BEŞİNCİ BÖLÜM
Kays denen insan Facebook'dan hiç bir şey yazmadı. Zaten pek çevrimiçi de olmuyordu. Resim de yüklemiyordu. Sır gibi bir şeydi. Okuldaki çocuk olmadığını artık anlamıştım ama içimdeki yersiz umutlar bitmek bilmiyordu. Okuldaki çocukla ilk gördüğüm yerde konuşma kararı aldım. Adını soracaktım. Artık dayanamıyordum, öğrenmem gerekti. Bu kararı verdikten sonra kantinde karşılaştık. "Selam" dedim. O da "Selam" dedi ve garipçe sırıttı. "Adın ne?" dedim. Bu soruyu ilk soran ben olmamalıydım, of yine merakımın esiri olmuştum. Birden hiç ummadığım bir şekilde bana güldü. Alt tarafı adını söyleyecekti. Bu ukalalık da neydi böyle? Arkamı dönüp sinirlice yürürken bana seslendi ve "Bir daha tanımadığın kişilerin arkadaşlık isteğini kabul etme,olur mu?" deyip bir kez daha güldü. Şok olmuştum. O an put gibi kaldım. Beni ekleyen oydu ve adı cidden Kays'dı. Ve ben rezil olmuştum.
