Blood Love.

Κεφάλαιο 23.

Μια Εβδομάδα Αργότερα.

"Κυρια Blake πρέπει να μιλήσουμε."

"Η Mary;"

"Στο σπίτι είναι κοιμάτε"

"Έγινε κάτι;Με τρομάζεις βραδιάτικα."

"Ναι για την ακρίβεια όχι"

"Τότε;"

"Θέλω να κάνω πρόταση γάμου στην Mary."

"Τι;Αλήθεια.Αυτό είναι υπέροχο."είπε και με αγκάλιασε.

"Θέλω την βοήθεια σας όμως."

"Φυσικά και θα την έχεις."

"Θέλω ένα ωραίο μέρος δίπλα στο ποτάμι."

"Ωραία ξέρω ακριβώς ένα μέρος.Μετά;"

"Μετά θέλω να έρθετε μαζί της.Ύστερα θα της κάνω την πρόταση."

"Με θέλεις παρούσα δηλαδή;"

"Φυσικά κ.Blake"

"Ευχαριστώ που θέλεις να βρίσκομαι και εγώ μαζί σας,αλλά έχω μια καλύτερη ιδέα."

"Όπως;"

"Θα πω στην Mary πως θέλω να βγω μαζί της μια βόλτα.Θα την φέρω σε εσένα και μετά θα φύγω."

"Γιατί δεν θέλετε να είστε μαζί μας κ.Blake;"

"Γιατί είναι μια προσωπική σας στιγμή και θα ήταν πολύ πιο ωραία αν ήσασταν οι δυο σας μόνο."

"Έχετε δίκιο."

"Πότε θα της το πείς;"

"Αύριο δεν μπορώ να περιμένω άλλο."

"Ωραία.Άντε πήγενε όμως μην ξυπνήσει και ανησυχήσει."

"Εντάξει και σας ευχαριστώ"είπα και έφυγα αμέσως.

Μόλις έφτασα στο σπίτι η Mary ακόμα κοιμόταν.Ήταν τόσο γλυκιά έμοιαζε σαν άγγελος.Ξάπλωσα δίπλα της και την αγκάλιασα.

"Που ήσουν;"μου είπε νυσταγμένα.

"Εδώ έξω.Κοιμήσου εσύ"

"Εντάξει"μου είπε και μου κράτησε το χέρι,ενώ μετά από λίγο την ξαναπήρε ο ύπνος.

[...]

Έκτακτο!Όλοι οι κυνηγοί παίρνουν αίμα απο τους πολίτες του Λονδίνου.Πολλοί θα αναρωτηθείτε γιατί;Έχει διαπιστωθεί πως υπάρχουν νυχτοαίματη στο Λονδίνο.Επίσης οι κυνηγοί έχουν δηλώσει σε όλο το κόσμο πως υπάρχει ένα είδος βρυκολάκων που δεν μπορούν να σκοτωθούν με τον συνηθισμένο τρόπο.Αλλά μόνο απο τους νυχτοαίματους.Βέβαια τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα δηλώνει ο κυνηγός Magnus Albert σύμφωνα με την πρόσφατη ανακάλυψη του.Για αυτό σαν πολίτες του Λονδίνου παίρνουμε ισχυρά μέτρα και ζητάμε απο όλους σας να συνεργαστείτε και να δώσετε αίμα.

[...]

"Mary σκεφτόμουν να πάμε μια βόλτα."

"Ναι κ.Blake που θέλετε να πάμε;"

"Πάμε στο ποτάμι;"

"Ναι πάμε."είπα χαμογελώντας.

Περπατούσαμε για λίγα λεπτά μέχρι που φτάσαμε στο ποτάμι.

"Mary...συγνώμη μόλις θυμήθηκα πως έχω να κάνω κάτι συμαντικό.Πρέπει να φύγω."είπε και έφυγε τόσο βιάστηκα που δεν πρόλαβα να της πω τίποτα.

"Ωραία και εγώ τι θα κάνω τώρα μόνη μου;"είπα στον εαυτό μου.

"Δεν είσαι μόνη."Είπε ο Lay και βγήκε μέσα από κάτι θάμνους.

"Με τρόμαξες.Γιατί κρυβοσούν εκεί;"

"Για την ακρίβεια η κ.Blake σε έφερε εδώ με σκοπό."

"Δηλαδή για να δω εσένα;"

"Για να σου κάνω μια πρόταση."

"Πρόταση;"

"Ναι"είπε και με πλησίασε.Με κοίταξε στα μάτια, πείρε μια βαθιά ανάσα και γονάτισε μπροστά μου.Πράγμα που μου φάνηκε περίεργο.

"Lay τι κάνεις;"

"Mary άκουσε με προσεχτικά."

"Εντάξει"

"Ξέρεις πόσο πολύ σε αγαπάω.Πραγματικά θέλω να είμαι μαζί σου για το υπόλοιπο της ζωής μου.Mary θες να με παντρευτείς;"Πραγματικά έμεινα άφωνη με αυτο που μόλις μου είπε.Η αλήθεια είναι πως θέλω και εγώ να είμαι μαζί του για το υπόλοιπο της ζωής μου,όμως θα γεράσω και θα πεθάνω κάποια στιγμή.Ενώ ο Lay θα είναι ακόμα νέος και θα ζεί.

"Lay μου αρέσει αυτό που έχουμε δημιουργήσει μεταξύ μας.Όμως θα με θες ακόμα και αν έχω γεράσει;Η Όταν θα είμαι αρκετά μεγάλη και έρθει η στιγμή που θα πε..."

"Mary το σκέφτομαι κάθε μέρα αυτό που λες.Αλλά για εμένα θα είσαι πάντα η κοπέλα που ερωτεύτηκα και ας γεράσεις.Προτιμώ μια ζωή με εσένα παρά μια ζωή όπου δεν θα βρίσκεσε εσύ.Σ'Αγαπώ παρά πολύ και πραγματικά θέλω να είμαι μαζί σου."

"Δέχομαι"του είπα χαμογελώντας,ενώ μου πέρασε το δαχτυλίδι που κρατούσε στο δάχτυλο.

"Σ'Αγαπάω Mary."

"Και εγώ σαγαπώ Lay"του είπα και με αγκάλιασε ενώ μου έδωσε ένα τρυφερό φιλί στα χείλη.

"Και δεν θέλω να σκέφτεσαι το μέλλον.Σημασία έχει το τώρα."

"Έχεις δίκιο,συγγνώμη Lay.Απλώς ήθελα να το συζητήσουμε."

"Δεν χρειάζεται να απολογείσαι.Έπρεπε όντως να την κάνουμε αυτή την συζήτησει κάποια στιγμή."

"Πάντως είμαι αρκετά χαρούμενη που θα παντρευτούμε."

"Χαίρομαι που είσαι χαρούμενη.Μόλις πάμε στο Λονδίνο ας παντρευτούμε"

"Εντάξει"του είπα χαμογελώντας,ενώ με αγκάλιασε.