Blood Love.

Κεφαλαιο 1ο.

Το 1550 σε ενα μικρό χωριό της Αγγλίας ζούσε ενα νεαρό αγορι που έπασχε απο μια σοβαρή ασθένεια και οι θεραπευτές του ειχαν δώσει μονο λίγες μερες ζωής,οι γονείς του ηταν πολυ θλιμμένη που θα έχαναν τον γιο τους.Το νεαρό αγορι ήξερε πως ηταν θεμα χρόνου να πεθάνει για αυτο αποφάσισε να παει για τελευταία φορα σε ενα μικρό ποταμάκι που συνήθιζε να πηγαίνει απο τοτε που ηταν μικρός.Οταν ειχε φτάσει εκει έκατσε στο γρασίδι χαζεύοντας το απέραντo μιρκο ποτάμι.Ξαφνικα ομως άρχισε να βρέχει πολυ δυνατα.Τοτε το νεαρό αγορι έτρεξε γρηγορα προς το σπιτι του ομως για κακή του τύχη τον έπιασαν πόνοι στο στηθος απο την ασθένεια του ετσι τα ποδια του δεν άντεξαν αλλο με αποτέλεσμα να πέσει κατω.Ομως ενας άνδρας τον πλησίασε και τον ρωτησε αν ειναι καλα τοτε απαντησε πως δεν του μένει αρκετός χρόνος και ξαφνικά ένιωσε στο χερι έναν πόνο σαν καποιος να τον ειχε γρατζουνιση πολυ βαθιά.Μετα απο αυτο άρχισε να χάνει της αισθήσεις του με αποτέλεσμα να λυποθημησει.

"18 Νοεμβρίου 1800"
Σήμερα το πρωί σηκωθηκα νωρίς,θα ερχόταν νέος κάτοικος και ετσι θα επρεπε να παω στο μικρο πανδοχείο του χωριού για να καθαρίσω το δωματιο.Εκλεισα το ημερολόγιο μου και ετοιμάστηκα για να παω στην δουλεια μου.Δουλευα πολλες ωρες για να μπορέσω να ζήσω μιας και ημουν μονη χωρις καμια οικονομική βοήθεια.Αφου εφτασα στο πανδοχείο συνάντησα στην ρεσεψιόν την Κ.Blake μια ηλικιωμένη γυναικα που ειναι και η υπεύθυνη του πανδοχείου.Ειναι πολυ καλη μαζι μου παντα,ειναι σαν δεύτερη μητέρα για εμενα.

"Γεια σας κ.Blake"

"Γεια σου Mary κάτσε να πιούμε ενα τσάι"

"Σας ευχαριστω πολυ αλλα δεν γίνεται.Αν θυμάστε σήμερα θα ερθει ο καινούριος κάτοικος και πρεπει να καθαρίσω το δωματιο"

"Σωστα πως το ξέχασα.Καλα τοτε μην σε απασχολώ αλλο πήγαινε να κανεις την δουλεια σου και θα τα πούμε αργότερα"

"Θα παω αλλα ο καινούριος κάτοικος πως ειναι;"

"Μια φορα τον ειδα μονο τοτε που ηρθε για να κλεισει το δωματιο.Εχει περασει σχεδον μια εβδομάδα δεν θυμαμε το προσωπο του αλλα ηταν κομψός"

"Μαλιστα,ενταξει παω τωρα"της ειπα χαμογελώντας και εφυγα.

Μπηκα στο δωματιο και άρχισα να καθαρίζω.Οταν τελιωσα ανοιξα της κούτες που ηταν μεσα στο σαλονι,υπήρχαν έπιπλα ακριβής αξίας.Υποθετω πως ο κάτοικος που θα ερθει ειναι πλούσιος,αλλα γιατι να ερθει να μείνει σε ενα μικρό παλιο πανδοχείο οπως αυτο;Αρχισα να ξεπακετάρω ενω ταυτοχρονος χάζευα τα ακριβά έπιπλα και τα διαφορα μικροαντικείμενα.Ως συνήθως στο χωριό μας δεν ερχετε κανενας πλούσιος να μείνει διότι η περισσότεροι ζουν στο Λονδινο,βέβαια υπαρχουν ελάχιστοι που μένουν εδω,οι περισσότεροι ειμαστε φτωχοί και δεν μπορουμε να αγοράσουμε πραγματα αξίας η οτιδήποτε ακριβω για αυτο και κανενα μαγαζί δεν πουλάει ακριβά πραγματα.Αλλα ακομα αναρωτιέμαι πως αυτος ο πλούσιος άνδρας ηρθε να μείνει εδω.Ενω τακτοποιησα προσεκτικά ολα τα έπιπλα άκουσα την πορτα να ανοίγει σιγα σιγα και ενας ψηλός άνδρας μπήκε μεσα,φαινοταν νεαρός καπου στα εικοσιπέντε,το βλέμμα του φαινοταν σκοτεινό σαν κατι να τον βασάνιζε.Με κοίταξε με ενα σοβαρός ύφος.

"Ποια εισαι εσυ;"

"Γεια σας Με λενε Mary O'Connell εργάζομαι εδω ως καθαρίστρια και μολις σας τακτοποιησα τα πραγματα.Καλη διαμονή να έχετε."του ειπα και εφυγα βιάστηκα,δεν ξερω αλλα για καποιο λογο ντράπηκα.

"Mary τελείωσες ;"

"Ναι κ.Blake.Μου φάνηκε ομως καπως τρομακτικός ο καινουριος κάτοικος."

"Γιατι Mary;Εμενα μου μίλησε πολυ ευγενικά και μου φάνηκε πολυ καλός"

"Έδειχνε πολυ σοβαρός"

"Ενταξει μπορει ετσι να σου φάνηκε δεν ξέρουμε τι άνθρωπος ειναι"

"Σωστα.Παω να καθαρίσω και τα αλλα δωμάτια θα τα πούμε σε λιγο"

"Ενταξει Mary"

Ανέβηκα πανω και καθάρισα τα δωμάτια,επιτελους τελιωσα και μπορώ να φυγω.Καθως πηγα να κατέβω άκουσα μια ανδρική φωνη να φωνάζει το ονομα μου.

"Δεσποινίς Mary;"

"Παρακαλω;"

"Το δωματιο μου εχει σκόνη ειστε σιγουρη πως το καθαρισατε;"

"Μα φυσικα.Αυτο εκανα πριν"

"Επισης γιατι ανοιξατε τις κούτες με τα έπιπλα;Δεν θυμαμε να σας ζήτησα καμια βοήθεια"

"Συγνωμη αλλα αυτη ειναι η δουλεια μου,καθάρισα το δωματιο σας και τακτοποιησα τα πραγματα σας τωρα αν αυτο σας ενοχλεί μπορώ πολυ ευχαρίστως να βαλω τα πραγματα ξανα στις κούτες και να τα κανετε μονο σας."

"Μολις με ειρωνευτηκατε δεσποινίς Mary;"

"Δεν ηταν ειρωνία κυριε..εμ Συγωμη το ονομα σας;"

"Lay"

"Δεν ηταν ειρωνία κυριε Lay απλα σας εξηγώ πως αυτη ειναι η δουλεια μου.Σας βοήθησα στο να ξεπακεταρετε τα πραγματα σας,δεν νομιζω πως εκανα κατι κακο"

"Ενταξει συγνωμη"της ειπα και πηγα στο δωματιο μου κλείνοντας δυνατα την πορτα.

Καινουρια ιστορια!Ειναι κατι διαφορετικό απο οτι εχω γράψει.Ελπιζω να σας αρεσει και οπως ολοι θα καταλάβετε ειναι με τον πολυαγαπημένο Lay απο τους Exo όσες ειστε exols η γενικα τους ακούτε καντε τον κοπο να ρίξετε μια ματια.Ευχαριστω πολυ!❤️