What if I told you a secret

H12

Jessy P.o.v

Ik klop een paar keer op de deur van Lana, en doe dan de deur open. Ik kijk rond, maar zie haar niet. Ik loop dan naar beneden naar oma. "Waar is Lana?" Vraag ik aan haar. "Tante Milou zei dat ze ging logeren. Ik kijk haar een beetje verbaasd aan, Lana zei niet dat ze ging logeren. Ik loop weer terug naar boven en ga naar Lana's kamer.

Ik kijk wat rond in haar kamer. Ik ga op haar bed zitten en zit bijna op een zonnebril. Wat die daar doet weet ik ook niet. Ik pak mijn telefoon uit mijn broek, en bel Lana op. Ik vind het toch vreemd dat ze zo oppeens gaat logeren. De telefoon gaat nog steeds over, ze gaat dus niet opnemen.

Lana P.o.v

Ik zit in de trein, en word opeens gebeld door Jessy. Ik besluit om het te negeren. Als ze de geluiden van de trein hoort gaat ze het vreemd vinden en zeggen tegen tante Milou, en dan zit ik in de problemen.

Ik zit al een tijdje in de trein, het is inmiddels al donker geworden. Ik begin het eigenlijk wel een beetje eng te worden. De trein is leeg, maar er kan ieder moment een freak komen en mij vermoorden. Niet dat dat gaat gebeuren, maar toch. Ik ga weg van mijn plek en ga opzoek naar mensen, het liefst een vrouw met kinderen.

Ik zie wel een oud vrouwtje met twee kinderen, waarschijnlijk haar kleinkinderen. Ik ga achter hun zitten, hier voel ik me wel veilig. Ik ga luisteren naar hun gesprek, wat eigenlijk onbeleefd is.

Het meisje zit te praten over hoe het op school is, en de jongen praat over sporten. "Meiden van mijn klas gaan naar Shawn Mendes, ik wou ook maar kon helaas niet." Zegt het meisje. "Ach, wat jammer. Op een dag kan je wel naar hen toe gaan, of naar iemand anders." Zegt de oma om haar te troosten. "Geef mij maar voetbal kaartjes." Lacht de jongen. Ik kijk voorzichtig naar achteren, en dan valt mijn flesje water. Hij rolt naar de kant waar de mensen zitten.

"Een fles?" Zegt de jongen. "Oh die is van mij." Zeg ik. "Hier." Zegt het meisje en geeft het aan mij, naar ze wacht even met los laten. Ze kijkt me heel diep in de ogen aan. Ik kijk even naast me, daar licht mijn sjaal. Het werd toch iets te warm. "Jij bent Lana!" Zegt ze. Ik lach. "Wie is Lana?" Vraagt de oma. "De dochter van Shawn Mendes!" Zegt het meisje. "Wat leuk, zak ik een foto maken?" Vraagt de oma. Het meisje knikt, en ik ga naast haar staan.

"Gemaakt." Zegt de oma. "Heel erg bedankt Lana." Zegt het meisje. "Geen probleem, maar als je de foto online gaat plaatsen, kan je dan zeggen dat je me ergens in een winkeltje zag?" Vraag ik aan haar. Ze knikt en vraagt niets verder meer.

Na nog een tijde moet ik uitstappen, het is al één uur s'nachts. Mijn ogen worden zwaar, maar ik moet nog wel een stukje lopen. Mijn voeten krijgen het zwaar, maar ik doe het voor het concert. Daar moet ik aan denken, dan gaat het sneller. En word het fijner, in het donker is het namelijk niet heel fijn.

Na wat gelopen te hebben kom ik bij het hotel binnen. Er staat niemand bij de receptie, er is alleen een brief.

Voor de gasten die na middernacht nog binnen komen, u kan zich inschrijven bij het apparaat hier naast u.
Met vriendelijke groeten hotel medewerkers.

Ik ben opgelucht dat je je zo kan inschrijven. Nu kunnen ze niet zien dat ik jong ben, en kan ik in mijn eentje hier slapen. Ik tik mijn gegevens in, en krijg een pasje.

Na deze vermoeiende dag is het niet moeilijk om te slapen. Ik doe mijn pyjama niet aan, en ga gelijk op het bed liggen. Ik ben te moe om nog iets te doen.

Ik word de volgende morgen om één uur s'midags wakker. Ik dacht heel even dat ik thuis was, maar gelukkig​niet. Ik maak mezelf klaar, ik doe leuke kleren aan voor het concert. Ik heb er onwijs veel zin in. Ik moet wel uitkijken voor mam en Kyle, en natuurlijk mensen die foto's van mij maken. Ik pak de sjaal en hoed erbij, de outfit ziet er gelijk weer debiel uit. Ik moet er zelf wel om lachen. Maar toch is het slim om het aan te doen. In wil geen levenslang huisarrest.

"Hey Jane." Zeg ik als Jane me weer beld voor de zoveelste keer. "Gaat het goed?" Vraagt ze. "Ja, ik ben opzoek naar een snackbar of zoiets. Ik heb best honger." Zeg ik. "Nee, geen snackbar. Ga naar een groenteboer​!" Zegt ze. "Rustig aan baas. Ik ga wel naar een supermarkt. Doei." Zucht ik. Ik had Jane niet moeten vertellen dat ik weg ging, ze is te bezorgd.

Jessy P.o.v

Ik kijk de klas even rond. Mevrouw Hemster zit naar mij te kijken, ik vind het maar eng en kijk de andere kant op. Terry heeft het opgemerkt. "Wat hebben jij en mevrouw Hemster?" Vraagt ze nieuwsgierig. "Weet ik niet, ga zo wel vragen." Zeg ik tegen haar.

We zijn net begonnen met rekenen als de directeur van deze school binnenkomt. Iedereen is gelijk stil. De directeur is een enge man, niemand wilt in de problemen bij hen komen.
"Jessy, kom jij mee?" Vraagt hij aan mij. Ik kijk een beetje geschrokken en loop mee, andere kinderen kijken mij ook geschikt aan. "Sterke." Hoor ik Terry nog zeggen. Sterkte, dat heb ik zeker nodig.

Ik zit in het kantoor van de directeur, het is best een klein kamertje. "Jessy, ik moet je wat vertellen." Begint hij. Hij draait zijn computerscherm om. Ik lees het.
"Huh?" Is het enige wat ik kan zeggen. "Wil je naar huis gaan?" Vraagt hij. Ik knik. Hij wijst naar de deur als teken dat ik weg kan. "Bedankt." Zeg ik. Dat was dus minder erg dan dat ik dacht.