Επίλογος

109 19 9
                                    

{Καθώς θα διαβάζετε ακούστε και τον ήχο πιστέψτε με αξίζει.}


Μια Εβδομάδα Μετά.

Σήμερα είναι η μέρα του γάμου μου.Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευτυχισμένη. Τον αγαπώ τόσο πολύ τον Lay που πραγματικά με κάνει χαρούμενη.

''Καλήμερα αγάπη μου.''

''Lay πρέπει να φύγεις είναι γρουσουζιά να με βλέπεις πριν από τον γάμο.''

''Εντάξει,εντάξει θα σε περιμένω στην εκκλησιά μην αργήσεις.''

''Δεν θα αργήσω''του είπα χαμογελώντας και έπειτα μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και έφυγε.

[...]

''Rob σήμερα.Θα βρούμε την νυχτοαίματη και ξέρω ακριβώς που θα είναι.''

''Εντάξει Magnus.Όπως θες να τελειώνουμε με αυτό το θέμα επιτέλους.''

[...]

Ήμουν μόλις λίγα λεπτά μακριά από την εκκλησιά. Όμως για κακή μου τύχη είδα τον Magnus μαζί με έναν άλλο άνδρα. Μόλις με είδε ήρθε προς το μέρος μου.

''Mary τι κάνεις;''

''Καλά Magnus.Με συγχωρείς όμως γιατί βιάζομαι.''

''Που θα πας;''

''Δεν νομίζω πως σε ενδιαφέρει αυτό.''

''Γιατί όχι;''

''Τι εννοείς;''

''Εννοώ πως εσύ και ο Lay βρομίζετε το Λονδίνο.''

''Τι είναι αυτά που λες;''

''Λέω πως ξέρω τι είστε .Μια νυχτοαίματη και ένας βρικόλακας''

''Εμείς..δεν..δεν''

''Μην προσπαθήσεις να το αρνηθείς Mary.Ξέρω τι είσαι και δεν σκοπεύω να σε αφήσω να ζήσεις.''είπε και έβγαλε ένα μαχαίρι από την τσέπη του παλτού του.

''Magnus μην το κάνεις. Θα φύγουμε από εδώ.''του είπα ενώ προσπάθησα να ξεφύγω.

''Πολύ αργά''μου είπε και μου κάρφωσε το μαχαίρι στα πλευρά. Το μακρύ άσπρο φόρεμα που φορούσα είχε πλέον γίνει κόκκινο από το αίμα μου. Άρχισα να ζαλίζομαι και έπεσα στα γόνατα έχασα τον Magnus από το οπτικό μου πεδίο και ήμουν ολομόναχη. Με αρκετή δυσκολία σηκώθηκα και άρχισα να περπατάω με αργά βήματα προς την εκκλησιά,σε μόλις λίγα λεπτά είχα φτάσει,άνοιξα την μεγάλη ξύλινη πόρτα και είδα τον Lay.

''L..Lay...''είπα με δυσκολία και έπεσα κάτω. Έτρεξε αμέσως προς το μέρος μου και τοποθέτησε το κεφάλι μου πάνω στα πόδια του ενώ με το ένα του χέρι έπιανε το χέρι μου και με το άλλο το μάγουλο μου.

''Mary τι έγινε;''είπε τρομαγμένος.

''Ο Magnus.''

''Πως μπόρεσε να κάνει κάτι τέτοιο;''είπε και πήγε να σηκωθεί,αλλά του έσφιξα το χέρι.

''Μείνε..μαζί μου..δεν..δεν έχω πολύ..χρόνο..''του είπα προσπαθώντας να ελέγξω την αναπνοή μου.

''Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα .''είπε πλέον κλαίγοντας.

''Θα..είμαι πάντα μαζί σου''είπα και σήκωσα το ένα μου χέρι και το ακούμπησα στην καρδιά του.

''Σ αγαπώ με όλη μου την καρδιά Mary''είπε.

''Και εγώ σ'αγαπώ. Πάντα θα σ' αγαπώ.''

''Θυμάσαι που μου είπες ότι φοβάσαι να μην με χάσεις;''δεν απάντησα και κούνησα το κεφάλι μου θετικά.

''Αυτό που φοβόμουν βγήκε αληθινό.''του είπα μετά από λίγο.

''Δεν θα με χάσεις .Δεν μπορώ να συνεχίσω να ζω χωρίς εσένα .Δεν θα σε αφήσω μονή σου.''Μου είπε και μου άρπαξε τον καρπό ενώ τον δάγκωσε. Έπινε το αίμα μου,δεν μπορούσα να τον σταματήσω πλέον. Ήξερα τι ήθελε να κάνει. Θα γινόταν άνθρωπος. Προσπαθούσα να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά για λίγο ακόμα όσο και αν πονούσα. Μετά από κάποια λεπτά ο Lay σταμάτησε. Ένιωθα πως δεν μου είχε απομείνει άλλο αίμα στον οργανισμό. Ο Lay έκανε ένα επιφώνημα πόνου,αμέσως κατάλαβα πως το αίμα μου είχε κάνει είδη την επίδραση του πάνω του.

''L..Lay..''του είπα και αμέσως ένωσε τα χείλη μας .Αυτό ήταν το τελευταίο μας φιλί. Ένιωθα τα δάκρυα του να πέφτουν στο πρόσωπο μου. Ήρθε το τέλος μας.

''Σ..σαγαπώ''του είπα ακόμα με πιο πολύ δυσκολία.

''Σαγαπώ Mary''μου είπε και μου έσφιξε το χέρι,τον κοίταξα βαθιά στα μάτια. Η αναπνοή μου άρχισε να βαραίνει όλο και πιο πολύ μέχρι που σταμάτησα να αναπνέω...


Το βλέμμα της ήταν καρφωμένο πάνω μου,δεν κουνιόταν πλέον. Ήξερα πως την είχα χάσει.

''Mary..όχι..''άρχισα να φωνάζω ενώ τα δάκρυα μου όλο και αυξάνοντα, ξαφνικά με έπιασε ένας πόνος στο στήθος. Είχα καιρό να νιώσω αυτό το συναίσθημα. Κατάλαβα αμέσως πως η ασθένεια μου είχε επιστρέψει. Οι πόνοι όλο και αυξάνονταν με αποτέλεσμα να πέσω δίπλα από την Mary.Δεν σταμάτησα να της κρατάω το χέρι, είχε έρθει και το δικό μου τέλος το ένιωθα .Οι πόνοι είχαν γίνει ακόμα πιο δυνατή,η γρατζουνιά στο χέρι μου είχε κάνει την εμφάνιση της και πλέον δεν μπορούσα να αναπνεύσω κανονικά. Κοίταξα την Mary για ακόμη μια φορά,ενώ η καρδιά μου είχε σταματήσει και το βλέμμα μου είχε μείνει στην Mary....

Ευχαριστώ πολύ όσοι απο εσάς διαβάσατε την ιστορία μου.

Blood Love.Donde viven las historias. Descúbrelo ahora