KALBİM KÖRDÜ

1.Bölüm-WTF?

Medya-Cüneyt Ergün-Aşkımın bir kalbi varmış

Bakışlarım penceredeki kuşa kaydı.Elimdeki saatlerdir çaldığım kemanı rastgele bir yere bıraktım.Nedensizce kuşu tutmak istemiştim.

Minik kanatlarını pır pır ederek uçup gitti.Oysa ben daha ona iki adım anca gitmiştim.

İki dudağımı büzüp kemanımı fırlattığım yerden aldım.Kemanı bir yandan kabına koyuyor diğer yandan da kuşu düşünüyordum.Saçma bir kuştu işte.Neden bu kadar abartıyorsam...

Kemanı dolabın üstüne koyup salona gitmek üzere hareketlendim.

Ben kim miyim?

Ben Doğa Su GEZGİN .Ailem bana neden böyle bir isim koymuş bende bilmiyorum.Ama her zaman tercihim Su isminden yana olmuştu.Liseyi bu sene bitirecektim.Lanet olsun YGS yaşasın serbest meslek!

Kendimle gevezeliği bırakıp salondaki büyük koltuğun üzerine attım kendimi.Annemler yüzmeye gitmişlerdi.Ben ise onların aksine keman çalmak istemiştim.Bana kalırsa gün boyu birçok insanın yüzdüğü yerde olmaktansa akşam üzeri gidip kimsenin olmadığı yerde yüzmek daha iyiydi.

Ohh miss.

İnsan sesi olmayacaktı.Sahil boyunca koşan çocuklar onlara bağıran anneler,abazalık eden erkekler...

Bahçe tarafındaki kapının camından gelen tıkırtı ile bakışlarımı o tarafa çevirdim.

Gözlerimden kalpler fena halde çıkmaya hatta depar atmaya başlamıştı.Allah'ım o nasıl güzellik?O nasıl gösteriş.

Hemen bahçe kapısını açtım.Karşımda bana sorarak bakan mavi gözleri es geçerek dondurmaları elime aldım.

Uzay bana adeta uzaylı gibi bakıyordu.Ne kadar da espiritüel bir bayanım?Adafsgsb

Elimdeki Magnumları adete birer çocuğummuş gibi sararken kendimi koltuğa attım.Ve hunharca dondurmaları yemeye basladım.

-Hoşbulduk Su.İyiyim sen nasılsın?

Tabi ki de biricik kuzenimi takmayacağım deli misiniz?

-Üf bırak şunları Su.Kırk yılın başında size geldim sen beni umursamıyorsun bile.

Ona gözlerimi devirdim.

-Abartma Uzay.Yan tarafımızda oturuyorsun.Ve adeta bizim evden hiç gitmiyorsun.Kendi evinden çok bizde kalıyorsun.

-Oo öyle mi Su hanım.Seni küçük Su'cuk seniii.Ay sucuk var mı dolapta.Canım çekti.

Ben daha birşey demeden kalkıp gitti.Tabi ben umursamadım onu.Yemek yemeyi ne kadar sevdiğini böylece anlamış oldunuz değil mi?

Hala onu umursamıyordum.
Çünkü işin içinde Magnum var.Durun durun...

MAGNUM.

Oldu mu şimdi?çok havalı değil mi?

Ne yiyiyorsun?

MAGNUM.

Vuhuuuuuu!!!

Tamam ben suyunu çıkarmadan susayım en iyisi.

Kafamdaki düşünceleri bir köşeye fırlattım.

-Su sucuk ister misin?Ona göre yapacağım bak.

-Hayıır sen yee!!

Ona cevabımı verip dondurmamın son kalan kısmını da bitirdim.

Biraz sonra yanıma Uzay gelmişti bile.O sucuklarını yerken ben talefonumla oynamaya başlamıştım bile.