15.Bölüm- Gözyaşları

152 11 11
                                    


Medya-Naz Ölçal-Tek Nefes

"Bazı insanların gözyaşları kalbinden damlar."

Üzerimde annemin bana aldığı yeni gül kurusu elbisem ve omzumdan aşağıya bıraktığım saçlarım...

Üzerimde annemin bana aldığı yeni gül kurusu elbisem ve omzumdan aşağıya bıraktığım saçlarım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Ve Berrak'ın zoruyla yaptığım hafif makyaj....

İçimi kaplayan tarifsiz heyecan...

Bugün doğum günümdü.

Annemler arkadaşlarımla kutlayabilmem için bu akşamlığına bana izin vermişlerdi.

Kendileri de sabahtan hediyelerini verip bana pasta kesmişlerdi.

Derin bir nefes aldım.Nedense hala kendimi güzel hissetmiyordum.

Saçlarımı önüme alıp aynada birkez daha kendimi süzmeye başladım.

-Offf!!Yeter artık Su!Güzelsin işte.Hatta harikasın.Lütfen artık benim elbisemle ilgilenebilir misin?

Bakışlarım yatağımda boylu boyunca uzanmış Berrak'a döndü.Üzerindeki beyaz, çiçekli elbiseye gülümsedim.

-Çok güzelsin sende.Elbise çok yakışmış.

Hemen ayağa kalkıp beni aynanın önünden itti.Sonra sağına soluna dönerek elbisesini kontrol etti.

-Evet ya.Haklısın.Cidden bu elbise bana çok yakışmış.Valla geçen günki düğünde Neriman'ın kızı da böyle bir elbise giymişti.Ömrümde o kadar çirkin bir insan görmedim.Vallahi ben olsam tutar kolundan-

-Ayy başlama yine Berrak.Şuan Neriman ve kızından daha önemli birşey var.Benim doğumgünüm gibi mesela.

Berrak bana yavru kedi bakışı atarak yanağıma sulu bir öpücük kondurdu.

-Kuzuşum sen şaka maka kocaman kız oldun yaa!!

Yüzümü elimle silip gülümsedim.

-Tamam tamam hemen duygusala bağlama.

Birbirimize uzun uzun sarıldık.
Biz tam ortamın havasına kendimizi kaptırmıştık ki kapı aniden açıldı.

-Ya benim en sev-

Uzay'ın sesi ile birbirimizden ayrıldık.O bizi farkedince konuşmayı kesmiş ve bize bakmaya başlamıştı.

-Uzay?

-Pardon kuzen ya!Ben hediyeni verecektim ama zamanlamam yanlış oldu galiba.

Başımı olumsuz anlamda sallayıp ona gülümsedim.

-Hiç yanlış bir zaman değil.Gel buraya.

Bir kolumu açıp onu da yaptığımız sevgi pıtırcığına davet ettim.

İki en yakınım kollarımın arasındaydı artık.Sanırım hiç değişmeyecek olan şeylerin başında bizim dostluğumuz gelecekti.

Uzay kollarını bizden ilk ayıran oldu.Hemen sonrasında Berrak'ta ayrılmıştı.

KALBİM KÖRDÜHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin