What if I told you a secret

H18

Lana P.o.v

De show gaat bijna beginnen, ik zit naast Bryan en Jessy. Jane zit één rij achter mij. "Het begint bijna." Zegt Bryan voor de zoveelste keer. "Rustig aan." Zucht ik. Ik zit niet heel erg op te letten, ik zoek eigenlijk voor Aiden. Hij is wel aardig. En wel een beetje knap. "Lana, ik zie je crush." Fluisterd Jane in mijn oor. Ik schrik uit mijn gedachtes. "Waar?" Vraag ik. "Nergens, maar het begint lacht ze. "Wat grappig." Zeg ik sarcastisch. "Wees gerust, als je hem nog wilt vinden dan zoek ik de hele zal." Zegt ze.

Ik kijk geconcentreerd naar het podium, Beyoncé geeft nu een speech, ze heeft een Grammy gewonnen. En die is wel terecht. Hierna weten we of pap heeft gewonnen met best record of the year. Hij zit ergens anders, maar ik kan hem nog net zien. En ik kan raden dat hij nerveus is. Hierna weten we of hij de volgende Grammy heeft gewonnen.

Na een paar minuten hebben gewacht word de volgende Grammy gepresenteerd. Pap zit zenuwachtig naar het podium te staren, vlak hiervoor had hij nog naar ons gezwaaid en dat zag er best grappig uit. Ik luister nu aandachtig mee, ze zeggen nu wie de genomineerden waren. Nu houden ze het nog spannend, ze openen heel langzaam de envelop. "Shawn Mendes!" Roept de presentator. Ik spring op en begin te klappen. Ik hoor overal geklap voor pap, hij heeft het verdiend!

Shawn P.o.v

Als ik hoor dat mijn naam is genoemd staar ik eerst eventjes verbaasd naar Bo, dit kan niet waar zijn! Bo pakt mijn hoofd en geeft me een kus, "gefeliciteerd schat!" zegt ze. "Wow." Kan ik alleen maar zeggen, om mij heen krijg ik schouder kloppjes. Ik loop naar het podium toe met klame handen, ik bedenk me nu pas dat ik nog een speech moet geven! Oh, als dat maar goed gaat.

Ik krijg de Grammy in mijn handen, het is zwaar maar dat had ik al verwacht. "Wow!" Zeg ik eerst en kijk nog goed naar het beeldje. "Ik bedank iedereen, maar dan ook iedereen! Zonder jullie had ik dit nooit kunnen doen, jullie geven mij allemaal steun. Ik bedank vooral mijn team, mijn fans en mijn familie en vrienden. Ik ben ook nog bezig met een leuk projectje, of beter gezegd een leuk liedje. Door dit zal ik zeker mijn best erop doen." Ik heb snel mijn speech opgenoemd, dit kwam in één keer omhoog. En dat was nog niet zo simpel.

Als ik terug naar mijn plek staat zie ik dat Bo met iemand aan het praten is. "Bo, hoe vond je mijn speech?" Vraag ik gelijk. "Oh, geweldig hoor." Lacht ze. "Met wie stond je te praten?" Vraag ik, degene waarmee ze stond te praten staat alweer met iemand anders te praten. "Met Julia Michaels. Je kent haar vast nog." Zegt ze. "Julia! Wat leuk, ik ga gelijk even met haar praten het is al zo een tijd geleden." Zeg ik en zoek Julia op. Ik geef Bo nog even mijn Grammy. "Pfoe." Hoor ik Bo nog zeggen.

"Julia?" Ik tik op haar schouder, ten minste als het Julia is. Ze draait om, en het is inderdaad Julia! "Shawn, hoe is het?" Vraagt ze enthousiast. "Ja heel goed, en met jou?" Vraag ik. "Ook goed, gefeliciteerd met je Grammy." Zegt ze. "Bedankt! Zal je het wat vinden als wij even na de Grammy's wat gaan drinken?" Vraag ik aan haar. "Ja is goed, kan mijn gezinnetje ook mee?" Vraagt ze. "Ja, klinkt goed. Dan neem ik ook Niall mee." Zeg ik. "Oké, tot na de Grammy's​. In het café een paar straten verderop?" Vraagt ze. "Top!" Zeg ik en loop weer terug naar mijn plaats.

Na een halfuur komt de volgende Grammy waarvoor ik ben genomineerd. De presentator noemt eerst alle genomineerden op, waaronder ik dus. Bo knijpt zachtjes in mijn arm, ze lijkt nu zenuwachtiger dan mij. "Rustig maar." Fluister ik. Ze kalmeerd, en stopt met het knijpen. "Ed Sheeran!" Roept de presentator. Ik begin te klappen, hij heeft het meer dan verdient. Het is natuurlijk jammer dat ik het niet heb gewonnen, maar er zijn zoveel talentvolle artiesten, iedereen zou wat moeten winnen. "Das nou jammer." Zegt Bo. "Ja, maar Ed heeft het verdient." Zeg ik lachend. Ik pak mijn telefoon erbij en feliciteer hem via de app, ik zal hem straks niet vinden tussen de menigte.

Na de show zoeken we eerst de kinderen op, ik zie ze nog zitten op hun plek, Lana is druk aan het praten met Jane, en Jessy staat met een grote glimlach te kijken in de zaal, waardoor Bryan heel eenzaam voor zich uitstaard.

"Hoe was de show?" Vraag ik als eerst. "Je hebt gewonnen!" Schreeuwd Lana gelijk. "Ja, gefeliciteerd!" Zegt Bryan en geeft me een klop op mijn rug, dat doet hij expres hard. "Bedankt." Zegt ik tegen hem en geef de klop nog harder terug. "Meneer Mendes, wilt u mijn kinderen heel laten." Niall staat er nu ook bij. "natuurlijk​ meneer Horan." Zeg ik. We gaan met zijn allen naar buiten, waar eindelijk frisse lucht is.

"Ik ga nog wat interviews geven, ik zie jullie bij het café hier een paar straten verderop, ik heb afgesproken met Julia Michaels." Zeg ik en loop naar wat interviewers. "Top." Hoor ik Bo nog zeggen.

Lana P.o.v

Ik loop samen met Jane en Bryan naar het café waar we met pap hebben afgesproken. Jessy en mam bleven nog even bij de Grammy's​, maar ik kreeg een beetje hoofdpijn en werd er moe van.

"Dat was echt gaaf." Zegt Bryan. "Ja, en over een paar jaar heb ik die Grammy." Grap ik. "Lana." Zegt Jane. "grapje." Zeg ik lachend. "Nee, ik bedoel." Ze zucht even. "Je crush staat daar." Ze knikte even naar de ingang van het café. Ik schraap even mijn keel. "Cool." Zeg ik. Ik kijk hem even aan, helaas kruist mijn blik de zijne en hij zwaait. "Shit." Zeg ik van schrik. "Hij komt deze kant op." Begint Bryan te lachen. Bryan heeft gelijk.