stalked by history

de redding

Pov lisa
Ineens voel ik twee sterke armen om e heen "steve?"
"Oh gelukkig je leeft nog"
Ik glimlach "hey, wat doe je hier?"
" ik kan je toch niet zomaar alleen laten gaan, sorry dat ik zo laat ben" zegt hij. "Hey, ik ben blij dat je er bent, en niet te laat, ik leef nog" hij kijkt me met een droevige glimlach aan.

Pov steve
"Moet ik je naar huis brengen?" "Ik wil niet naar huis, mijn ouders, ze maken me af als ik zo thuis kom"
"Wil je anders met mij mee" vraag ik voorzichtig. " vind je dat niet erg, en jou ouders dan?" Ik woon al op mezelf vertel ik haar. "Okay, dankje" "heb je je fiets mee?" Nee die staat een straat verderop." "Ga we kunnen die morgen oppiken en nu met mijn auto gaan?" Stel ik voor. "Rijd jij al auto?" "Ja lisa ik ben bijven zitten en dus 18" "ohwjah, wist ik wel" zegt ze op een sarcastische toon.

Ik help haar omhoog en raap haar tas op. Die doe ik om en vervolgens ondersteun ik haar. "Denk je dat je kan lopen?" Voorzichtig probeert ze een stapje te zetten, maar zakt bija meteen in ellkaar. "Aha, vind je t okay als ik je draag?" Ik zie dat ze zachtjes bloost, echt schattig. "Uhhmm, okay"
"Zeker weten?" "Anders zijn we over 3 jaar nog geen meter verder dus het lijkt me wel handig, grapt ze voorzichtig. Ik til haar op onder haar knieën en onder haar rug. Ze schrikt en kijkt blozend naar mij. Ik lach zachtjes, wat haar alleen maar meer laat blozen. Eenmaal bij de auto zet ik haar voorin en doe haar riem vast. Dan stap ik aan de andere kant in en begin met rijden.

Het is een tijdje stil totdat ze opeens begint te praten.
"Sorry" "hey het geeft echt niks, ik help je graag." "Dankje" zegt ze vervolgens. "Dat is echt negrens voor nodig" zeg ik. Voorzichtig leg ik mn hand op haar been. "Het komt wel goed" "we zijn er" zeg ik.

Ik stap uit en til haar uit de auto naar binnen, mijn appartement in, en leg haar op de bank neer. "Wil je misschien iets drinken?" Vraag ik aan haar. "Een glaasje water asjeblieft" zegt ze voorzichtig terwijl ze rechtop gaat zitten. Ik ga naar de keuken en haal een glaasje water. "Dankje" geen probleem zeg ik.

"Duss waar heb je pijn" "is overal een optie" zegt ze sarcastisch. "Auch" zeg ik " uhhmm mn hoofd en schouder doen vooral veel pijn" zegt ze. " ik ben zo terug zeg ik.
Ik loop naar de keuken en haal twee coolpacks en twee theedoeken.
"Tadaa" zeg ik als ik terug ben. Ik ga naast haar op de bank zitten en houd er een tegen haar hoofd. Ze pakt het sne zelf over. "Dankje" "geen probleem, lisa houd nou een op met jezelf te verontschuldigen en mij te bedanken het is echt geen probleem" "okay" zegt ze voorzichtig.

"Welke schouder deed er pijn?" " deze" zegt ze en wijst maar haar schouder. "Kan je je vest uit doen, dan kan het beter koelen" "uhhmm" "wat is er, je hebt toch gewoon een shirt er onder aan" "jah, maar ik houd mn vest liever aan" "kom op, ik wil je alleen maar helpen" ik duw voorzichtig haar vest aan de kant om haar schouder te bekijken " jezus, het is nu al helemaal blauw, als je het niet koelt ga je daar echt last van krijgen" vertel ik haar. Ze knikt begrijpend. Ik doe lagzaam haar arm uit haar vest. Dan zie ik ineens vanuit mn ooghoek een traan over haar gezicht vallen. " ohh sorry, doe ik je pijn?" "Nee dat is het niet" "mag ik je vest uit doen?" Met een verdrietige blik kijkt ze me aan maar knikt toch instemmend

Pov lisa
Hij schuift mijn mouw verder van mn arm af, dan ziet hij de wondjes verschijnen. "Lisa?" " ik mag dan wel geen dokter zijn maar ik weet vrij zeker dat deze niet van daarnet komen.

Pov steve
Ik kijk haar aan. Ze ontwijkt mijn blik en haalt snel haar arm terug. "Lisa, wie heeft je dit aangedaan?" Ze kijkt me aan met betraande ogen, maar geeft geen antwoord. "Uhhmm" begint ze, maar verder komt er niks meer uit.
Ze gaat met haar hand naar haar broekzak en haalt daar een mesje uit. Ik kijk haar verbaast aan en trek har in een knuffel. "Omg lisa, wat heftig, uhhmmm kan ik je helpen?" "Nee, ik wil je hier niet mee lastigvallen, ik wil niet dat je hierbij betrokken raakt"
"Lisa ik zit er al middenin en daar heb ik zelf voor gekozen, ik wil je helpen"

Het is eventjes stil
"E-echt waar?" Vraagt ze zachtjes. Ja tuurlijk zeg ik. Ik geef haar opnieuw een knuffel. "Ik ga je helpen alles komt goed" fluister ik in haar oor. Ik ga naar de kast om de ehbo doos te pakken, ik verbind haar arm en verzorg al haar andere wonden.
"Dankje" fluistert ze voorzichtig. Ik moet lachen. "Geen probleem"

"Heb je nog iets nodig?" "Uhhmm, heb je mijn tas meegenomen?" "Ja,hoezo?" "Zou ik mijn telefoon mogen, dan vertel ik mn ouders dat ik hier ben" ik sta op en pak haar tas"waar zit ie?" "In het voorvakje" ik loop terug met haar telefoon. "Alstublieft mevrouw" zeg ik op een zo bekakt mogelijke toon. "Hartelijk bedankt meneer" zegt ze op dezelfde toon terug. Ik moet lachen, en zij ook. Ze appt iets naar haar ouders en vraagt dan" hoelaat moet ik terug naar huis?" "Uhhmm, je mag ook blijven slapen als je wilt?" "Echt waar?" "Ja tuurijk" ze staat moeilijk op en geeft me een knuffel" dankje dat je zo veel voor me doet, ik waardeer het echt heel erg" "geen probleem kleintje" zeg ik plagend. Ze laat de knuffel los en kijk me blozend aan. "Dusss" zegt ze " duss" zeg ik. Ze lacht weer, zo schattig met kuiltjes in haar wangen.