Küçük Bir İpucu Öleceksiniz!

•Bölüm 13•

Nehir:"Yaren?"
Yaren:"E-e-Efendim."
Nehir:"Az önce bir kutu aldım."
Yaren:"Ne kutusu?"
Nehir:"Ne bileyim ben ya saçma sapan şeyler kağıt vardı içinde birde ne yazıyor biliyor musun neymiş Savaş seni seviyormuş. Saçmalık. Kesin okuldan bizi çekemeyen biri."deyip kahkaha attı.

 
  Öylece kalakalmıştım doğruyu söylemeyi düşündüm ama yapamadım... Bende güldüm.

  Biraz havadan sudan konuştuk ve telefonu kapadık. Ardından kapı çalınca hiç de şaşırmadım.

 
  Bu sefer kutu değil sadece kağıt vardı. "Yalan söyleyeceğini biliyordum. Fotoğrafları ona göndermediğim için tabiki sana inandı. Ama bana inanması an meselesi."

  Siktir. Ona yalan söylediğim için bana daha çok sinirlenecekti belki konuşmayacaktı benle bir süre hatta belki arkadaşlığını bitirecekti.

  Kağıdın arkasında birşey daha yazdığını farkedip çevirdim. "Ya da sana bir şans daha vereceğim 1 saat içinde Nehire söyleyeceksin ha söyleyecek cesaretim yok diyorsan fotoğraflar 1 saat sonra kapısında olur."

  Söylemem gerekiyordu nasıl tepki vereceğini bilmiyordum ama söylemeliydim.

  Yanıma gelse daha iyi olur diye düşünerek aradım:
Yaren:"Nehir hemen bize gelir misin?"
Nehir:"Gelirim kızları aradın mı?"
Yaren:"Hayır yani senle konuşmak istiyorum."
Nehir:"Herşeyi biliyorum Yaren sadece seni denedim."
Yaren:"Nasıl?"
Nehir:"Nasıl olduğunun bir önemi yok! Başından beri ne olduğunu biliyordum ilk anda söylersin sanmıştım."dedi burnunu çekerken. "Benim canımı Savaştan çok sen yaktın Yaren. Şu hayatta en çok güvendiğim, bana asla yalan söylemeyeceğine emin olduğum tek kişisin sen."
Yaren:"Kim olduğunu bilmediğin biriyle arkamdan iş çevirdin tek hatalı ben değilim ve söyleyemedim Nehir yapamadım seni göz göre göre üzemedim." deyip telefonu suratına kapattım.

 Gerçekten ikimiz de hatalıydık. Aşırı sinirli bir insandım en ufak şeye sinirlenir akla gelemeyecek şeyler yapar sonrasında pişman da olmazdım. Şu an da Nehire bos yere sinirlenmiş bağırmıştım.

  Ama sinirlendiğim asıl kişi  kutuları gönderen kişiydi. Ne olursa olsun onu en kısa zamanda bulmam lazımdı. Aramızı fena şekilde bozmuştu. Eğer o olmasaydı birkaç gün sonra Nehire söyleyecektim ve bunlar yaşanmayacaktı. Kimdi? Bizle ne derdi vardı bilmiyorum ama intikam için her şeyi göze alırım.

*Doğa'dan
 Yarışlarım çoktan başlamış olmalıydı ama ben Emrenin arabasındaydım.

  Birkaç kere nereye gittiğimizi sorduğumda cevap alamadığım için soru sormayı artık bırakmıştım. Ona nedensinzce güveniyordum bana kötü birşey yapacağına inanmıyordum bu yüzden kafamı cama yaslayıp dışarıyı izlemeye başladım. Ne kadar gittik bilmiyorum. Pek umrumda olduğu da söylenemezdi.

  Arabayı durdurup aşağı indiğinde inip onu takip etmeye başladım. Manzara tek kelimeyle muhteşemdi. Bir uçurumdaydık bulutlar en belirgin halini almıştı. Uçurumun kenarına doğru yürümeye başladık. Ucuna oturduğumuzda hala tek kelime etmemişti.