The Runaway Groom

TRG ~ 6

TRG ~ VI

***

Freesia

I've been so busy for the past few days. Inasikaso ko ang mga requirements ko sa OJT and my school records as well as my projects so I can march for the graduation. Nakakairita nga lang dahil iyong thesis namin ay hindi pa tapos. I really regret teaming up with my groupmates. School's hard especially if you got the wrong choice of groupmates. They could make or break you, your grades, I mean.

Halos isang linggo na rin nang huli kong nakausap ng matino iyong lalaking hijacker, robber, etc. Hindi ko na tuloy siya nagugulo and same with him, he didn't bother me anymore. He's always in his room, facing his laptop. Sometimes I got to visit him in his cage and he would request for a pancit canton. Nakakairita na nakakatawa nga eh. Hindi na yata eto makakapag-move-on pa sa pagkain na iyon.

I think he's not just staying all day in his room ( of course, he's renting so, I gave him the ownership.. for the meantime). I guess when I'm at St. Claier University, where I'm studying, he's also going outside. Maybe he's working na. I don't know, hindi na ganoon kadalas ang pag-uusap nila.

Hindi ko nga alam kung bakit minsan ay bigla ko na lang siya'ng naiisip. Like duh, that guy's still a stranger kahit na nagpakita na ito ng i.d nito.

"Concentrate, ineng! Andami pa nito oh." Lily said while waving the papers we're working on.

Nasa field kami at nakasalampak sa trimmed na damo. I mean, we used Lily's sarong to sit on. Of course, I won't sit directly on the grass. Duh, andami kayang dumi doon. Pero mas maganda kasing tumambay doon dahil pulos green ang makikita mo.

The pathway to the school's ground consist of trees in line. Sinadya iyon upang may lilim ang daanan. Like duh, nakakairita lang kapag sobrang init 'di ba.

"Eto, meryenda niyo, oh." Tanya offered us a plastic.

The famous pulang bubuyog was on it.

Napangisi ako. "Wow, jollibee, long time no see."

Natawa sa sinabi ko ang dalawa. They are my friends in school. Hindi kami mag-bestfriend na maituturing but we're close. We hang-out most of the time. Hindi kasi ako masyadong naniniwala sa bestfriend. I've been betrayed before by my so-called bestfriend that's why I'm contented with just my close friends.

And nah, hindi sila ang pinagsisisihan kong naging ka-teammates. They're responsible.

"Where is that Colt? Anong naitulong niya dito?" Nakataas-kilay kong tanong kina Tanya at Lily.

Busy ang naka-reading glasses na si Lily sa tapat ng laptop nito. I brought mine too but we have to focus on Lily's. Mas mabuting isahan na lang and then we'll have each copies.

"Hayaan mo na lang iyon. Busy yata sa basketball." Nakangiwing pahayag ni Tanya.

"Aba, siniswerte yata silang dalawa ng balasubas na si Dazzel kung tayo lang ang magpa-pakahirap dito sa thesis nating 'to?" I stated rolling my eyeballs.

"I heard my handsome name." Napaigtad ako sa pagbulong sa aking tenga.

"Shit ka, Agostos!" Sabay palo ko sa braso ni Dazzel na nakaakbay sa akin.

Hingahan ba naman ang taenga ko?! Feeling ko nagka-blister ako sa hinga ng langya. Kabwisit! Akala ko pa naman peace and quiet ako ngayon bukod sa pagiging stress. But I forgot that there's Dazzel Agostos to ruin my not- so- peace- of- mind.

Natatawang umiwas ito habang hindi kinukuha ang braso sa pagkakaakbay sa akin. Natatawang pinagmasdan kami ni Lily at Tanya. Shit, ginawa pa kaming entertainment!

Ilang minuto ang lumipas ay dumating na rin ang masungit na si Colt. Parang si Apollo lang sa kasungitan. Nakaupo lang ito habang nakasandig sa puno, natatakpan ang mukha ng puting towel nito. Nakasuot pa ito ng jersey, kagagaling lang sa practice ng basketball. Hinayaan na lang namin siya. He's busy but he finds time helping us so hindi na rin kami nagrereklamo.

Actually, ako lang naman ang reklamador sa grupo namin. Lily's the silent type and Tanya's the go- with- the- flow type of girl. Dazzels, the.. err, irritating one. Kagaya ngayon, panay ang bunot niya ng damo sabay tapon sa akin. Nakailang hampas na ako but he seems like a masochist. Kapag sasaktan mo, mas lalong nagkaka-energy para mas mangulit pa.

I felt my phone vibrating so I got it on my pocket. Never minding the jerk who's now focusing on his part, nakumbinsi ni Lily.

My brows raised seeing the name who sent me the text message.

From: Pancit Canton

You left the tv on again.

Hay naku.

To: Pancit Canton

Eh di, patayin mo, duh! 😒

Pancit Canton ipinangalan ko sa kanya dahil ang adik niya doon. Nasa bahay na siguro iyon. I smiled at myself everytime that guy is irritated. Ang sarap inisin. Galit yata ito sa mga tulad ko'ng maka-kalimutin at unorganized. At biruin mo, marunong din pa lang magtext.

From: Pancit Canton

Where are you going to have your lunch? Can you go home?

Aba, ang bait sa text ah. Ano kaya kailangan ng greek god?

To: Pancit Canton

Y?

Haha, sana mainis siya sa one letter reply ko.

From: Pancit Canton

Cook for me.

Hay naku, ayan na naman. Sana hindi ko na lang ini-introduce sa kanya iyong pancit canton, di naman marunong magluto para sa sarili.

**

Kahit na sinabi pa ni Apollo na gusto niya ng lunch na PC ay hindi ko siya inuwian. I had my lunch with my friends sa isang restaurant. Good thing my dad remembered me. He put some money on my atm.

Nagmamadali akong umuwi. Shit, kapagod kaya mag-isip. Ang dami pang kulang sa thesis namin. Madilim na rin ng makauwi ako, samahan pa ng traffic na nakakabwisit. Panira ng buhay.

Feeling ko ang tagal ng biyahe ng elevator. Shocks. I wanna lay on my comfortable bed na.

Oh? My door's not locked. Baka nakauwi na si Apollo. Nagpagawa siya ng spare key eh. Though he doesn't need it naman. Parati nga akong nakakatikim ng sermon sa kanya whenever I left the unit unlocked.

Eh sa nakakalimutan ko eh.

He's not in the sala. Mukhang wala rin sa kitchen. He must be in his room, nagmumukmok siguro dahil hindi ko ipinagluto.

Tuloy-tuloy ang pasok ko sa kwarto ko at nabigla ako sa nakita ko sa kama ko.

Shit, nandito na naman siya!

"Priam!" Sabay yugyog ko sa pinsan ko na nakatihaya sa kama ko.

Bakit na naman ba ito nandito sa kwarto ko?

Mukha namang hindi ito lasing.

"Hmmm..." Naalimpungatang saad nito. Unti-unti nitong iminulat ang nakapikit na mga mata.

"Freesh. Don't wake me up. I'm tired." And he got back to sleep.

Tsk no choice, kailangan ko pa na maki-share dito ng higaan. Malamang sinubukan nitong buksan ang kabilang kwarto but it's locked. He always sleeps at the other room before pero nang siguro'y hindi mabuksan ay dito na dumiretso.

Shit, sana hindi sila magkita bukas. Baka isumbong ako kay Dad nitong si Priam na may kasamang lalaki. Baka akalaing may ka- live-in pa ako! Gosh! Another stress coming my way! Close pa naman silang dalawa ng ama kong iyon.

I'll be doomed if that ever happens.

***