Keyifli okumalar.
Bazen insan gözlerini hiç açmamalı sabahlara. Bazen hiç düşünmemeli, düşünme eylemini yok saymalı. Bazen sevgiyi, nefreti unutmalı. Kısacası bazen hiç yaşamamalı.
Öyle bir hale bürünüyoruz ki artık kendimiz için değil başkası için varmışız gibi davranıyoruz. Başkalarının söylediği şeyler çok önemliymiş gibi kendi kendimizi yiyoruz. Bugün kendime şu soruyu sordum aynı hatayı yaparak:
Acaba ben aptal mıyım?
Aptalım çünkü diğer insanların düşüncelerini kendi hayatımda varsaydım. Değilim çünkü - belki ego olucak ama - onlardan daha düşünceli ve daha zekice davranışlarda bulunuyorum.
Bazen öyle bir an geliyor ki tüm bu düşüncelerimi, yaşadıklarımı unutup başkasının hayatına odaklanıyorum.
Neden?
Çünkü hayatım boyunca ben kötü olayım ama insanlar iyi olsun politikasıyla yaşadım ve bununla ilgili ilk defa bir yerde yazıyorum.
Bana göre her zaman başkalarının sorunları daha büyük görünmüştür gözüme. Daha acı verici, daha kırıcı, daha hayata küsülesi...
Böylelikle bazen kendi sorunlarımdan uzaklaşıyorum, yaşama hissimi unutuyorum, saçma da olsa kendimi iyi hissediyorum ve o anda gözlerimi kapatıp sadece nefes alıyorum.
***
Oy ve yorumlarınız için teşekkürler.
Mutlulukla kalın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAYEM
Non-FictionGökyüzünü kaplayan buluttu düşüncelerim. Yağmur gibi yağdı kelimelerim ve satırları ıslattı. Sonra sizin gözlerinizle temas kurdu ve bu kitaba dönüştü. İçinde kendi ruhunuzun kırıntılarına rastlayacağınız kitabıma hoş geldiniz. Zihnim sizin ve bede...
