Bitmek bilmez bir yolculuktu bizimki
Bir taş atımı mesafede asfaltlara.
Güneş imrenirdi,
Kurşun geçirmezdi irademiz.
Bir de çiçekler vardı aramızda,
Ben sıçrardım aniden bir öğlen uykusuna,
Sen üzerinden atlardın türküler incelirken.
Susamıştık, ölümler giyinirdik üzerimize,
Ölümler soyunurduk durmadan;
Yeşil ölümler, sarı ölümler
Dikdörtgen kubbeli rengarenk ölümler...
Tüm canlılar kıskanırdı,
Ölümler kadar canlı değildi tüm bu şeyler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kış Uykusu
PoetryBirini gerçekten tanımaya yarayan bir şey biliyorum; geceyi onunla birlikte geçirmek... Insan ne yaşarsa geceleri yaşar. Ay doğduğunda boğulur yalnızlığa, ışıkların hepsi söndüğünde geçmişe gömülür. Gece konuşulanlar ciddidir genellikle, şaka kaldır...
