What if I told you a secret

H11

Lana P.o.v

Ik hoor mam net zeggen dat ze van mij houd, maar ik loop verder. Ik vind het jammer dat ze naar pap gaan, zonder mij. Nu moet ik een week alleen thuis zijn, met mensen die niet weten dat ik er ook ben. Wat mam al zei, ik ga de hele week naar oom Niall. Daar is het wel gezellig, vooral met Bryan en Jane.

Ik pak mijn laptop, ik ga op Social media. Social media vind ik echt geweldig, je kan alles van de hele wereld zien. Ik kan ook zien waar pap nu is, en wat hij doet. Hij is nu ongeveer in het westen van Canada, ver van het oosten waar wij wonen. Hij heeft over twee dagen daar een concert, en daarna gaat hij naar Amerika wat nog verder weg is.

Ik klik een hotel aan. Ik hoef er niet lang over na te denken en boek het. Ze zullen mij hier niet missen als ik zeg dat ik bij iemand logeer. Het geld is wel veel, maar ik heb genoeg. Ik kan ook kaartjes regelen, want ik ben toch de dochter van Shawn Mendes. Er is ergens wel een klein plaatsje.

"Yes!" Zeg ik iets te hard als ik een ticket heb voor het concert. "Wat?" Vraagt Kyle. "Niks." Zeg ik, en ga verder op het internet. Ik kijk ook hoe ik ernaartoe ga. Als ik morgen met de trein ga en dan een paar keer overstappen, ben ik er ruim optijd voor het concert. Ik print nog even de kaartjes uit, en doe ze in mijn koffer.

Ik doe mijn lichten uit, en stap mij bed in. Ik heb Jane al vertelt wat ik ga doen, ze vond het eerst een vreselijk idee maar ik heb haar toch over kunnen halen. Ik heb haar ook voor laten doen als mijn moeder, zo kon ze naar de school bellen dat ik ziek ben. Nu is alles geregeld, en kan ik makkelijk slapen. Het word een mooie dag morgen.

Ik word wakker door mijn wekker, vroeger dan normaal want eerst gaan we mam en Kyle uitzwaaien.

"Vind je het echt niet erg?" Vraagt mam nog, ze vind het zelf wel erg dat ze mij verlaat. Zelf vind ik het niet meer erg. "Nee, zeker niet. Veel plezier, en zeg tegen pap dat ik van hem hou." Zeg ik. "Doe ik, ik ga jullie missen." Zegt mam en gaat de taxi in. Ik zwaai ze nog uit, en daarna een ik mijn kamer in.

Ik pak mijn koffer en alle belangrijke spullen. "Ik ga logeren!" Roep ik. "Logeren?" Roept mijn oma terug. "Ja, doei." En ik een onhandig met mijn koffer naar beneden waardoor ik struikel. "Hebbes." Zegt mijn tante die mij met opvangt. "En sinds waarneer ga jij logeren?" Vraagt ze streng. En sinds waarneer bemoeit ze zich met mij? "Ik moet er echt heen, het is een belangrijk project die we gaan maken." Zeg ik. Ze denkt nog even na. "Nee, je gaat niet." Zegt ze. "Wat?!" Zeg ik in paniek, ik heb alles al betaald! Ik kan niet zomaar mijn geld terug krijgen. "Ja, je moeder heeft hier niks over gezegd. Dus je gaat niet." Zegt ze. "Ze heeft het wel gezegd, gisteren nog!" Lieg ik. "Oh, oh ja sorry. Natuurlijk, helemaal vergeten! Haha ga maar, veel plezier." Zegt ze. "Ja bedankt, doei." Zeg ik opgelucht en  ga de deur uit. Nu nog naar het station lopen.

Ik kijk even op de borden om te zien hoelaat mij trein vertrekt. Ik heb nog vijf minuten. Ik zit rustig op het bankje, met veel adrenaline doordat ik uit huis ben zonder dat het mag. Het geeft me veel vrijheid voor mijn gevoel, ik kan staan waar ik wil.

Ik ga zitten in de trein, bij een raampje. Ik word gelijk al gebeld. Het is Jane, ze zal wel overbezorgd zijn.

"Lana, ben je in orde?" Vraagt ze bezorgd. "Helemaal geweldig, kon niet beter." Zeg ik. "Oke, mooi. Heb je trouwens al gedacht aan fans die foto's van je kunnen maken en die je moeder of vader dan kunnen zien op Instagram ofzo?" Vraagt ze. Door die vraag lijkt het alsof ik helemaal bevries, daar heb ik dus helemaal​niet aan gedacht. "Ja, ik heb eraan gedacht. Maar ik moet hangen. Doei." Zeg ik en hang op. Nu snel een idee zoeken.

Ik pak mijn koffer, en zoek kleren die mij onherkenbaar maken. Maar het enige dat ik vind is een sjaal. Ik zoek nog in de koffer, ik weet zeker dat ik er een zonnebril in heb gedaan. "Zoek je wat?" Lacht iemand. Het is een meisje van mijn leeftijd. "Ja, ik weet zeker dat ik het erin heb gestopt!" Zeg ik terwijl ik mijn koffer over hoop haal. "Ach, als je aankomt kan je het ook nog zoeken." Zegt ze en gaat tegenover mij zitten. "Nee dat kan niet. Het is nogal ingewikkeld." Leg ik haar uit en geef het zoeken op. "Oh? Hoezo dan?" Vraagt ze. "Ik word snel herkend, en dat is nu niet handig." Zeg ik. "Door wie word je herkent?" Vraagt ze. "Door mensen." Zeg ik. "Alle mensen?" Vraagt ze door. "Ja, behalve mensen die mijn niet kennen. Jij dus ook niet." Zeg ik. "Wie ben je dan?" Vraagt ze. "Lana Mendes, dochter van Shawn Mendes." Zeg ik en steek mijn hand naar haar hand. "Aangenaam, Cora Munk. Dochter van Arend Munk, totaal onbekend." Lacht ze.

"Cora, wat doe jij hier alleen?" Vraag ik. "Niet veel, gewoon reizen." Zegt ze. Ik kijk haar vragend aan. "Nee, dat was maar een geintje hoor. Ik ga naar school, ik was een tijdje bij één van mijn vrienden." Zegt ze lachend. "En wat doet Lana Mendes hier?" Vraagt ze. "Niks bijzonders, ik ga langs bij mijn vader." Zeg ik. "Gaaf!" Zegt ze. Ik knik. Ik zie dat we bij een station aankomen. "Ik moet hier overstappen. Doei." Zeg ik en pak mij koffer. "Doei, als er iets mis gaat bel mij." Roept ze me nog na. Ik knik en zwaai haar nog uit.

De trein komt over een halfuur pas, ik heb tijd om wat spullen te kopen. Waaronder een zonnebril of een hoed. Met deze sjaal kan je me wel herkennen. Hier op het station zijn er niet veel mensen die mij zullen herkennen, maar in de stad wel. Dan kan ik beter nu alvast die spullen kopen.

Ik loop een winkeltje binnen, en zie een mooie muts. Pretty staat erop. Ik doe hem op, hij is niet erg warm. Ik ga naar de kassa en reken af. Ik doe de sjaal ook om. Ik zie wat mensen naar mij kijken, waarschijnlijk omdat ik er raar uitzie.

Ik bel Jane nog even. "Hallo, ben ik oké?" Is het eerste wat ze vraagt. "Jane, ik ben oké. Ik kan heus wel voor mijzelf zorgen." Lach ik. "Jaja, maar voor de zekerheid vraag ik het. En, weet je al een oplossing voor het probleem?" Vraagt ze. "Ja, ik heb een muts en een sjaal." Zeg ik. Ik hoor Jane zachtjes door de telefoon lachen. "Ja, het ziet er raar uit. Maar het werkt wel." Zeg ik. "Dat is mooi, nog een fijne reis. Ik moet gaan, doei." Zegt ze. "Doei." Zeg ik en hang op. Ik kijk naar de tijd, de trein komt bijna. Ik loop er alvast naartoe.