Κεφάλαιο 9ο

102 32 108
                                    

Rose’s Pov

Συνέρχομαι. Μα που βρίσκομαι; Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι το κουδούνι να χτυπά.

Μα τώρα το μέρος είναι αποκρουστικό. Μικροσκοπικό με πέτρινους, γυμνούς τοίχους. Το δωμάτιο είναι σκοτεινό και το μόνο που έχει είναι ένα μικρό κρεβάτι και κάτι σαν μπάνιο. Η σκόνη και η μούχλα είτε στο ταβάνι είτε στο κρεβάτι αποδεικνύουν ότι το μέρος έχει να χρησιμοποιηθεί καιρό και το καθάρισμα έχει να συμβεί χρόνια.

Κάθομαι διστακτικά στο κρεβάτι. Οι αναμνήσεις, δυστυχώς, δεν επιστρέφουν. Φοβάμαι να μιλήσω, να ρωτήσω ή έστω να κινηθώ πριν θυμηθώ κάτι από όλα αυτά. Η Στέφανι θα με ψάχνει και πολύ πιθανόν τα παιδιά να ανησυχούν. 

Βέβαια αυτό που συνέβη δεν ήταν τόσο απρόσμενο, ούτε ανοργάνωτο. Οι κινήσεις, τα λεπτά, ο τρόπος που συνέβη ήταν όλα συγχρονισμένα. Μία καλά μελετημένη στιγμή με εξαιρετικά γρήγορες τεχνικές.
Κανένας δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό εάν δεν ήξερε την κατάσταση του Σεμπάστιαν, που μένω, πως νιώθω ή τι έκανα προηγουμένως. Κανένας εκτός από τον..

«An.. anonymous» Ψελλίζω και ο τρόμος κυριαρχεί μέσα μου. Δεν θυμάμαι το πρόσωπο του, την μορφή του ή την διαδρομή. Το μυαλό μου έχει ένα μεγάλο  κενό και πολλά ερωτήματα. Τα κομμάτια του πάζλ συνδέονται: Ο Anonymous με ήθελε μόνη και απροστάτευτη.

Με τον Σεμπάστιαν σε άθλια κατάσταση, να έχουμε μαλώσει και τα παιδιά αρκετά μακριά ήταν η κατάλληλη ευκαιρία.

Το ερώτημα όμως είναι.. με απήγαγε για να μου κάνει κακό ή για να με σώσει;

Το στομάχι μου διαμαρτύρεται γεγονός που κάνει την καρδιά μου να χτυπάει ξέφρενα. Όμως όχι! Δεν πρέπει να φοβάμαι. Εάν με έφερε εδώ σημαίνει ότι κάτι θέλει από εμένα. Είμαι σημαντική.

«Πεινάω!»Σηκώνομαι όρθια και ακουμπάω στην πόρτα. «Ξέρω πως με χρειάζεσαι και ξέρεις πως για να ζήσω θέλω νερό και τροφή»

Συνεχίζω να  μιλάω χωρίς να χάσω την ελπίδα μου. «Δεν θα με σκοτώσεις. Ίσως.. ίσως να είσαι απ’ έξω, ίσως να με παρακολουθείς μα ξέρω πως νοιάζεσαι. Γι’ αυτό δεν με έφερες εδώ; Τι θες από εμάς; Η Στέφανι υποφέρει, ο Τζακ δεν είναι καλά. Αυτό θες; Να νιώθουμε αδύναμοι και να κλαίμε; Συγγνώμη αλλά ξεχνάς κάτι. Είσαι ένας και είμαστε τέσσερις. Ο καθένας μας έχει κάτι που λείπει από τον άλλο. Μα όλοι μαζί είμαστε ανίκητοι

4 Lives As One | ✔ Where stories live. Discover now