stalked by history

oh nee

Ik gooi mn telefoon op tafel als ik boven iemand hoor gillen. Ik ren meteen naar boven en zie daar lisa liggen.

Pov steve
Lisa! Gaat het! Ze snikst zachtjes. Gelukkig ze leeft nog. Hey wat is er kleintje? Ik til haar op en leg haar op mijn bed. Lisa, alles okayy? Ze gaat rechtop zitten en verbergt haar hoofd in haar handen.

Pov lisa
Hij slaat een arm om me heen. "Wat is er kleintje?" Voorzichtig kijk ik hem aan. Hij kijkt geschrokken."sorry" zeg ik voorzichtig. "Wat is er gebeurt lieverd?" Vraagt hij

Pov steve
Ze draait haar blik weer van me af."
I- ik uhhmm" verder komt ze niet en begin weer te snikken. Ik trek haar bij me op schoot en sla mn armen om haar heen. "Wat is er lieverd?" " i-ik" zegt ze. "Doe maar rustig meisje" voorzichtig kijkt ze me aan, en lacht zwakjes.  "Wat is 't kleintje?" " ik kan niet op mn benen staan, en dat was ik dus even vergeten, ik voel me zo stom" ze ververgt haar gezicht weer in haar handen en begint te snikken. " heyy t is goed hoor, niks om je voor te schamen" " jawel ik ben helemaal geen zwak persoon maar zo zie je me nu wel" "hey lieverd helemaal niet, jij kan er niks aan doen dat zij je zo heeft toegetakeld, ik vind het heel dapper dat je überhaupt naar haar toe bent gegaan." "Echt" ze kijkt me voorzichtig aan. "Ja tuurlijk, veel mensen waren niet eens geweest als ze wisten dat ze in elkaar geslagen zouden worden." " das waar" " nou kijk eens aan kleintje je bent gwn kei stoer" ze begint te lachen. "Kan je met ondersteuning wel lopen?" "Uhmm weet ik niet" "proberen?" "Ja, graag" ik sta op en pak haar handen vast. Ze houdt me stevig vast en probeert om op te staan, maar zakt meteen door dr benen. Ik vang haar snel op. Ze kijkt me aan met een treurige blik. "Hey het komt goed, we blijven gewoon oefenen." Dankje, zegt ze en ze kijkt me aan met een glimlach." Noujah tot het zo ver is zal ik je maar gewoon dragen." Ze begint te blozen en kijkt weg.

Pov Lisa
Hij tilt me op en draagt me naar beneden. En we gaan op de bank zitten. "Steve?" "Ja" zegt hij. " met wie was je net aan het bellen, je klonk nogal overstuur." "Oh Rick belde." "Oh je klinkt niet erg positief" hij kijkt me aan met een blik die ik niet kan plaatsen en ik maak me meteen zorgen.

Pov Rick
Shit ze vraagt naar Rick. Ik wil niet dat ze zich zorgen maakt over dat mailtje. "Uuuuhhhhmmm." "Ja?" Ze schuift dichter naar me toe en pakt mn hand vast, vervolgens kijkt ze me aan met een bezorgde blik. "Hij had een mailtje gehad" ik zie haar blik in een klap veranderen. "W-wat stond er in?" Zegt ze met een trillende stem. "Pien heeft hem een foto gestuurd van toen we naar jou huis gingen en ik je zo droeg" "oh" ze lijkt iets minder bang nu. "Waarom was je dan zo boos?" Vraagt ze. "Nou uhm hij dacht dat ik gebruik van je maakte omdat je nu iets zwakker bent door de situatie." Ze kijkt me een beetje verdrietig aan. Ik trek haar in een knuffel en geef haar een kusje op haar hoofd. "Lieve schat maak je geen zorgen dat is echt niet zo" "dankje"

Pov Lisa
"Steve?" "Ja kleintje?" Hij grijnst omdat hij ziet dat ik hierdoor moet blozen. "W-waarom denkt Rick dat je dat zou doen?" Hij kijkt me aan met medelijden. "Hij uhmm, hoe zeg je dit? Uhhhhmmmm. Laten we het er op houden dat hij niet al te nettjes met meisjes omgaat." "En wat maakt dit zo erg voor jou?" "Dat is het niet" ontkent hij. " ach kijk nou eens naar je" ik sla een arm om hem heen. "Hey je hoeft je echt niet te schamen, wees gewoon eerlijk tegen mij" hij kijkt me aan. "Sorry" "het is okay schatje." "Hij uhmm heeft een oogje op jou, en hij was waarschijnlijk t zelfde gaan doen bij jou."

Pov steve
Ze kijkt me een beetje geschrokken aan, maar verandert haar blik snel." Maar he dr is niks om om te janken want t is niet gebeurt." "Dat is ook zo,maar het doet je wel iets" ze slaat haar ogen neer. "S-steve?" "Ja kleintje?"

"Wil je me helpen met lopen, ik heb dorst en ik wil niet dat je telkens voor me moet lopen." Ze kijkt me een beetje ongemakkelijk aan. " ik doe het graag hoor maar als jij het liever niet hebt zal ik je helpen." Ik sta, op pak haar handen vast en help haar omhoog. Het gaat een beetje moeizaam met hele kleine stapjes maar het lukt haar wel. Ze is helemaal gefocust en let goed op elke stap die ze zet. Ze staakt haar tong een beetje uit, echt heel schattig. Voorzichtig kijkt ze op. "Wat is er?" Ze kijkt me vragend aan. Ik lach. "Ik ben trots op, je weet je dat?" Ze straalt helemaal, ze is zo mooi als ze straalt. Ondanks alle littekens op haar gezicht, en armen natuurlijk. Ik vind het knap van haar dat ze korte mouwen durft te dagen. "W-wat is er?" Ze trekt voorzichtig haar armen terug en verbergt haar littekens, ik besef me nu pas dat ik er naar aan het staren was. Ik pak haar handen terug vast. "Ik vind het knap van je dat je korte mouwen durft te dragen bij mij." Ze bloost. Ik trek haar vlug in een knuffel.
Na een tijdje trek ik me terug en geef haar een kusje op haar voorhoofd.
We lopen verder naar de keuken."waar staan de glazen?" Vraagt ze voorzichtig. Ik open een kast en geef haar een glas. "Wat wil je drinken?" "Gewoon water" "daar is de kraan" grap ik. Ze lacht zachtjes, die lach doet me smelten.

Ik word uit mijn gedachten geschud omdat de bel gaat. "Ik ga wel." "Is goed, wacht wel hier." Ik loop naar de voordeur en doe open. "Jezus man wat doe jij nou hier?" Ik zie Rick in de deuropening staan. "Mijn excuses aanbieden." Zegt hij.