Kar kalınlığı iki santim.
Yüreğimi ıslatıyor lapa lapa,
Soğuk rüzgarı hissediyorum.
Nemli bir nefes duyuyorum yine saçlarımda.
Ne yapayım, kıs mevsimini sevmiyorum.
Kar kalınlığı yirmi santim,
Yavaş yavaş gömülmekte arabalar.
Dünya tek renge boyanmış...
Burnum mu uyuşmuş,
Ayaklarım mı ıslanmış,
Artık hissetmiyorum.
Kar kalınlığı elli santim.
Gömülmekteyiz seninle beyaz yalnızlığımıza.
Pencereden dışarıyı izliyoruz
Tek bir kelime sarf etmeden.
Yalnızlığın sesi bastırıyor cimri sözcüklerimizi.
Dikenli bir merlot şarabı oluyorum damağında.
Küçük bir gezintiye çıkmak istiyorum
Kim bilir, belki sıcaktır içerisi.
Bilirsin, hiç sevmem kış mevsimini...
Kar kalınlığı bir metre.
Belimize kadar gömüldük karanlığa,
Duracağa benzemiyor,
Her şey kayboluyor beyazların altında.
Yutağındaysa işler yolunda.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kış Uykusu
PoetryBirini gerçekten tanımaya yarayan bir şey biliyorum; geceyi onunla birlikte geçirmek... Insan ne yaşarsa geceleri yaşar. Ay doğduğunda boğulur yalnızlığa, ışıkların hepsi söndüğünde geçmişe gömülür. Gece konuşulanlar ciddidir genellikle, şaka kaldır...
