Την ωρα που ήμασταν ολοι μαζι αγκαλιά μεσα μπαίνει ο γιατρός. Ολοι σηκωνόμαστε και τρέχουμε κατα πάνω του. Πριν προλάβει να μιλήσει εμεις τον βομβαρδιζουμε με ερωτήσεις.
"Θα σας παρακαλουσα να ηρεμήσετε και να κάνετε λιγο άκρη. Θα σας τα εξηγήσω ολα"
Εμεις δεν είχαμε αλλη Επιλογή όποτε απομακρυνθηκαμε και περιμέναμε με αγωνία τι θα μας πει.
"Καταρχήν υπεστει εσωτερική αιμορραγία." Με το που το ακούω δάκρυά αρχιζουν να κανουν την εμφάνιση τους στα ματια μ.
"Δεν χρειάζεται να ανησυχητε. Καταφέραμε να του την καθαρίσουμε και η εγχείρηση ηταν επιτυχής. Αυτην την στιγμή τον ετοιμάζουν να τον φερουν στο δωμάτιο και θα μπορείτε να τον δείτε."
"Σας ευχαριστούμε παρα πολυ για οτι κάνατε." Του λέει ο Χάρβεϊ ενω του δίνει το χέρι του για να τον συγχαρεί.
"Δεν χρειάζεται να με ευχαριστητε. Η δουλειά μου ειναι." Μας λέει και φεύγει απο το δωμάτιο.
Ολοι κατευθυνθήκαμε εξω ώστε να μπορεσουν να φέρουν τον Στίβεν Μέσα. Επιτέλους έφυγε αυτο το άγχος απο μεσα μου για το αν θα είναι καλα. Αλλα δεν παύει να νοιώθω τύψεις Γιατί εγω φταίω που βρίσκετε σε αυτην την κατάσταση ο ξάδερφος μου.
"Αγάπη μου για οτι και να έγινε δν φταις εσυ. Ολοι ξέρουμε πόσο αγαπάς τον ξάδερφό σου και σε καμία περίπτωση δεν θα ηθελες να γινει κατι τέτοιο." Μου λέει ο Χάρβεϊ ενώ έρχεται να με παρει αγκαλιά.
"Δεν καταλαβαίνεις Χάρβεϊ οτι έχουμε μπλέξει και για ολο αυτο φταίω μονο εγω. Αν δν ήθελα να πάρω εκδίκηση δεν θα βρισκόμασταν εδω τώρα. Και αν πάθετε εσείς κατι? Το θα πεθάνω"
"Να ξέρεις πως δν μας εμπλεξες εσυ. Εμεις θέλαμε να σε βοηθήσουμε και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Σε αγαπάω και δεν θα αφήσω κανεναν να σε πειράξει. Όσο για εμενα μην φοβάσαι τίποτα. Δεν θα πάθω τίποτα."
Δν είπα τίποτα και απλως έπεσα στην αγκαλιά του. Χωρίς να το καταλάβω ένας γλυκός ύπνος με πήρε.
Οταν ξύπνησα θυμήθηκα οτι θα ειχαν φέρει τον Στίβεν στο δωμάτιο όποτε κατευθύνθηκα κατευθείαν προς το δωμάτιο του. Μπηκα σιγα σιγα μεσα για να μην τον ξυπνήσω και έκατσα στην καρέκλα δίπλα απο το κρεβάτι του. Του πηρα το χέρι και υο έβαλα μεσα στην δικια μ μικρή χούφτα. Τον κοίταζα ετσι ταλαιπωρημένος που ήταν και ενα δάκρυ κύλησε και έπεσε στο χέρι του.
Εκείνη την ωρα τα ματια του άρχισαν να ανοίγουν σιγα σιγά και εγω ορμησα στην αγκαλια του
YOU ARE READING
Sometimes Love Hurts...
Teen Fiction"Συγγνώμη. Δεν θα σε ξανά αφήσω να περιμένεις. Και να ξέρεις πως έτσι και τον ξαναδώ μπροστά μου, αυτά που του έκανα σήμερα δεν θα ειναι τίποτα με εκείνα που θα του κάνω. Άμα σε ακουμπήσει να ξέρεις απο τώρα πως θα το σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια...
