Gök yarıldı, ikiye böldük her şeyi.
Ekmeği böldük; suyu, soluduğumuz havayı...
İki tarafta yaşadık gerçeği, ayıplı hayalleri.
Yemekleri aynı anda yedik iki ayrı tarafta,
Ayrı yerlerde yakıldı sigaralar, kahveler ayrı içildi.
Bir bünyede ikiye böldük her şeyi;
Atmosferi, toprağı, güneşi,
Ciğerleri ilhak eden her nefesi...
Bir kadının gülüşünü böldük akşam üzeri,
Sol yanağında gamzesi,
Sağ yanı saydam...
Saçlarını ayırdık yağmur sonrası yükselen
Toprak kokusu gibi.
Kalemleri böldük ikiye,
Kör tarafını biraz açarak şiirler yazdık ikiye bölünmüş
Yine bölünmüş kağıtların üzerine.
İkiyi böldük, üçü böldük, dördü, beşi;
Denizleri böldük, yorgun yüklü gemileri,
Ne çıkar!
Biz hep böldük, onlar inadına birleşti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kış Uykusu
PoetryBirini gerçekten tanımaya yarayan bir şey biliyorum; geceyi onunla birlikte geçirmek... Insan ne yaşarsa geceleri yaşar. Ay doğduğunda boğulur yalnızlığa, ışıkların hepsi söndüğünde geçmişe gömülür. Gece konuşulanlar ciddidir genellikle, şaka kaldır...
