Laurel and the Freshly Brewed Coffee

15

Chapter 15: Cinderella After Midnight Pt. 2

Yumuko siya at pinulot ang nahulog kong sapatos. Sinundan ko yun ng tingin, at tila parang kahapon lang ang lahat.

Unti-unti niyang tinaas ang ulo niya at tumingin sa akin. "May I?" he said pointing at my feet. I quivered. Hearing his voice again shivers my deepest part of me. I think any minute, I might puke. Hindi ko maintindihan ang ikot ng tiyan ko.

"Kaya ko nang gawin yan, Riley." Nilahad ko ang kamay ko para kunin yung heels. But he didn't move a bit.

"Riley please hinihintay nako ni..." I stopped.

Wait, why did I stop?

I saw him then, staring at me. Mukhang hinihintay niya ang sunod kong sasabihin. Magsasalita sana ako ulit nang tumayo siya.

He smiled, tapos binigay niya sakin yung heels. Nanginig yung kamay ko for a second nang magkadikit yung mga kamay namin. I felt a sudden jolt of electricity all over my body, and I'm shaking.

And the weirdest part of all, is my heart.

***

Two months ago

"Thank you Laurel...and goodbye."

He slowly turned his back and walked away. Napalunok ako ng sobrang dami, and a minute after ay hindi ko na siya nakita.

I am shocked.

What happened?

Lutang akong bumalik ng apartment. Pagkapasok ko ay sakto namang paglabas ni Julia sa kwarto.

"Oh bakit nandito ka?" she asked, holding her earphones tapos tumingin sakin ng may pagtataka.

"Kasi, apartment ko to? Bakit nandito ka pa?" kunot-noo kong sabi.

I went straight to the kitchen at uminom ng tubig. Inalala ko yung nangyari kani-kanina lang. Did he just ended it? So tapos na?

Pero bakit iba yung nararamdaman ko? The plan is to end it right away. Actually, my plan. Nakipagkita ako sa kaniya ngayon para sana tapusin na. And it did happen.

But why am I feeling this way?

"Are you okay?"

Julia breaks the thought. "Wait, ano bang nangyari?" she asked.

Medyo nag alangan pako kung sasabihin ko sa kaniya. I don't know the exact words to tell. Ni hindi ko nga malaman kung ano ba tong nafifeel ko inside.

"Hindi na namin icocontinue yung book." I started it with a fact.

Niyaya niya ako sa kwarto kasi nandun daw yung phone niya. I asked her kung anong connect nun sa pag-uusapan namin. Sabi niya lang baka raw may magtext sa kaniya, eh nandito kami sa kusina so hindi niya marereplayan agad. Binatukan ko nga.

"Okay, say it na." she asked pagkaupong-pagkaupo niya sa bed. I sat down, and told her what happened.

"You like him."

"What? No!" Nagulat ako with her sudden reaction. I like him? No.

She smiled. "I am not asking, you fool. I am telling you. You do like him."

Tumayo siya at kinuha yung stool sa baba ng table ko. She placed it in front of me, sat down, and looked at me smiling like an idiot.

"What are you smiling about?"

Hindi niya ako sinagot, bagkus niyakap niya ako. Ramdam ko yung pigil niyang pagtawa, tapos hinahaplos-haplos niya yung likod ko. Ano bang nangyayari sa kaniya?