Zwart, Grijs, Wit //On Hold//

6. Hit

Ik draai me Verschrikt om en kijk in een paar Glinsterende Ogen die Onschuldig onder een Donkere Hoed uit gluren.

Het is de Cowboy.

Het valt me op dat hij Jonger is dan ik had geschat.

Dat kan ook aan mij liggen. Ik ben gewoon niet Goed in schatten.

Hij is in ieder geval ongeveer even Oud als mij.

Ik doe het enige wat in mij opkomt:

Ik draai me om en ren weg.

Ik hoor dat hij achter mij aankomt.

Ik vlieg het Rechthoekige Ding af, naar de Reusachtige Ruimte.

Als ik onder ben blijf ik staan.

De Ruimte is helemaal gevuld met Bleekgezichten.

Ik ren zo snel mogelijk weg, me een weg banend door alle Bleekgezichten die mij met Grote Ogen aanstaren.

Ik ren harder en harder.

Ze mogen mij niet pakken!

In de verte zie ik Daltónicos en Nanoushka staan.

Ik stop mijn Duim en Wijsvinger in mijn Mond en fluit Schel.

Daltónicos komt aanrennen en ik ren harder dan ik ooit gerend heb.

Harder dan die keer toen mijn Vader en ik Tikkertje waren aan het spelen.

Harder dan die keer toen Kleine Beer en zijn Vrienden achter me aan renden en me uitscholden voor Domme Koe.

Harder dan die keer toen er een Buffel achter mij aan zat.

Die Beesten kunnen best Hard rennen hoor!

Ik wacht totdat Daltónicos naast mij rent en grijp zijn Haren.

Ik slinger mijn Benen over zijn Rug en stuur hem in een Boog de Andere Kant op.

Ik kijk achter me en zie dat de Cowboy een van zijn Korte Geweren pakt, ik meen me te herinneren dat Vader zij dat ze Pistolen heten, en richt het op mij en Daltónicos.

Ik hoor de Kogels om me heen vliegen.

Ik druk mijn Benen nog harder in Daltónicos Buik.

Daltónicos rent nog harder.

In de verte hoor ik Nanoushka hinniken.

'Schiet op!'

Dichtbij mijn Oor zoeft een Kogel langs.

Ik schrik en grijp me vast aan
Daltónicos' Nek.

Opeens voel ik een Brandende Pijn in mijn Schouder.

Ik grijp er verschrikt naar.

Als ik mijn Hand terug trek, zit hij onder het Bloed.

Een Kogel heeft me geraakt.

Dan wordt het helemaal Zwart voor mijn Ogen en voel ik niks meer.