4 Lives As One | ✔

Κεφάλαιο 26

Stephanie's Pov

Εδώ και ώρα ο Ian προσπαθεί να σπάσει την πόρτα. Αυτό μου δίνει την ευκαιρία να εξερευνήσω λίγο αυτό το σκονισμένο μέρος.

Τόσοι πολλοί υπολογιστές, κάμερες, κινητά. Νιώθω πως όλο αυτό το σχέδιο ήταν οργανωμένο και το τώρα.

Καλά μελετημένο, δίχως περιθώρια διαφυγής. Παίζουν με τις ζωές μας σαν να είμαστε ασήμαντοι.

Μας κάνουν να νιώθουμε τύψεις και ενοχές για πράγματα που αυτοί ήθελαν να συμβούν.

Χαίρονται με την κατάσταση μας. Μα τώρα είμαστε μπροστά. Είναι απροετοίμαστοι. Ίσως αυτή να είναι η μόνη μας ευκαιρία να απαλλαχθουμε από τον -Α.

Πλησιάζω τον μεγαλύτερο σε μέγεθος υπολογιστή και προσπαθώ να τον ανοίξω. Δεν δίνω και ιδιαίτερη σημασία και έτσι αρχίζω να βάζω στην τσάντα μου ότι βρίσκω μπροστά μου.

Στικάκια, CD και ένα notebook. Βαθιά μέσα μου εύχομαι πως όλα αυτά θα είναι χρήσιμα.

Πως πρέπει να μας πουν την αλήθεια, να μάθουμε τα πάντα.

Να μας βοηθήσουν να μετατρέψουμε τον -Α σε κάποιον δίχως δύναμη και ισχύ. Να μην έχει τίποτα να στρέψει εναντίον μας.

Ακούω τον Ian να σπρώχνει μια τελευταία φορά την πόρτα εξουθενωμένος. Πηγαίνω προς το μέρος του αλλά το πόδι μου μπλέκεται σε ένα σωρό καλώδια. Προσπαθώ να ξεμπλεχτω δίχως αποτέλεσμα. Τελικά απλώς τραβώ το ποδι μου βγάζοντας τα από την πρίζα. Αγνοώ την ζημιά που έκανα και πάω στον Ian. Του δείχνω την ώρα.

《 Πρέπει να φύγουμε. 》 Είναι το μονο που λέω και πηγαίνουμε προς τα έξω.

Laura's Pov

Νιώθω τα ποδια μου να τρέμουν. Επι μια ώρα τρέχουμε στα στενά με εκείνον να μας κυνηγάει.

Νιώθω τον ιδρώτα να ποτίζει τα ρούχα μου ενώ το σώμα μου θέλει να τα παρατήσει.

Η Λούνα διάλεξε άλλο στενό μα αυτός συνέχισε να με ακολουθεί. Η καρδιά μου σφυροκοπα κάτω από το δέρμα μου ενώ νιώθω την κοιλιά μου σαν πέτρα.

Πιστεύω πως το οξυγονο δεν ειναι αρκετό για εμένα, το κεφάλι μου πονάει φοβερά. Όμως δεν τα παρατάω. Δεν θα αφήσω τον -Α να με κερδίσει.

Δυστυχώς όμως η τύχη δεν είναι με το μέρος μου. Το πόδι μου σκοντάφτει πάνω σε μια σκληρή πέτρα και έτσι χάνω την ισορροπία μου και σωριαζομαι στο έδαφος.

Δεν αργεί να με σηκώσει από το έδαφος και να με κολλήσει στον τοίχο. Με πιέζει και άλλο ενώ βγάζει το όπλο και το βάζει στο κεφάλι μου.

Φοβάμαι. Φοβάμαι τόσο πολύ. Νομίζω πως η ζωή μου θα τελειώσει τόσο άδικα. Θα χάσω ότι αγαπώ επειδή θυσιάζομαι για όσους αγαπώ. Με πιέζει παρα πάνω με μανία.

Δακρύζω από τον πόνο μα προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά. Βοήθησα την αδελφή μου, της κέρδισα χρόνο.

Τοποθετεί καλύτερα το όπλο. Νιώθω την κρύα του επιφάνεια να με ακουμπά στο κεφάλι μου, όμως οχι σταθερά. Αυτός ο άντρας τρέμει. Βάζει το χέρι του στην σκανδάλη μα δεν το πατα. Διστάζει. Φοβάται.

Πλέον οι λυγμοι μου γίνονται πιο δυνατοί. Είναι έτοιμος να εγκαταλείψει. Ξεροβηχει ανήσυχος. Σίγουρα φοβάται.

《 Συγγνώμη -Α. Μα είναι λάθος όλο αυτο, είναι λάθος. Δεν το αξίζω. 》 Σοκαριζομαι. Ακούω την πραγματική του φωνή. Ξέρω αυτήν την χροιά. Ξέρω έναν από αυτούς. Όμως και αυτό ξαφνιαζεται όσο και εγώ. Η κάλυψη του δεν δουλεύει πια

Οπισθοχωρει και αρχίζει να τρέχει. Ειλικρινά δεν τον περίμενα από αυτόν.

Conor's Pov

Ο άλλος βοηθός του -Α το έβαλε στα πόδια για κάποιον ανεξήγητο λόγο.

Επόμενος σταθμός ειναι το καφέ, δηλαδή  σε ένα στενό. Εκεί βρίσκεται η Ροουζ και ο Τζακ.

Φυσικά και δεν έχω όρεξη να δω την φάτσα του και να μιλήσω στην μικρή. Απλά πεπει να βεβαιωθώ πως δεν έχουν μπλέξει. Πηγαίνω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Το μυαλό μου ταξιδευει.

Ελπίζω η Λάουρα και η Λούνα να τα καταφέρουν. Να βρούμε έναν τρόπο να γλιτώσουν από τον μπουμπουνα βοηθό του -Α. Από μακριά κοιτάζω τον Τζακ. Έχει αγκαλιά την Ροουζ και δακρύζει συνεχώς. Τρέχω προς το μέρος τους.

《 Τι εγινε; 》 Νιώθω την καρδιά μου να αυξάνει τους χτύπους της.

《 Μας την έφερε. Νομίζαμε πως έπρεπε να διαλέξουμε τον φίλο που δεν εμπιστευόμαστε πολύ. Και όμως έπρεπε το αντίθετο. 》 Μαλιστα. Κατάφερε και ξεγελασε τους πάντες.

《 Και εγώ έψαχνα την Λάουρα και την Λούνα. Ας ελπίσουμε πως τα παιδιά βρήκαν κάτι χρήσιμο. 》 Η Ροουζ με κοιτάει χαμένη

《 Ποιοι λες να είναι; 》 Το σκέφτομαι σοβαρά.

《 Δυστυχώς δεν έχω ιδέα. 》 Απαντώ τελικά

《 Εάν δεν μαντέψω σωστά το άτομο.. θα μαθευτεί ότι ο Τζακ σκότωσε την Λιλη. 》 Τους κοιτάζω σαστισμένος.

《 Τότε θα βοηθήσουμε όσο μπορούμε την Ροουζ. Δεν πρέπει να χάσουμε αυτή την μάχη. Επειδή ήδη έχουμε κερδίσει τον πόλεμο. 》 Λέω αβέβαια. Τα παιδιά με κοιτάζουν και ξεφυσουν.

《 Ίσως να πάμε σπίτια μας. Αρκετά πέρασαμε.》 Η Ροουζ προχωρά προς το αντίθετο δρόμο αφήνοντας με με τον Τζακ. Κοιταζόμαστε ανήσυχα ενώ ο Τζακ βγάζει ένα τσιγάρο και καπνίζει αργά.

*Τέλος κεφαλαίου ❤

Ελπίζω να σας αρέσει

Πατήστε το αστεράκι 🌟 και αφήστε ένα σχόλιο 💬

See you soon 🔜 *