sixteen cd's | H.S

Love You Goodbye

Herkese merhaba,

Nasıl başlayacağımı bilmiyorum bu yüzden saçmalarsam eğer affola. Öncelikle bu hikayeyi yazma sürecinden bahsetmek istiyorum.

Kurgu aklıma ilk geldiğinde büyük bir hevesle yazmaya başlamıştım. Her şey aklımdaydı. Ve başından belliydi sonu.

Harry ölecekti.

Ama zamanla bunu nasıl yapacağımı düşündüm. Kolay olmayacaktı. Daha ilk haliyle acaba öldükten bir ay kadar sonra geri döndürüp Ella'ya kötü bir şaka yapmış gibi mi yapsam? Diye düşünüyordum. Sonra işler sarpa sardı ve hikayeyi kısmen kaldırdım.

Çünkü devamı bir türlü gelmiyordu, tıkanıyordum. Kelimeleri bulamıyordum. Uzun süre ara verdim. Oldukça uzun bir süre. Bazen açıp sadece birkaç cümle yazıyor ve bırakıyordum. Cidden acı verici bir süreçti.

Eğer bir şeyler yazıyorsanız en kötüsü devamını getirememektir. Yarım kalır çünkü. Yarım bir şarkı gibi, yarım bir şiir. Delice aklınıza bir şeyler gelmesini beklersiniz, bir şeyler...

Bir süre sonra istediğim oldu. Yeniden ve beni çok daha fazla tatmin eden bir şekilde yazmaya en başından başladım. Daha emindim ne istediğimi biliyordum ama sonu hâlâ kafamı karıştırıyordu.

CD 15'e kadar kararsızdım. Fakat kararımı kesinleştirdim. Bana her zaman destek olan ve sürekli fikir veren biricik arkadaşım fenerlize ile böyle bitmesinin daha iyi olacağına karar verdik.

Ve onu öldürdüm.

Bu kolay değildi ama pişman olmamaya çalışıyorum. Her son mutlu bitmez, gerçek dünyada işler böyle yürüyor. Ama yine de, onlara sahip olabilecekleri en mükemmel kavuşmayı verdiğimi düşünüyorum. Onları sonsuzlukta kavuşturdum, bir daha ayrılamayacakları bir yerde.

Burada okuyan ve yorum yapan herkesin adını yazmak, hepinize tek tek teşekkür etmek isterdim ama bu gerçekten çok zor. Fakat şunu bilin ki her biriniz çok değerlisiniz çünkü bir araya gelip benim hayalimi gerçekleştirdiniz. Yazdıklarımı okudunuz. Her birinize tüm kalbimle minnettarım, nasıl olmam.

Hepinizi seviyorum, sizi tanımadan seviyorum. Bitirmek bir kapının kapanması gibi. Kapıyı kilitleyecek ve anahtarı yok edeceğim. Bu kapı bana bir daha açılmayacak. Bir daha bir şeyler yazamayacağım Harry ve Ella'ya dair.

Kaybolan umutlarını, harcanan yıllarını ve sahip olabilecekleri şeyleri. Size onların bütün anılarını anlatmak isterdim. Zihnimde dönüp duran her bir diyaloglarını.

Yıllarca birbirlerine itiraf etmeye çekinseler de aşklarının gözlerine nasıl yansıdığını.

Lakin her şeyin bir sonu var. Bunu yolculuk olarak görürsek, bu yolun da bir sonu var, benimle beraber yürüdüğünüz ve yalnız bırakmadığınız için size çok teşekkür ederim.

Ama yolun sonuna geldik, veda konuşmalarında iyi değilim sanırım, bu yazdıklarımın saçmalığına bakarak öyle görünüyor bu yüzden size, en sevdiğim kitap serisinden bir veda cümlesiyle hoşçakal demek istiyorum. Belki biraz eksik, ama bana en doğru hissettiren şekilde.

'Ave atque vale.'

'Selam ve elveda kardeşim.'

Sevgilerim ve sulu öpücüklerimle...

-Mell 💚