CADI (Mu'nun gizemi)

BÖLÜM ONALTI

Gözlerimi zorlukla açabildiğimde her şey on kat daha aydınlıktı. Dün gece Enrique bana bir şeyler anlatmıştı ama devamını kopuk bir film şeridi gibi hatırlamıyordum.

Şu an ise bildiğim tek şey Cadı klanında olmadığım gerçeğiydi. Cadı klanının taş odalarında değil normal bir odadaydım.

Sanırım bu hafıza kayıpları iyiye işaret değildi. Doğrulup buradan kaçmak için kapıya yöneldiğim sırada yumuşak bir şeye takılıp o şeyin üstüne düştüm.

Aman Allah'ım... Bu çürümeye yüz tutmuş kadın bedeninin burada ne işi var? Korkuyla cesedin üzerinden kalkıp yüksek bir çığlık attım.

Kapıyı yumruklamaya başladığımda açan kişi Pablo oldu. Beni odanın içine tıkıştırarak susturmaya çalışıyordu.

"Dillemma lütfen sakin ol sevgilim. Bak sözümü tuttum. Bedenini buldum. Geriye sadece ruhunu geri almak kalıyor. Canın yanmayacak yemin ederim. Kahin yoldadır." diyordu bana sarılıp sakinleştirmeye çalışarak.

Ondan kurtulmaya çalışsamda bedeni çok güçlüydü. "Ben Cadı Klanına gitmek istiyorum. Enrique sana bunu ödetecek!" dedim sinirle.

Benden kendini biraz alıp dikkatle gözlerime baktı. "Dillemma sen ne diyorsun? Onları ve klanını sevmezdin ki sen? Seninle burada geçirdiğimiz güzel anları nasıl unutabilirsin?" dedi.

Bunu öylesine içten söylemişti ki gözlerindeki çaresizliği görebiliyordum. Belki de Pablo haklıydı. Reenkarnasyonla bu bedene girmiş olabilir miydim? Ama öyle olsaydı 15 yaşında falan olmalıydım çünkü Dillemma kaybolalı 15 yıl oluyordu.

Yatağa çöküp ağlamaya başladım. Tüm olan bu şeyler bana fazla geliyordu. Nora sayesinde öğrendiğim Chi ve (*)NPL çalışmaları bile bir yere kadardı.

"Hiçbir şey hatırlamıyorum tamam mı? Sadece üzerime gelmesen olmaz mı? Ayrıca  onlar senden kat kat iyi." dedim burnumu çekerken. Pablo'nun şaşkınlıktan ağzı aralanmıştı.

"Dillemma seni tanıyamıyorum." dedi.

"Çünkü beni hiç tanımadın ve tanıyamayacaksın da. Ben Dillemma değilim. Hâla bunu göremeyecek kadar kör müsün? O ölmüş ve ayaklarının dibinde. Bunu nasıl inkar edersin?" dedim anlık bir sinir patlamasıyla.

Gözlerinin dolduğunu görebiliyordum. O sadece tutkulu bir aşıktı ve nişanlısının öldüğüne inanmayı reddediyordu. Kalktı ve gözümün önünde ağlamamak için odayı terketti.

Beni ve 15 yıllık bir vampirin cesedini aynı odaya kilitlemeyi de unutmamıştı tabii. Yatakta kalmaya devam ettim. Eğer ruhum Dillemma'nın bedenine girerse ben ölecek miydim?

Hiç yoktan ruhun gerçekliğine inanıyordum. Bilim adamlarının yaptığı deneyler ruhun varlığını yanıtlıyordu. Ölüm döşeğinde olan hastaları hassas ölçüm yataklarında deneye tâbi tutmuş ve ölüm anında 21 gramlık bir kayıp olduğunu saptamışlardı.

Bu 21 gramlık ruh dediğimiz biçimsiz şey bedenden çıktığında artık ölmüş oluyorduk.  Şuan aptal bir ruh değiştirme ritüeli sırasında ölmek, son 50 yıllık planlarımda yer almıyor.

Ayağa kalktığımda Dilemma'nın cesediyle karşı karşıya kaldım. Neden şu ana kadar bulunamayan ceset aniden ortaya çıkmıştı? Yarımyamalak yüzünü görebiliyordum. Vampir DNA'sı yüzünden aradan geçen yıllara rağmen ceset tam olarak çürümemişti.

Biraz daha yakından inceledim. Sanki hep tanıdığım biriymiş gibiydi. Fakat daha önce görülmeyen imkansız bir güzelliği vardı. Biraz doğrulduğumda yere düşen avucunun içinde bir şey parladığını farkettim.

Aptal cesareti isteyen bir hamleyle eğilip sıkılan parmaklarını gevşettim. Zincir gibi bir şeydi. Yavaşça oradan çekip gümüş zincirli kolyeye baktığımda nutkum tutuldu. Çünkü bu kolye benim kırılan tılsımımın bire bir aynısıydı...

* NLP -  Açılımı "Neuro Linguistic Programming". Beyin veya Sinir Dili Programlaması olarak da geçer. Günümüzde kurs ve terapileri vardır. Araştırabilirsiniz.

* Ruhun ağırlık deneyi - Bu gerçek bir deydir. Her yaştan ve kilodan insanla denenmiş ve ruhun 21 gramlık bir ağırlığı olduğu saptanmıştır. Araştırabilirsiniz.

YN- Yeni bölüm geç geldi üzgünüm.Ha bir de NPL varsayımlarımdan birini paylaşmak istedim. Hoşuma gitti bayagı;

"İnsanlar, kendi yaşamlarını istekleri doğrultusunda şekillendirebilmek ve gerek gördüğünde değiştirebilmek için ihtiyaç duyduğu tüm kaynaklara kendi içinde sahiptir."

Ve NLP'nin en saygı duyduğum yanı tüm insanları eksiksiz ve eşit görmesidir.