Adını ezbere bildiğim bir şairin kitabını
İlk kez okumak gibiydi
Seni yaşamak.
Sahildeki ıslak banka kendimi bırakmak;
Dilimde soru cümleleri,
Yabancı imgelerin arasında boğulmak gibiydi
Anlamaya çalışmak.
Baş köşesine yerleşirdin evimin,
İçtiğim sulara karışırdın çevirdikçe sayfalarını.
Biri çarpsa
Ya da düşüp kırılsan toz alırken
Biliyordum, bütün ölülerim şahlanacak.
Adını ezbere bildiğim bir şairin tüm dizelerini
Tekrar tekrar okumak gibiydi
Seninle yaşamak;
Karanfil kokulu masum bir uğraş,
Çokça çıkarsız,
Biraz da tutarsız bir kaçamak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kış Uykusu
PoetryBirini gerçekten tanımaya yarayan bir şey biliyorum; geceyi onunla birlikte geçirmek... Insan ne yaşarsa geceleri yaşar. Ay doğduğunda boğulur yalnızlığa, ışıkların hepsi söndüğünde geçmişe gömülür. Gece konuşulanlar ciddidir genellikle, şaka kaldır...
