Μια μοιραία γυναίκα

κεφαλαιο 11

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

''Καθομουν με τις ωρες και σκεφτομουν που μπορει να εχουν παει,πρεπει να δρασω...Ας κατσω να τα σκεφτω απο την αρχη...Πηραν το σωμα της Αννας,το τυληξαν,το φορτωσαν στη βαρκα και εκαναν κουπι να βγουν στα ανοιχτα και μετα τους εχασα απο τα ματια μου...Που μπορει να πηγαν με μια παλια βαρκουλα?Απεναντι στη Σμυρνη?Σε κοντινο νησι?Χαθηκαν στο πελαγος?Και πως πηγαν εκει,με ποια ελπιδα?Μηπως εχουν συνεργατες?Πρεπει να σκεφτω...αλλα κυριως να τσεκαρω την αλληλογραφια τους,κατι θα βρω...Αυριο κιολας πρεπει να μπουκαρω κρυφα στο σπιτι και να ψαξω την αλληλογραφια...Δεν μου γλιτωνουν...Θα τους βρω...''

...

Ο Γιωργος σηκωθηκε κεφατος να παει στο γραφειο,ηθελε να την δει.Καθως ντυνοταν ηρθε ο Αντωνης...

-''Καλημερα ερωτευμενε.''!

-''Καλημερα Αντωνη,χθες ηταν η πιο ομορφη βρσδια που θα μπορουσα να περασω τον τελευταιο καιρο.''

-''Εχεις σκοπο να τη ζητησεις σε γαμο?''

-''Δεν ξερω ειναι ακομα νωρις,θα περιμενω λιγο...''

-''Παντως πηρες τα πανω σου μολις αλλαξες εικονες''

-''Ναι οντως απορω ομως τι γινονται οι αλλοι στη Σαμο,εχουν αρχισει και μου λειπουν.''

-''Τετοια ωρα,τετοια λογια ντυσου γρηγορα πρεπει να φυγουμε.''

Πηαγν επιτελους στο γραφειο.Οσο δουλευαν ανταλλαζαν κλεφτες γλυκιες ματιες περιμενοντας μεχρι να τελειωσει η βαρδια και να βρεθουν οι δυο τους...Μεχρι στιγμης ολα κυλουσαν ομορφα για τον Γιωργο αλλα καποιος εδω και καιρο τα ξερει ολα και εχει σκοπο να δρασει(ο αφηγητης με τα μαυρα εντονα γραμματα)Σαν να μην εφτανε αυτο ομως ο Μανωλης ειχε γινει ηφαιστειο...

''Πως ανεχτηκα εγω να κανω το κοροιδο βρε Μηνα?Ποιος ξερει που ειναι τωρα και καλοπερναει...Βεβαια μολις την σκοτωσε και καταφερε να με καταστρεψει εξαφανιστηκε ο ανανδρος,το καταλαβαινεις Μηνα?Δεν μπορω να το ανεχτω,βραζω''

-''Μανωλη πως τολμας να μιλας ετσι για τον αδερφο μας?Αν και εδω που τα λεμε ουτε εσυ εισαι αγιος,ηξερες οτι την ηθελε...''

-''Δεν ειναι αυτο το θεμα μας,αυτο που μου εκενε θα το πληρωσει με το ιδιο νομισμα,εβαλε και λογια στην Ελενη,θα τον βρω και θα φαει η μουρη του χωμα,στο ορκιζομαι...''ειπε ο Μανωλης βαρωντας τη γροθια του στο τραπεζι.

Ο Μηνας πλεον τον κοιτουσε αμιλητος,τωρα βγηκε να εκραγει?Γιατι ολο αυτο τον καιρο καθοταν αμιλητος?Ηταν πραγματικα ανησυχος...Ηξερε καλα τον Μανωλη οταν ελεγε κατι χτυπωντας τη γροθια του σημαινε πολεμος...

...

''Επιτελους βραδιασε,ολοι θα κοιμουνται εχει φτασει η ωρα να μπει σε εφαρμογη το σχεδιο μου,στο κατω-κατω ολα τα ωραια καποτε τελειωνουν...''