Bayağıydık.
Yeşile boyardık ölümleri,
Bayağıydık.
İnsan ne kadar yaşıyorsa
Biz de o kadar sıradandık.
Yönünü şaşırmış balıklardık fanusta
Yıldızlara çarpardık dolaşırken,
Bayağıydık.
Boş bir akvaryumun kirli camlarından izlerdik dünyayı.
Kollarını katlardık;
Yakasını düzeltir,
Kirpiklerini boyardık rengarenk.
Maskelerin altına gizlenirdik,
Bayağıydık.
Pelikanlar hangi sıklıkla gülümserse
O sıklıkla karalardık ötekileri,
Bayağıydık.
Yasemin kokulu kadınların topuk seslerine saklanırdık.
Islatırdık herkesi,
Islanırdık sağanak kibrin altında,
Ötekiler ne kadar dışarıdaysa
Biz de o kadar dışarıdaydık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kış Uykusu
PoetryBirini gerçekten tanımaya yarayan bir şey biliyorum; geceyi onunla birlikte geçirmek... Insan ne yaşarsa geceleri yaşar. Ay doğduğunda boğulur yalnızlığa, ışıkların hepsi söndüğünde geçmişe gömülür. Gece konuşulanlar ciddidir genellikle, şaka kaldır...
