What if I told you a secret

H25

Lana P.ov

Mam komt weer naar de keuken, mevrouw Hemster knikt naar haar en mam doet hetzelfde. Ze gaat zitten, en zegt niets.

"Hoe gaat het op school Lana?" Vraagt mevrouw Hemster om de stilte te verbreken. "Ja, wel goed." Zeg ik. "Nou, dat is fijn om te horen." Zegt ze.

Ik loop naar boven, mevrouw Hemster is nog steeds aan het praten met mijn moeder. Het zal wel over Kyle gaan. "En wat zeggen ze?" Vraagt Kyle. Kyle staat oppeens naast, waardoor ik schrik. "Weet ik veel." Zeg ik, en loop snel door.

Ik hoor Kyle achter mij lopen, en draai me om. "Wat moet je?" Vraag ik. "Je zei dat we moesten zoeken op plekken waar wij nooit komen, maar waar bedoel je?" Vraagt hij. "Bij pap, daar komen jullie toch nooit." Zeg ik. Hij kijkt me even aan, en dan gaat hij naar Jessy's kamer. Als ze het maar laten om naar pap te gaan, dan zit ik natuurlijk in de problemen.

Na een tijdje niks te doen in mijn kamer loop ik naar de kamer van Jessy. Ik doe de deur open, en zie Kyle en Jessy op het bed zitten. Ze houden gelijk op met praten, en draaien om naar mij. "Hoi." Zegt Jessy. "Ik kom wel achter jullie plannen." Zeg ik en loop weer de kamer uit.

Ik loop naar beneden, waar mam en mevrouw Hemster nog steeds zitten te praten. "Jessy en Kyle maken een plan om pap te zien." Zeg ik, en mam staat gelijk op. "Is dat echt waar Lana?" Vraagt Hemster. "Nee, maar ik denk het wel." Zeg ik. "En hoezo denk je dat?" Vraagt ze. "Ze zoeken voor wat dingen." Zeg ik. Ik ga niet meer vertellen aan mevrouw Hemster, als ze weten wat Jessy en Kyle aan het doen zijn dan gaat het mis. "Welke dingen?" Vraagt ze. "Geen idee." Zeg ik, en loop naar boven. Ik heb even geen zin in een overhoring.

Aan de andere kant van de deur hoor ik mam met Kyle en Jessy praten, het gaat over pap. Ik kan het niet zo goed horen, want ze praten niet heel hard.

Als ze klaar zijn met het gesprek ga ik zo snel mogelijk naar mijn kamer, ze hoeven niet te weten dat ik het gesprek probeerde af te luisteren. Het was dan wel niet gelukt, maar ik heb het wel geprobeerd.

Als ik in mijn kamer zit, hoor ik iemand naar mijn kamer lopen. Er word geklopt op de deur. "Kom maar binnen." Zeg ik. De deur word open gedaan, en Kyle komt binnen. "Wat is er?" Vraag ik, maar ik heb al een vermoeden. "Waarom zei je dat tegen mam?" Vraagt hij. Ik hoef niet lang na te denken over dat antwoord. "Omdat jullie iets willen doen, en dat kan problemen geven." Zeg ik. "En sinds wanneer boeit jou dat?" Vraagt hij. Ik moet er even over denken, het boeit mij gewoon omdat ik het gevoel heb dat er iets mis gaat. "Daarom, en ga nu uit mijn kamer." Zeg ik en duw Kyle de kamer uit.

Kyle is nog geen seconde de deur uit, en ik word al gebeld. Ik kijk naar het schermpje, en word gelijk blij. Het is Aiden. Ik heb Aiden gemist.

"Hey." Zeg ik, een beetje te enthousiast. "Hey." Zegt hij lachend, wat is het fijn om zijn​ stem weer te horen. "Hoe gaat het?" Vraag ik, ik ben totaal niet goed in romantische dingen. "Ja, goed. Ik mis je alleen erg." Zegt hij. Ik moet er door ahw-en, en kan niets zeggen. "Ik belde eigenlijk om te horen hoe het met je was." Zegt hij dan. "Ahw. Dat is zo lief!" Zeg ik, zonder te zeggen hoe het met mij is. "Dus?" Zegt hij dan. "O, ja natuurlijk. Het gaat goed met mij, en hoe gaat het met jou?" Vraag ik, maar dan herinner ik me eraan dat ik dat al heb gevraagd. "Ik weet niet of het goed met je gaat hoor, je hebt die vraag al gesteld." Zegt hij lachend. "Ik mis je gewoon." Zeg ik, waardoor hij een ahw laat vallen. "Dit is wel een schattig gesprek." Zeg ik hardop. "Vind ik ook." We moeten er allebei om lachen.

Na het gesprek met Aiden ben ik maar naar beneden gegaan, er was niks meer te doen. Ik kon alleen maar naar wat leuke foto's van Aiden kijken, maar daar werd ik juist verdrietig van. En door die verdriet moest ik ook denken aan pap, ik mis hem ook zo erg.

Ik zit beneden wat te zappen, en blijf staan op het nieuws. Normaal kijk ik nooit het nieuws, maar dit nieuwsitem is best heftig. Het geluid staat op stil, maar de beelden zijn heftig. Er staat één of ander gebouw in de fik. Ik doe het geluid van de tv aan, en luister geconcentreerd.

"Net een kwartier geleden startte de brand, hier in het hotel in LA. De geruchten zeggen dat hier een paar artiesten nog in zitten, de brandweer kan nog niet vertellen hoe de brand is ontstaan." Zegt de reporter.

Ik pak gelijk mijn telefoon, en check waar pap is. Ik weet dat hij ergens in LA zit. Het zou toch niet waar zijn dat pap daar in dat hotel zit? Ik probeer zo snel mogelijk te zoeken in welk hotel hij zit.
Ik heb het gevonden, op mijn telefoon staat een adress. Ik kijk weer naar de tv, en dan naar mijn telefoon. Ik kijk naar de afbeeldingen van het hotel, en laat mijn telefoon op de grond vallen. "Mam!" Roep ik gelijk.
Mam komt al de keuken uit rennen, ik wijs naar de tv. Ze kijkt heel even. "Dat is paps hotel." Zeg ik. Mam kijkt geschrokken naar het beeld, en ze beld pap. Geen antwoord.

Tien minuten later hebben we nog steeds geen antwoord van pap, of iemand van zijn team. We zijn allemaal ongerust. We blijven allemaal kijken op internet, misschien gaat daar iets staan over pap. En misschien is er gewoon niets, maar dan zou hij toch wel hebben geantwoord?