Hot Boss

Κεφάλαιο 26

Ξαφνικά οι φωνές επιστρέφουν στα αυτιά μου αλλά δεν μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου λες και έχουν 100 κιλά πάνω τους.

-Σας ευχαριστώ Κύριε Παπαπέτρου.

-Μην με ευχαριστείς έκανα την δουλειά μου, θέλω να την αφήσετε να ξεκουραστεί έχασε αρκετό αίμα Μπορεί να κοιμάται για αρκετές ώρες. Μην ανησυχήσετε.

-Εντάξει και πάλι ευχαριστώ. Αντρέα συνόδεψε τον γιατρό έξω.

Οι φωνές γινόντουσαν όλο και πιο δυνατές. Επιτέλους μπορούσα να ανοίξω λίγο τα μάτια μου.

-Μ...Μ...Μάρκο;;

-Σελήνη Αγάπη μου.

Τον ένιωσα να κάθετε δίπλα μου στο κρεβάτι γυρνάω με όση δύναμη Έχω μέσα μου να τον κοιτάξω.

-Γιατί το έκανες αυτό;;

-Σ...Συγγνώμη...

-Δεν χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη αλλά σε παρακαλώ Μην το ξανακάνεις.

Πήγε να σηκωθεί από το κρεβάτι αλλά το έπιασα το χέρι.

-Μην φύγεις κράτα με.

Ένα χαμόγελο ξεπρόβαλε στα χείλη του. Πόσο μου είχε λείψει το χαμόγελο του. Ξάπλωσε δίπλα μου στο κρεβάτι και με πήρε στην αγκαλιά του. Μετά από τόσο καιρό κατάλαβα ότι αυτό ήταν που χρειαζόμουν την αγκαλιά του τίποτε άλλο...

Η ώρα πέρασε και ήρθε το βράδυ άνοιξα τα μάτια μου και ήμουν ακόμα στην αγκαλιά του Μάρκου. Σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα

-Πεινάω...

-Επιτέλους ο παλιός καλός σου εαυτός..

-Χαχαχα Μην με κοροϊδεύεις πεινάω.

-Θα σου φέρω να φας.

-Όχι θέλω να πάμε να κάτσουμε κάτω να φάμε όλοι μαζί σαν οικογένεια.

-Εντάξει Πάμε.

Με βοήθησε να κατέβω τις σκάλες μιας και ήμουν ακόμα πολύ αδύναμη και βρήκα τον Αντρέα μαζί με τον Στέφανο να μιλάνε.

-Κοίτα πια σας έφερα.

Είπε ο Μάρκος καθώς μπαίναμε στο σαλόνι. Ο Αντρέας με τον Στέφανο με κοιτούσαν και χαμογελούσαν.

-Τι με κοιτάτε πάμε να φάω επιτέλους.

-Ο παλιός καλός της εαυτός.

-Πωω Στέφανε πρέπει να σταματήσεις την πολύ παρέα με τον Μάρκο..

Τα γέλια μας γέμισαν το δωμάτιο καθώς προχωρούσαμε στην κουζίνα. Το τραπέζι στρωμένο και η φωνή της Κ. Ευτυχίας ακούστηκε.

-Έφτιαξα το αγαπημένο σου. Καρμποναρα..

Μας σέρβιρε και έκατσε και εκείνη στο τραπέζι , τους κοιτούσα όλους γύρο μου και συνειδητοποίησα πως πια έχω μια μεγάλη οικογένεια αυτό που δεν είχα ποτέ στην ζωή μου το απέκτησα τώρα στα 27 μου.

Το φαΐ ήταν ότι καλύτερο , αυτό που έκανα μάλλον ήταν το σοκ που χρειαζόμουν για να καταλάβω κάποια πράγματα. Καθόμουν αγκαλιά με τον Μάρκο στον καναπέ καθώς όλοι μαζί βλέπαμε ταινία .

-Αντρέα σήμερα μπορείς να κοιμηθείς στο δωμάτιο σου δεν σε χρειάζομαι άλλο .

-Επιτέλους θα κοιμηθώ σε ένα κρεβατάκι.

-Δεν κατάλαβα πιο ήταν το πρόβλημα με την πολυθρόνα μου;

-Καλή και άγια η πολυθρόνα σου αλλά όχι για να κοιμάσαι θα αποκτήσω λουμπαγκο 25 χρονών άνθρωπος..

Τα γέλια μας για μια φορά γέμισαν το σπίτι , η οικογένεια που ποτέ δεν είχα.......

Η ώρα πέρασε και ήθελα να ξαπλώσω , κοιμάμαι όλη μέρα αλλά και πάλι ήθελα να πάω στο κρεβάτι μου ,ρι να πω μάλλον θα είναι λογικό με αυτό που έγινε σήμερα. Ο Μάρκος ανέβηκε μαζί μου στο δωμάτιο ενώ οι άλλοι καθόντουσαν ακόμα στο σαλόνι. Ξάπλωσε μαζί μου στο κρεβάτι.

-Μάρκο θέλω να μιλήσουμε.

-Ότι θεέ αγάπη μου μόνο μην μου πεις να χωρίσουμε .

-Όχι δν θα σου πω αυτό. Θέλω να σου πω ότι μέσα σε όλο αυτό που έγινε έχασα το δαχτυλίδι που μου πήρες. Βασικά αυτός το πήρε και το πέταξε... Συγγνώμη πραγματικά συγγνώμη.

-Τώρα γιατί κλαις σιγά βρε μωρό μου πως κάνεις έτσι ένα δαχτυλίδι είναι μόνο θα σου πάρω αλλά 10.

-Δεν θέλω άλλο θέλω αυτό με αυτό μου έκανες την πρόταση...

-Μην κάνεις σαν παιδάκι τώρα.

-Καλά συγγνώμη.

-Αυτό ήθελες μόνο;

-Όχι ήθελα να σου πω ότι από αύριο θέλω να έρθω στην εταιρία δεν μπορώ να κάθομαι άλλο εδώ μέσα δεν μου κάνει καλό.

-Και αντί να πας για ψώνια ξέρω εγώ ή να μας κομμωτήριο ή για τα νύχια σου θες να έρθεις πίσω στην δουλειά;

-Ναι!

-Θεέ μου, λοιπόν θα κάνουμε και συμφωνία θα πας κομμωτήριο και για τα νύχια σου και να πάρεις κάτι καινούριο για την δουλειά και θα έρθεις μεθαύριο στο γραφείο εντάξει ;

-Ναι αυτό το δέχομαι. Σ'αγαπάω να το ξέρεις.

-Και εγώ Αγάπη μου.

-Ωραία πάρε με αγκαλιά που τόσο μου έλειψε.

Τα χέρια του τυλίχτηκαν γύρο μου και κάπως έτσι μας πήρε ο ύπνος...