Fought (Justin Bieber Story)

Proud Canadian

P.O.V Jayleigh
We gaan de trap af en lopen naar buiten. De privejet staat al klaar. Een paar mannen pakken onze koffers en nemen ze mee.
'Don't worry ze leggen ze onder in de privejet.' Zegt Justin.
'Oh ik dacht al.' Zeg ik.
Een man drukt op een knop en een trap komt naar buiten. Justin gaat als eerste en pakt mijn hand. We stappen in de privejet en komen uit in een ruimte met tafels en banken. Ook hangt er een tv en is er een koelkast. Er is zelfs een keukentje.
'Kom maar even mee.' Zegt Justin.
Hij loopt na een deur en ik volg hem.
'Kijk hier zijn bedden,dus hier kan je slapen. En achter deze deur is een badkamer.' Zegt Justin.
'Oh fijn dat je alles even aanwijst,ik was al bang dat ik zou verdwalen.' Zeg ik met een lach.
'Ja daar was ik ook al bang voor.' Zegt Justin lachend.
'Hoelang vliegen we?' Vraag ik.
'Ongeveer 12uurtjes.' Zegt Justin.
'Oh oke.' Zeg ik.
'Kan je dat aan?' Vraagt Justin.
'Ja met jou erbij wel.' Zeg ik.
'Moet je iets eten?' Vraagt Justin.
'Nee.' Zeg ik.
'Oke daar staat de koelkast en in de kastjes is ook wat te vinden als je honger hebt.' Zegt Justin.
Ik knik en kijk na buiten. Het is nog steeds donker en in de verte kan ik wat lichten zien.
*Riemen vast het vliegtuig gaat opstijgen*
Een vrouwenstem is te horen en Justin en ik doen wat er gevraagd word.
'Heb je al vaker gevlogen?' Vraagt Justin.
'Ja maar toen was ik klein. Dat was naar me familie in Colombia.' Zeg ik.
'Kom me uit Colombia?' Vraagt Justin verbaasd.
'Ja me opa en oma wonen daar. Me vader is er ook geboren maar toen hij me moeder heeft leren kennen is hij na Frankrijk verhuisd.' Zeg ik
'Wow,heb je daar veel familie?' Vraagt Justin.
'Ja me halve familie woont daar,zoals tante's en ooms en neefjes en nichtjes.' Zeg ik.
'Maar dan zie je hun zeker niet vaak?' Vraagt Justin.
'Nee klopt. Soms komen ze naar Frankrijk maar dat is eens in de 3 jaar ofzo.' Zeg ik.
Het vliegtuig begint te trillen en langzaam stijgt het op. Ik hou me goed vast aan de handvaten van de stoel.
'Ben je bang?' Vraagt Justin.
'Uhm...ja.' Zeg ik met een trillende stem.
'Geef je hand. Er kan niks gebeuren.' Zegt Justin en ik geef me hand waar hij een kusje opgeeft.
Ik glimlach na hem en kijk in zijn hazelnoot bruine ogen.
'Ik hou zoveel van je.' Zegt Justin.
'Ik ook van jou.' Zeg ik terug.
'Trouwens als we in Canada zijn blijven we daar maar een paar dagen bij mijn vader. Daarna gaan we na mijn huis in Californië.' Zegt Justin.
'Ah oke. Leuk.' Zeg ik.
'Ik ga maar denk ik slapen. Ik ben echt zo moe Jayleigh.' Zegt Justin.
'Ja daar zat ik ook al aan te denken.' Zeg ik.
Justin staat op en ik volg hem.
'Er is helaas geen 2 persoonsbed dus we moeten apart.' Zegt Justin.
Ik trek een pruillipje maar nu kunnen we ook een keer echt uitrusten.
'Jammer,maar nu kunnen we wel echt goed uitrusten.' Zeg ik.
'Dat is ook weer zo.' Zegt Justin.
'Ik doe mijn schoenen uit en kruip in bed. De lakens zijn zo lekker zacht en warm. Justin pakt een afstandsbediening en de luikjes voor de ramen gaan dicht.
'Zo dan kunnen we beter slapen. Slaap lekker boo.' Zegt Justin.
'Slaaplekker.' Zeg ik terug.
Mijn ogen vallen bijna dicht maar toch houden gedachtes me wakker. Ik denk aan mama,Justin,me vader en het avontuur wat me te wachten staat. Ik ben ook benieuwd hoe ze me in Canada en Amerika gaan ontvangen. En wat de beliebers van me vinden. Beliebers hebben altijd een duidelijke mening. Toen Justin met Selena had werd Selena in het begin me de dood bedreigt. Het fijne aan het vertrek uit Frankrijk is dat ik helemaal opnieuw kan beginnen. Nieuwe vrienden maken,nieuwe school,nieuwe omgeving. Het pesten is voorbij. Ik weet dat karma de pesters nog wel een keer terug pakt. Ik deed niks verkeerd en toch zaten ze me altijd te pesten. Ik sluit mijn ogen en val in slaap.
P.O.V Justin
Rustig knipper ik met mijn ogen en kijk na de digitale klok. Het is half 5. Nog 2 kleine uurtjes en we zijn er. Ik kijk na Jayleigh en zie dat ze slaapt. Ik ben ook nog erg moe dus ik ga weer liggen. Een week terug had ik nog een hartaanval. Gek hoe die dingen kunnen gaan. En wie verwacht nou dat ik een hartaanval zou krijgen. En het is een wonder dat ik zo snel herstelt ben. Ik voel met mijn hand onder bed om mijn telefoon te pakken. Hij zit in het stopcontact en ik krijg me telefoon te pakken. Ik zie hoe schattig Jayleigh slaapt en ik maak er een foto van. Ik zet de foto op instagram en zet eronder: 'Wat is ze schattig he'. Iedereen mag weten dat Jayleigh mijn vriendin is. Voor mij is ze het mooiste meisje op de wereld. Ik doe mijn oordopjes in en ga naar Netflix. Ik ga 'hostages' kijken. Een spannende serie over de president. Ik ben bij aflevering 13. Helaas er is er maar 1 seizoen en zijn er maar 15 afleveringen.
Jayleigh is aan het draaien in bed en ik zie haar ogen opengaan. Ze lacht naar me en kijkt moe uit haar ogen.
'Lekker geslapen?' Vraag ik.
'Ja best wel en jij?' Vraagt Jayleigh.
'Ja als een roosje.' Zeg ik.
'Ben je allang wakker?'
'Een uurtje. Ik zat hostages te kijken.' Zeg ik.
'Hostages?'
'Ja een serie over de president. Het is niet een superbekende serie maar in Canada is hostages erg populair.' Zeg ik.
'Oh,ik kijk pretty little liars vaak. Ik ben nu bij seizoen 3.' Zegt Jayleigh.
'Ja dat ken ik wel dat is een echte meidenserie.' Zeg ik.
'Klopt.' Zegt Jayleigh.
'Over 3 kwartier zijn we er.' Zeg ik blij.
'Yeeyyy.' Zegt. Jayleigh lachend.
'Je hebt toch wel dikke kleren bij?' Vraag ik.
'Ja ik heb wat sweaters en broeken. En anders koop ik het daar wel.' Zegt Jayleigh.
'Ja,of je trekt wat van mij aan. Oplossingen zat.' Zeg ik met een glimlach.
Jayleigh staat op en pakt haar tandenborstel uit haar toilettas. 'Ik ga even me tandenpoetsen.' Zegt Jayleigh.
'No problem.' Zeg ik.
Na 3 kwartier zijn we in Canada.
'Jayleigh we zijn er.' Roep ik blij.
Jayleigh kijkt uit het raam en maakt een foto,
'Ik ga je zoveel laten zien in een korte tijd. Als we Stratford verlaten gaan we door na Toronto.' Zeg ik.
'Oh dat ken ik. Daar heb ik wel eens iets over op tv gezien.' Zegt Jayleigh.
'Kom we gaan naar buiten.' Zeg ik.
Ik pak Jayleigh's hand en wacht tot de deur van de privejet opengaat. De deur gaat open en er staat een busje klaar om door te rijden. De koffers worden door de bodyguards in het busje gelegd en ik en Jayleigh stappen in.
Buiten regent het hard en af en toe klinkt er wat hagel op de ramen.
'Welkom in Canada Jayleigh.' Zeg ik en ik kijk uit het raam.
'In Frankrijk is dit ook vaak hoor. In het zuiden is het zo lekker warm maar helaas woonde ik in het noorden.' Zegt Jayleigh.
'Ohja Europa heeft ook altijd van dat stralend weer.' Zeg ik.
'Maarja in Zweden en Noorwegen enz in het weer nog veel erger.' Zegt Jayleigh.
'Klopt toen ik daar een concert gaf heeft het daar dagen geregend.' Zeg ik.
'Ben je niet van plan om weer op tour te gaan?' Vraagt Jayleigh.
'Ja over 1 of 2 jaar weer. Ga je dan mee?' Vraag ik.
'Ik vind het best.' Zegt Jayleigh.
'Dat is wel leuk hoor,we gaan veel uit. En veel winkelen,en dingen ontdekken over de stad,fans ontmoeten.' Zeg ik.
'En elk land is zeker weer anders?' Vraagt Jayleigh.
'Ja echt,andere soort mensen,het weer,vanalles.' Zeg ik.
'Ik ga mee!' Zegt Jayleigh enthousiast.
'Het zal zoveel beter zijn als jij bij me bent.' Zeg ik.
'Ahw...' Zegt Jayleigh en ze zoent me met haar zachte lippen.
Ik pak haar hand en kijk diep in haar ogen.
'Je hebt de mooiste ogen die ik ooit gezien heb.' Zeg ik.
'Ja ja...' Zegt Jayleigh lachend en ze slaat me.
'Ik geef je een compliment en je slaat me.' Zeg ik lachend met verbazing.
'Omdat je liegt.' Zegt Jayleigh. Ze kijkt me aan met haar gefronste wenkbrauwen en houdt met moeite haar lach in.
We beginnen hard te lachen en na een tijdje stoppen we. Jayleigh's hoofd ligt op mijn schouder,ze is moe.
'Je bent moe he.' Zeg ik.
'Ja,jij niet dan?' Vraagt Jayleigh.
'Een beetje. Ik heb gewoon altijd energie.' Zeg ik blij.
Ze glimlacht na me en houdt mijn hand vast.
Had ik dit verwacht? Dat ik voor de grap met Ryan na een klein stadje in Frankrijk ga en de meid van me dromen meeneem. En niet zomaar een meid. Een meid die zo eerlijk en puur is. Ik heb het geluk van de wereld gevonden. Ik voel me de gelukkigste jongen op aarde op dit moment. We rijden door de regen in Canada op weg na mijn familie. We houden elkaars hand vast en liggen tegen elkaar. Zulke momenten voor mij zijn echte geluksmomenten. Gek zullen veel mensen denken. Maar de kleinste dingetjes maken me het gelukkigst. Ik verkoop misschien wel miljoenen albums over de hele wereld maar dat is anders. Ik wilde dat dit moment voor eeuwig duurde.
Ik kijk na buiten en zie het bordje met Toronto erop staan. Ik ben misschien wel opgegroeid in Stratford maar me ouders zijn toch verhuisd na Toronto toen ik beroemd werd. Ik kom nog vaak in Stratford omdat er familie van me woont.
'We zijn in Toronto.' Zeg ik.
'Echt?' Vraag Jayleigh blij.
'Ja heb je het bord niet gezien?' Vraag ik.
'Nee,niet opgelet.' Zegt Jayleigh.
Na een halfuur zijn we bij het hotel. Ik slaap niet bij mijn ouders thuis nu ik in Toronto ben. Het is voor lastiger en voor mij. Nu zit ik lekker in het centrum en anders moet ik een uur onderweg zijn voordat ik ergens ben. Ik en Jayleigh stappen uit,ik pak haar hand en gooi de autodeur dicht. Een horde paparazzi staat al klaar om foto's te maken van mij en Jayleigh. Ze roepen ook allemaal dingen na ons. Maar gelukkig reageert Jayleigh er niet op. Een paar bodyguards houden de paparazzi tegen. Het is een chaos en het gaat moeilijk om het hotel in te komen. Het penthouse is voor ons gereserveerd en we kunnen meteen na boven.
'Wow. Het is prachtig. En het uitzicht is zo mooi.' Zegt Jayleigh blij.
'Zie je dat? Dat is de CN toren. Hoog he?'
'Ik heb dat wel eens op tv gezien.' Zegt Jayleigh.
We staan op het balkon en ik hou haar vast. Het waait hard en ik voel haar haar tegen me arm.
'We gaan zo bij mijn ouders eten,vind je dat oke?' Vraag ik.
'Nee is geen probleem hoor.' Zegt Jayleigh.
We stappen een busje in en de chauffeur brengt ons mijn ouders. Na 3 kwartier zijn we er. Ik druk op de bel en mijn moeder doet open. Ze geeft me een lange knuffel en Jayleigh geeft ze ook een knuffel. We lopen de woonkamer in en mijn vader zit na het wk te kijken. Hij ziet ons en geeft mij een knuffel. Jayleigh stelt zich voor en ook aan Jazzy en Jaxon, me jongere zusje en broertje.
Mama heeft pasta gemaakt. We gaan aan tafel zitten en mama schept voor iedereen op. Nadat ze voor haarzelf heeft opgeschept doet ze wat kaarsjes aan voor de gezelligheid.
'En Jayleigh hoe vind je het in Canada?' Vraagt mijn vader aan haar.
'Ik vind het een mooi land en het is sowieso heel anders als Frankrijk,maar ik vind het wel leuk.' Zegt Jayleigh.
'Het is wel koud he?'
'Ja,toen we op het balkon stonden waaide het heel hard.' Zegt Jayleigh.
'In de winter is het weer pas erg.' Zegt mijn moeder tegen haar.
'Maak haar niet zo bang.' Zeg ik lachend.
Jayleigh moet ook lachen en we eten verder. Na het eten ruimt mijn moeder de tafel op. Jayleigh helpt haar mee uit beleefdheid. Samen staan ze in de keuken. Papa en ik gaan het voetbal afkijken. Frankrijk tegen Honduras,het staat 2-0 voor Frankrijk. Jazzy en Jaxon spelen samen op de iPad.
'En wat vind je van der?' Vraag ik.
'Aardige meid,heel knap maar wel rustig.' Zegt mijn vader.
'Ja ze heeft veel meegemaakt. Ze moest eerst ook niks van mij hebben.' Zeg ik.
'Echt niet? Je zou toch verwachten als 'popster Justin Bieber' voor je zou staan dat je die niet weg laat gaan.' Zegt mijn vader.
'Dat maakte haar niks uit.' Zeg ik.
'Dat is wel eerlijk van der. Dan weet je dat het bij haar niet om de roem gaat.' Zegt vader.
'Nee inderdaad.' Zeg ik.
'Dat zie je maar weinig zoon.' Zegt vader.
Opeens trilt mijn telefoon in mijn broekzak. Het is Khalil.
'Yoo Khalil.' Zeg ik blij.
'Yoo er is iets met Lil Za.' Zegt Khalil.
'Wat dan?' Vraag ik.
'Hij is opgepakt omdat hij met een schietpartij in Miami te maken heeft. Niemand weet hoelang die vast moet zitten.' Zegt Khalil.
'Hoe kan die zo stom zijn.' Schreeuw ik door de telefoon.
'Vraag het niet aan mij ik was er niet bij.' Zegt Khalil.
'Ja dat weet ik ook wel. Ik zorg er zo snel mogelijk voor dat ik in Miami ben.' Zeg ik.
'Oke oke.' Zegt Khalil.
Ik hang op en laat mijn gezicht in mijn handen zakken.
'Nu dit weer.'
____________________________________________________________________________________________
EINDE HOOFDSTUK 7