Keyifli okumalar.
Sonunda 1k olduk 🖤
Gözlerimi dünyaya açtığımdan beri hatalar yaptım. Yükseklerden yuvarlandım. Yuvarladım. Koştum. Nefes aldım. Sonunda ise yaşamayı öğrendim. Ya da öyle sandım.
Hayatım boyunca insanların yaptıkları hatalardan dolayı affedilmesini izledim. Her insanın affedilmeye ihtiyacı olduğunu düşündüm. Ama o duruma düşeceğim hiç aklıma gelmedi. Yine düştüğüm yerden morluklarıma rağmen kalkarım sandım. Lakin kalkamadım bu sefer.
Bu sefer kaybettim gerçekten. Affedilmek istedim ama af dilemedim. Belkide bu yüzden kaybettim. Ya da durun. Diledim. Ama geri çevrildim. Hemde çok yakın olan birinden.
Sonrasında ise affetmeyi de unuttum. Benden af dileyene yüzümü döndüm, kinimle baktım. Merhametsizliğimi acımasızlıkla öldürdüm sonra kötü bir insana dönüştüm.
Şimdi ise boğuluyorum. İyi olmamı bekleyen tarafım 'imdat!' nidalarını atıyor. Ama ne bir kurtarıcım ne de kurtulmak için çabam var. Bunun böyle devam edeceğine inan tarafım haklı görünüyor. Sanırım hiçbir zaman iyi olmak benim içime uygun olmayacak.
***
Oy ve yorumlarınız için teşekkürler.
Mutlulukla kalın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAYEM
Non-FictionGökyüzünü kaplayan buluttu düşüncelerim. Yağmur gibi yağdı kelimelerim ve satırları ıslattı. Sonra sizin gözlerinizle temas kurdu ve bu kitaba dönüştü. İçinde kendi ruhunuzun kırıntılarına rastlayacağınız kitabıma hoş geldiniz. Zihnim sizin ve bede...
