Biz her sabah ölürdük.
Yosunlara sarılırdık
Bir umut
Sesler duyardık derinlerden, uyanık.
Yine de ölüydük.
Her sabah ölürdük.
Cenazelere katılırdık ikindi vakitleri,
Bitmek bilmez ağıtlar dinlerdik çokça.
Avuç avuç çimento örtünürdük,
Ölüydük.
Biz her sabah ölürdük
Ve yeniden doğardık her gece.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kış Uykusu
PoetryBirini gerçekten tanımaya yarayan bir şey biliyorum; geceyi onunla birlikte geçirmek... Insan ne yaşarsa geceleri yaşar. Ay doğduğunda boğulur yalnızlığa, ışıkların hepsi söndüğünde geçmişe gömülür. Gece konuşulanlar ciddidir genellikle, şaka kaldır...
