. Με απηλησε να το κανω. Μου ειπε επισης πως επρεπε να το δω σαν ευκαιρια. Δεχτηκα γιατι δεν μπορουσα να κανω αλλιως. Εκλεισα το τηλεφωνο. Νομιζα πως πειστηκα στο να το κανω. Πιστευα πως μπορουσα να σε κανω δικη μου ξανα και ξανα! Το ποστευα στ' αληθεια. Ημουν ετοιμος να το κανω. Οταν ομως ειπες το ονομα του, οταν ακομα και στον υπνο σου σού ελειπε καταλαβα πως δεν χωρουσα αναμεσα σας. Εβρισα χτυπησα τον τοιχο, το χερι μου ματωσε. Ομως οι εντολες της Αννας ηταν σαφης. Αναγκαστικα σε εγδυσα. Δεν σε ακουμπησα ομως. Ουτε εστιασα εκει. Σε κοιτουσα μονο στο προσωπο. Δεν αντεχα να σε κοιταξω καπου αλλου. Εβγαλα την φωτογραφια. Την εστειλα στον Πανο. Αμεσως μετα σε εβαλα κατω απο το παπλωμα. Γυμνη. Γιατι οπως σου ειπα μπορει να μην καναμε απολυτως τιποτα ομως εσυ επρεπε να πειστεις για το αντιθετο. Ξαπλωσα διπλα σου και σε πηρα αγκαλια. Δεν το αξιζα, αλλα το ηθελα πολυ. Ισως πολυ παρα πανω απ το να σε κανω δικη μου. Τυλιξες τα χερια σου γυρω μου. Νομιζες πως ημουν εκεινος. Και γω αρκεστηκα σ αυτο. Το επομενο πρωι ξυπνησες, σου ειπα πως καναμε ερωτα και δεν αργησες να το πιστεψεις μιας και ημασταν γυμνοι. Ησουν πανεμορφη. Ακομα και με ενα απλο λευκο σεντονι τυλιγμενο γυρω σου ησουν η πιο ομορφη στα ματια μου. Υστερα σε ρωτησα αν θελεις να γινεις το κοριτσι μου. Φυσικα και αρνηθηκες. Εγω ομως ηξερα πως προσπαθησα. Επαιξα μεχρι και το τελευταιο μου χαρτι. Ασχετα που εχασα. Ξερω πως δεν διορθωνεται τιποτα ετσι αλλα ειλικρινα συγνωμη και σε σενα Πανο. Ειπε και οκεεευ ειχε βουρκωσει και αληθεια δεν ηξερα αν πρεπει να το πιστεψω ή οχι.

Ηευ!
Οριστε το κεφαλαιο..
Σι γιου νεξτ γουικ

~Jøåņňą~