What if I told you a secret

H31

Lana P.o.v

Mam had net het nieuws aan Jessy en Kyle verteld, zij vonden het wat minder leuk. Kyle vond mam altijd de leukste ouder, waarschijnlijk omdat mam het niet altijd mee eens was over het achterhouden van hem.

"Lana, zullen we wandelen?" Vraagt pap. "Ehm, jij en lopen?" Vraagt Jessy en kijkt naar paps been. "Nou, pap heeft een rolstoel. Dus ja, we gaan wandelen pap." Zeg ik en pak de rolstoel. "Ha." Zegt mam, en helpt pap de rolstoel in.

Pap is aan het praten over de dingen die er gebeurde tijdens zijn tour. Ik luister altijd zo graag naar zijn verhaaltjes, het interesseert mij meer dan school. "En jij? Wat heb jij allemaal gedaan toen ik weg was?" Pap draait zijn gezicht naar de mijne. Ik heb al een idee waarover hij het wilt hebben, maar daar hoeven wij het niet over te hebben. "Ik ben naar school gegaan, helaas. En verder niks.  Het is hier echt saai." Zeg ik rustig. "Ja, dat is saai. Hoe gaat het met je vriendje?" Vraagt pap. Ik hoor hem zachtjes lachen, het is ook net een kleuter. "Ja goed. Hij is op reis dus ik zie hem nooit." "Ach, hij komt ooit wel een keertje. Ik zou ontzettend blij zijn met een vriendinnetje zoals jij." Zegt pap. "Ik ben ook blij met hem." Zeg ik, honderd procent zeker dat ik aan het blozen ben. "Zullen we wedden dat die jongen daar een fan is?" Pap wijst naar een jongen die naar ons zwaait en naar ons toe rent. "Deal."

"OMG! SHAWN MENDES EN LANA MENDES!" schreeuwd de jongen als hij bij ons staat. "Hey, hoe gaat het?" Vraagt pap koeltjes. "GEWELDIG!" Schreeuwd de jongen, hij pakt zijn telefoon gelijk. "Mag ik een foto?" Vraagt hij nu veel rustiger. "Natuurlijk." Zeg ik. Hij maakt de selfie. "Mag ik een vraagje stellen?" Vraagt hij. "Ja dat kan." Zegt pap. "Het was wel lang geleden, maar ik wil het zo graag weten." De jongen pakt zijn telefoon en laat een foto zien. Pap en ik kijken elkaar aan, vooral verbaasd. Kyle staat op de foto met ons, het was het moment waar mam en Kyle naar paps show gingen en ik wegliep. We zitten met z'n allen bij een restaurant. Ik kijk de jongen weer aan. "Ehm, wie is deze jongen hier?" Hij wijst naar Kye. Precies waarvoor ik bang was. "Die jongen is een fan. En hij is een kennis." Zegt pap snel. "Wow, hij lijkt wel veel op Jessy. Vreemd toch?" Zegt de jongen en wijst naar Jessy. "Eh ja, maar er lijken wel veel mensen op elkaar." Zeg ik. "Ze zouden echt tweeling kunnen zijn." Zegt de jongen. "Nou dat zou vreemd zijn." Zegt pap. "Precies. Sorry dat ik al deze vragen stel. Maar veel mensen van de Mendes Army vinden dat." Zegt de jongen. "Veel." Zegt pap langzaam en knikt zijn hoofd. "Ja, heel veel." Zegt de jongen met een lach. "Bedankt voor alles Shawn en Lana! Ik moet nu echt gaan doei!" Zegt de jongen en rent weer weg.

"Ik denk dat we naar huis moeten." Zegt pap dan serieus. "Goed idee." Zeg ik en rol de rolstoel naar huis.

Kyle P.o.v

Pap en Lana zijn net de deur uit, dus is het rustig in huis. Jessy en ik zitten op de bank, tv te kijken. We vervelen ons, totdat we een of ander reclame zien. Het gaat over een verjaardag. Jessy en ik kijken elkaar gelijk aan. "Verjaardag plannen!" Roepen we tegelijkertijd. Mam komt de keuken uitlopen. "Iedereen oké?" Vraagt ze. "Meer dan." Zegt Jessy. "Over vijf dagen, dan zijn we helemaal oké." Zeg ik. Mam knikt en loopt lachend weg.

"Kyle, jij maakt de taart." "Oké, jij doet de versieringen." "Dan maak jij de muzieklijst." "Is dat niet beter als we dat samen doen?" "Goed idee. Maak jij de uitnodigingen voor de familie?" "Ja, missen we nog iets?" En zo hebben we een hele voorbereiding voor de verjaardag. Jessy is net opgestaan om haar tekenspullen te pakken voor de uitnodigingen. Ik pak net mijn telefoon voor de muziek playlist en dan stormen pap en Lana het huis binnen.

"Iedereen nu naar de woonkamer!" Zegt pap gelijk. Jessy en mam komen nu ook de woonkamer binnen en gaan op de bank zitten.

"Wat is er? Je ziet er zeer gestrest uit Shawn." Zegt mam en wrijft met haar hand over paps hand. "Ze hebben foto's van Kyle en ons." Zegt pap. Iedereen kijkt een beetje geschokt, behalve ik. Ik ben stiekem blij, iemand die niet familie is heeft me gezien! Dit is de eerste stap om vrijheid te krijgen. Denk aan alle mogelijkheden die ik heb als ik overal naartoe kan! "Hallo Kyle, luister eens." Zegt mam. "Sorry, ik dacht even ergens aan." Zeg ik. "En nu?" Vraagt Jessy. "Wat dacht je? Mij tentoonstellen aan de wereld natuurlijk!" Zeg ik en sta op. "Kyle, ga maar weer zitten." Zegt mam zacht. "Nee mam, ik sta op. Ik laat mezelf zien aan de wereld!" Zeg ik kwaad, ik wil wat ik altijd al wou hebben; de vrijheid. "Kyle. Zitten, nu." Zegt pap streng. "Kyle, als iemand het ooit nog vraagt. Jij bent een fan van ons en je bent een kennis van ons." Zegt pap uiteindelijk. Ik kijk hem nu ook boos aan. "Waarom ik? Waarom moest je mij hier voor altijd laten?" Ik zeg het met tranen in mijn ogen, ik kon het niet stoppen. Ik kijk pap nog even aan en ga naar boven, ze zoeken het maar uit. Binnenkort kent iedereen mij, en het maakt niet uit of iemand mij stopt.