What if I told you a secret

H14

Bo P.o.v

Samen met Kyle staan we bij een VIP room, een eigen kamertje waar niemand anders kan komen. En dat is natuurlijk erg handig met Kyle erbij. Vanaf hier kunnen we het podium ook goed zien. Ik zie ook de duizenden fans die op Shawn staan te wachten. "Het begint!" Schreeuwd Kyle als de lichten worden gedimd. En inderdaad, het begint eindelijk. Ik zie Shawn al het podium oplopen met zijn gitaar, en hij begint gelijk te spelen. Ik kijk naar hem hoe hij die gitaar bespeeld en hoe hij het zingt, ik krijg er zoveel vlinders van in mijn buik. Hij speelt erg met mijn gevoelens, wat erg fijn is.

Kyle staat heen en weer te springen, hij geniet er enorm van. Hij zingt keihard mee met de liedjes, het is net een fan! Ik moet er natuurlijk om lachen. Ik kijk een beetje om me heen, er zijn zoveel fans hier.

Lana P.o.v

Ik geniet van de muziek, hiervoor ben ik door het land gereisd. Niet alleen daarvoor, maar eigenlijk omdat ik het niet eens was dat mam en Kyle alleen met elkaar hierheen gingen. Maar vooral om pap te zien spelen. En het voelt eigenlijk best vrij, ik heb alles zelf beslist. Ik mag alles doen wat ik nu wil, niemand zegt me wat ik moet doen. Ik kan na het concert nog door de straten gaan lopen, wat anders van pap en mam niet zou mogen. Wat is dit vrije gevoel fijn.

Ik kijk nog even naar de mensen die bij mij staan. Het zijn allemaal moeders met hun dochters. Ook alle moeders zingen voluit mee. Die zijn dus fans vanaf het begin. Ook staat er naast mij een  groepje van vier meiden zonder begeleiders, ze staan helemaal te springen en te dansen. Iedereen hier heeft alleen oog voor pap, dus ik kan best mijn zonnebril afdoen. Zo kan ik pap ook beter zien in deze donkere zaal.

"Omg! Girls, zien jullie haar ook?" Hoor ik een meisje roepen, het is een meisje van het groepje. Ik zie dat het groepje even staat te fluisteren, en dan kijken ze mij allemaal aan. Één van de vier pakt haar telefoon, ze willen vast een foto. Maar als drie van de vier mijn kant op komen en ik zie dat ze niet al te vrolijk kijken, loop ik een stukje naar achter. "H-hey." Zeg ik. De meiden zeggen niets, maar kijken nog boos. Ik loop nog steeds naar achter, tot ik tegen een hoekje loop. We zijn inmiddels uit het zicht van mensen, dus kan niemand mij helpen. Niemand heeft het opgemerkt dat ik weg ging, of dacht gewoon dat dit heel normaal is.

Ik kijk nog even goed of ik ergens heen kan, maar de meiden staan allemaal voor mij. "Ehm.. Wat willen jullie?" Vraag ik maar. "Even voor de duidelijkheid, wij mogen je niet." Zegt het meisje dat aan het filmen is. "Oh, dat kan." Zeg ik. Het zijn dus haters, maar wat willen ze dan doen? Allemaal haat gaan praten? Dat gaat bij mij niet werken hoor, ik kan daar tegen.

"Wij mogen alleen Shawn, de rest van de familie kan weg gaan." Zegt een meisje. "Nou, dat is normaal. Het is toch zijn muziek. En niet onze muziek." Zeg ik. "Nee, maar jij profiteert van zijn fame." Zegt hetzelfde meisje. "Tsja, ik ben nou eenmaal zijn dochter." Zeg ik en haal mijn schouders op. Ik word er inmiddels wel een beetje moe van en probeer er doorheen te lopen, maar de meiden duwen mij terug.

"Dacht het niet!" Zegt het meisje die aan het filmen is. Een ander meisje komt naar me toe en kijkt me boos aan, maar daarna met een glimlach. "Dag dag." Zegt ze, en doet haar arm omhoog. Dan hoor ik nog iemand roepen, en voel ik een harde klap op mijn gezicht. Daarna word het zwart.

"Auw." Kreun ik, met mijn ogen dicht omdat ik best moe ben. Ik ben niet meer bij het concert, maar ik lig op een bank. Ik doe verschrikt mijn ogen open. "Ze is wakker." Ik kruip snel mijn shirt in. "Lana, je kan je niet verstoppen." Zegt pap. "Je zit erg fout." Zegt mam. Kyle zit er tussendoor te genieten​, je hoor hem zachtjes lachen. "Ik weet dat ik fout zit, maar kunnen jullie eerst zeggen wat er gebeurde?" Vraag ik. "Je werd geslagen door een groepje meiden en viel toen flauw. Een beveiliger zag het en stuurde de meiden weg, en stuurde jou naar de EHBO. Iemand wist dat jij mijn dochter bent, en stuurde jou naar mij. Daarna stuurde ik mam een appje, en toen was zij hier ook. Einde verhaal, nu jouw beurt. Wat doe jij hier?" Pap kijkt mij boos aan als jij dat vraagt, en mam ook.

"Ik miste je." Zeg ik. Mam schud haar hoofd. "Lana, je was heel gevaarlijk bezig. Je had ontvoerd kunnen worden, of vermoord! Heb je dan niet goed nagedacht?!" Pap zegt het heel kwaad, en mam zit met tranen in haar ogen. Ik zit echt fout. "Ik weet het, het spijt me." Ik wil opstaan om mam te gaan knuffelen, maar pap gaat recht voor me staan. "Ik wil dat je het meent!" Schreeuwd hij. Ik heb nog nooit zo boos gezien, maar ook hij krijgt tranen in zijn ogen. "Ja, ik meen het." Zeg ik. "Ik wil je niet kwijt." Zegt hij, hij is nu aan het huilen. Ik kan het niet laten en ik begin ook te huilen. "Ik hou gewoon veel van je." Snik ik. Pap geeft me een dikke knuffel, mam en Kyle komen er ook bij. Het is lekker warm.

"Zo wil ik het hebben, maar dan Jessy er nog bij." Zegt mam. "Ja, en ik." Zegt Kyle. We kijken hem allemaal een beetje verwarrend aan. "Hoe ehm. Hoe bedoel je dat?" Vraagt pap. "Dat mensen weten wie ik ben! Dat zou zo leuk zijn!" Zegt Kyle en sprijd zijn armen. "Waarom wisten tante Milou en oma eigenlijk niet dat je weg bent Lana?" Vraagt pap. Het duidelijk dat hij de vraag van Kyle probeert te vermijden. "Ja, precies." Zegt mam, zij wilt het dus ook vermijden. Echt vreemd dit.