Nefesim Ol

(Bölüm 1)Geri Dönüş

"Koşmaya devam ediyorum. Karanlık bir ormanın içindeyim. Uçurum ... Neresi burası. Uçurumun kenarında bir kız. Kim bu? Kıza doğru koşuyorum. .."
Aaa...Noluyor lan. Gözümü açıp karşımda elinde bardakla duran Gizem e baktım. Suymu döktü lan bu üstüme. Gizem bana korkarak bakıp "Nefes bir türlü uyanmadın bende su döktüm. Bakma öyle korkuyorum...Nefes!""Aklın varsa kaç gizem..."dememle gizemin odadan çıkması bir oldu. Artık kovalamaktan bıktım. Her sabah böyle uyandırıyor,gerizekalı. Yataktan kalkıp saate baktım. 10.45 siktir...Yarım saat sonra uçak kalkıcak. Ah nefes ah geç kalıcan..
Koşarak banyoya girdim. Elimi,yüzümü yıkayıp dolabımın karşısına geçtim. Siyah pantolon ve beyaz kısa tisört giydim. Altına da siyah spor ayakkabılarımı giydim. Aşağıya indim gizem kahvaltı yapıyordu. Günaydın deyip masaya oturdum. Gizem "Kahvaltını çabuk yap, bu gidişle uçağa geç kalcaz "dedim.
Gizem başını tamam anlamında salladıktan sonra "Savaşlarda çıkmışlar birazdan burada olurlar." dedi.5 dk sonra kapı çaldı. Kapıyı açmaya tabiki de gizem gitti. İlk savaş arkasından mert arkasından da gizem ve Kumsal geldi.Bi günaydın faslından sonra valizleri arabaya koyup havaalanına doğru yola çıktık. 15 dk sonra havaalanındaydık Istanbul havaalanı...Yaklaşık 3 yıldır bu şehirdeyiz. Buraya okumak için geldik. Daha doğrusu ben gelince savaş gilde beni bırakmamak için peşimden geldi. Şimdi geri dönmemiz lazım çünkü abimin şirkette bana ihtiyacı varmış. Neyse Antalya uçağına bindik. Cam kenarına ben yanıma savaş onun yanına da gizem oturdu. Arkamızda da mert ve Kumsal oturuyordu. Kulaklığımı çıkarıp Toygar Işıklı hayat gibi (medyadan dinleyebilirsiniz)şarkısını dinlemeye başladım. Sonra gözüm yavaş yavaş kapanmaya başladı. Evet...Bekle beni antalya 3 yıl sonra Nefes Barut seni nefessiz bırakmaya geliyor....

(Arkadaşlar bu ilk kitabım umarım beğenirsiniz. Yorumlarınızı bekliyorum....😊😊)