What if I told you a secret

H22

Lana P.o.v

"Klaar!" Aiden gooit de pen van het bed af en begint te juichen. "Pff, dat duurde lang." Zeg ik. "Je had me heus wel kunnen helpen toen je klaar was." Zucht hij. "Nah, ik was druk bezig met een lied te zoeken voor de cover." Zeg ik trots. Aiden begint langzaam te klappen.

"Dus wat heb je al?" Vraagt hij. "Ik zit te denken aan een lied van een vrouw, en een lied van een man." Zeg ik. "Hoeveel heb je precies gedaan?" Vraagt hij met een wenkbrauw omhoog. "Het was heel leuk om jou zien te denken." Zeg ik lachend. "Oké dan, ik heb al een lied voor je." Zegt hij en pakt zijn telefoon. "Misschien een lange tijd geleden, maar dit lied is wel erg leuk." Zeg hij en zet het liedje op. "Hoe kon het ook anders." Zeg ik. "Veel geluk." Zegt hij en zet het liedje uit.

Ik kijk nog even naar de tekst. Issues van Julia Michaels. Ik vind dit lied nog best ingewikkeld, maar Aiden kan mij vast wel tips geven. "Ready?" Vraagt hij, en hij zet de camera aan. "Ik denk het." Zeg ik en krap mijn hoofd. Aiden telt af, en ik begin te zingen.

Na de zesde keer is het goed gelukt, en Aiden begint te klappen. "Wauw, geweldig! Mijn moeder gaat hier van genieten." Zegt hij. "Ja, ik hoop het." Zeg ik. "Gaan we het even editten?" Vraagt hij, ik knik en we gaan achter mijn computer zitten.

Na een aantal minuten horen we de voordeur opengaan, dat zal mam wel zijn. Aiden en ik besluiten om naar beneden te gaan.

"Ga jij alvast naar beneden? Ik moet nog even wat doen." Zeg ik. "oké." Zegt Aiden een beetje verbaasd.

Ik loop naar de kamer van Kyle, en klop aan. "Ik ben het maar." Zeg ik. Ik doe voorzichtig de deur open, en zie Kyle zitten te gamen. Hij heeft een koptelefoon op, hij hoort me dus niet. Ik ga achter hem sluipen, en laat het schrikken. Kyle gilt, en ik bedenk me net dat hij geen geluid mag maken. Ik doe snel mijn hand voor zijn mond.

"Waarom doe je dat?" Vraagt hij boos. "Sorry, even vergeten. Ik wou even checken hoe het is." Zeg ik, en ik loop naar de gang.

Ik doe de deur dicht, maar de deur gaat gelijk weer open. Kyle staat mij even aan te staren. "Wat is er?" Vraag ik, Kyle kijkt best wel triest. "Ik wil niet zo leven, ik verveel me dood." Zegt hij. "Ik geloof je, je moet zelf anders dingen uitzoeken. Ik help wel, maar nu niet. Binnenkort als de gasten weg zijn. Deal?" Zeg ik om hem een beetje te kalmeren. "Deal." Zegt hij met een half lachje op zijn gezicht.

Ik draai me om en zie Jessy achter mij staan. "Jeetje, kon je niet zeggen dat je hier stond?" Vraag ik geschrokken. "Nou, ik ben niet de enige die ergens stiekem staat. Jouw vriendje liep net bij de deur te staan, en nu is hij beneden. Ongeveer na het gesprek met Kyle en jou liep hij naar beneden, dus je hebt veel problemen." Zegt Jessy alsof er niks aan de hand is. "Jessy! Kon je hem niet tegenhouden ofzo!" Zeg ik gefrustreerd. "Nee, geen zin in. En trouwens, mijn juf weet het ook al. Dus waarom de wereld dan nog niet?" Vraagt ze. "Kyle moet even wachten." Zeg ik en loop in een snel tempo naar beneden, op zoek naar Aiden.

Beneden staan Julia en mijn moeder te praten, Aiden zit op de bank te kijken hoe ze praten.

"Aiden, kan je even praten?" Vraag ik aan hem. "Ja, is goed." Zegt hij. "Ehm, graag ergens anders." Zeg ik, hij knikt en we gaan onder te trap staan.

"Gaat het over die jongen in de kast?" Vraagt hij. "Eigenlijk is het een slaapkamer." Zeg ik. "Daar gaat het niet om, waarom is die jongen daar?" Vraagt hij. "Hij heet Kyle. Beloof je dat je niet verteld dat hij er is?" Smeek ik hem. "Ja, als jij mij alles verteld." Zegt hij. "Kyle is mijn broertje, en hij word ik het geheim hier gehouden. Niemand kent hem, en leeft dus alleen maar binnen zeg maar." Leg ik hem uit. Aiden kijkt me verbaasd aan. "Kom mee." Zeg ik en pak Aiden's arm.

Ik loop Kyle's kamer binnen, Jessy zit er ook al. "Kyle, dit is Aiden. Hij weet wie je bent." Zeg ik. "Hey." Zegt Kyle. "Kyle legt je het verhaal zelf wel even uit." Zeg ik, en Kyle begint met zijn verhaal.

"Oh, dat is echt vreselijk!" Zegt Aiden na het verhaal. "Ik weet het." Zucht Kyle. "Maar we gaan er iets aan doen." Zegt​ Jessy. "Mijn moeder en ik gaan binnenkort weer reizen, als ik jouw vader zie dan ga ik hem even spreken." Zegt Aiden. "DAT is afgesproken." Zegt Kyle. "Nee, wij moeten het zelf doen oké? Anders krijgen we jaren huisarrest. En dat wil ik niet." Zeg ik.

"Wacht eens." Zeg ik als ik me realiseer dat Aiden binnenkort gaat reizen. "Ga je echt ver weg?" Vraag ik aan Aiden. "Sorry. Maar het moet." Zegt hij. Ik krijg opeens buikpijn. Heb ik eens een vriendje, gaat hij er gelijk weer vandoor. "Mijn vader is al ver, en nu ga jij ook ver weg. Ik kan dat niet aan." Zeg ik verdrietig. "Lana, ik kom terug. Ik beloof het. En we gaan elke dag face timen." Zegt hij, en geeft me een knuffel. "Maar ik heb jouw knuffels dan niet." Zeg ik. "Het komt goed. Ik zal er altijd voor je zijn. In goede en in slechte tijden." Zegt hij. Ik knik, en we lopen naar beneden.

"Aiden, we gaan." Zegt Julia. "Ik ga jullie missen." Zeg ik tegen Aiden. "Ik jou ook." Zegt hij. "We zullen nog langskomen." Stelt Julia voor. "Goede reis." Zegt mijn moeder, en Julia en Aiden lopen de deur uit. Ik zwaai ze nog uit. "Hoe kan jij zonder pap?" Zucht ik vragend aan mijn moeder. "Niet." Zegt ze.