Bir akşam ki, nasıl akşam bilmem.
El ele vermiş tüm çiçekler,
Susuzluklarını gidermek istercesine sarılıyor
Kalınca bir urgana.
Bir hava ki, puslu.
Gökyüzüne bakıyorum, yağmur gelecek,
Belki de fırtına.
Karşıdan karşıya geçiyoruz beyaz karanlıkların arasından
Seni kaybettim sanıyorum,
Bir damla telaş düşüveriyor alnıma,
Acele etmeli...
Saydam duvarlar arıyorsun, umutsuz.
Bir renk arıyorsun aralarında;
Öyle bir renk ki, siyah...
Mavi çatılı bir otele sığınıyoruz seninle,
Bir otel ki, müşterisi yok, çalışanı da.
Kızıl renkli çarşaflara uzanıyoruz, titriyorsun.
Ağzımdan dökülüyor pişmanlıkla;
-Üşüyor musun?
Acılarımla ördüğüm kalınca bir battaniye örtüyorum üzerine,
Çekiniyorum, ağır gelir mi acaba...
Sahi söylesene, sen ne arıyordun burada?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kış Uykusu
PoetryBirini gerçekten tanımaya yarayan bir şey biliyorum; geceyi onunla birlikte geçirmek... Insan ne yaşarsa geceleri yaşar. Ay doğduğunda boğulur yalnızlığa, ışıkların hepsi söndüğünde geçmişe gömülür. Gece konuşulanlar ciddidir genellikle, şaka kaldır...
