Córka Szatana

17

Kobieta uśmiechnęła się zadowolona i ruszyła w stronę wyjścia. W drzwiach spojrzała jeszcze na chłopaka i wsunęła na palec obrączkę. Podszedł do okna i zapalił papierosa. Kobieta przywitała się ze swoim mężem, który niczego nie podejrzewając, przyjechał odebrać ją z hotelu. Roześmiał się. Czy ludzie na prawdę są takimi idiotami? Nie był jednym z tych, którzy mogli to komentować. Jego telefon zadzwonił. Nie odebrał. Spojrzał tylko na wyświetlacz, upewniając się, że to jeden z TYCH numerów. Zgasił dymiącego raka płuc. Kątem oka spojrzał na wiszący na drzwiach znaczek: "pokój dla niepalących". Wzruszył ramionami. Jego telefon znów dzwonił. Tym razem zupełnie to zignorował. Ruszył w stronę łazienki. Wszedł pod prysznic. Wszędzie czuć było perfumy. Próbowała zakryć nimi zapach papierosów, pomyślał. Zakończył kąpiel. Zaczął się ubierać. W stojącym na przeciwko niego lustrze, odbijał się młody, przystojny mężczyzna. Spojrzał na niewielką bliznę na swojej szyi. Cieszył się, że nie zostało nic więcej, choć było to raczej smutne, że nawet po tak przełomowej rzeczy w jego życiu, został tylko dwu-centymetrowy ślad. Nie chciał już o tym myśleć, więc odwrócił się od gładkiej tafli, odbijającej świat, którego tak nienawidził. Założył czarny T-shirt i zrezygnowany rzucił się na łóżko. Do życia zmotywowało 

go dopiero pukanie do drzwi. Zapewne musiał już zwolnić pokój. Szybko skończył się ubierać i równie szybko pożałował tego, że wstał.

- Chciałem tylko...- Mężczyzna stojący w drzwiach nie skończył mówić, gdyż drzwi zatrzasnęły się przed nim z hukiem.

- Odejdź.- Warknął stojący w pokoju brunet.

- Za dwa dni jest pogrzeb ojca. Chciałem ci to przekazać. Mam nadzieję, że będziesz.

- Jak mnie znalazłeś?- Zmienił temat. Zapalił papierosa i podszedł do łóżka po swoje rzeczy.

- Namierzyli twój telefon... Nie zmieniaj tematu.

- Jeżeli odpowiem, odejdziesz?

- Tak. Dam ci spokój, tylko mi odpowiedz.

- Będę gdzieś z tyłu. Nie chcę, żeby ktoś się mną zainteresował.

- Cieszę się...- Odszedł.