"HOŞÇAKAL VİCTORİA"

14.3K 76 4
                                    

  "Umarım beni yanlış anlamazsın. Ama benim dinlenmeye ve biraz yalnız kalmaya ihtiyacım var" dedi. Ses tonu tuhaftı gözlerim bağlı olduğu için yüz ifadesini göremiyordum.  Üstümdeydi, birden ayağa kalktı. Birkaç saniyelik sessizlikten sonra gözümdeki bez parçasını çıkardı. Yüzü solgundu ve gözleri kızarmıştı. Tam nesi olduğunu soracaktım ki konuşmama bile izin vermedi, eliyle sus işareti yaptı.
   Ne oldu da bu kadar üzüldü! İstemeden yanlış bir şey mi söylemiştim?
  Hızlı hareketlerle beni kelepcelerden kurtardı. Bana dokunmuyordu,kelepçelerden kurtulduğum an ona sarılmak istedim ama yapamadım. Gözlerini benden kaçırıyordu. Benimle bir saniye bile göz göze gelmeye tahammül edemiyordu.
   Hiç bir şey söylemeden kapıya doğru yürüdü. Tam odadan dışarı çıkacakken durdu, arkasını döndü ve " istersen duş alabilirsin. Ben çalışma odamda olacağım. Giyindikten sonra haber ver, Leonardo'ya söylerim seni eve bırakır" dedi.
  O konuşurken çoktan giyinmiştim. "Gerek yok, eve kendim gidebilirim" dedim. Çünkü çok sinirlenmiştim bir anda bu kadar değişmiş olması imkânsızdı.
  Kapıya doğru yürüdüm, geçmem için izin verdi. Merdivenlerden hızlı adımlarla alt kata indim. Tam son basamağa adım atacakken Alex diye seslendi. Durmak istemiyordum bir an önce bu evden çıkmak istedim ama yapamadım. Durdum ve arkama döndüm efendim dedim. Kapıyı kapattı ve bana doğru bir iki basamak geldi.
   " Dur! Sakın yaklaşma. Ne söyleyeceksen söyle, gitmem gereken uzun bir yolum var" dedim. Ona öyle çok sinirlenmiştim ki, bir şeyleri kırıp dökmemek için kendimi zor tutuyordum. Bağırmamla olduğu yere çivilenmişti. Birkaç dakika sessiz kaldıktan sonra kendini toparladı ve çatallı bir ses tonuyla " İşe istediğin gün gelip başlayabilirsin" dedi ve gözleri doldu.
  "Iııı... Biraz kafa dinlemeye ihtiyacım var. 2-3 günlüğüne şehir dışına çıkacağım. Döndüğümde haberleşiriz... Hoşçakal Victoria"
  
 

MASUM İTAATKAR (+18)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin