Play Him Dirty

Hoofdstuk 23 - Vuile Spelletjes

Ik staar lusteloos naar mijn bord met tomatensoep. Ik ben gaan zitten in de kantine en zie Mariana op mij aflopen, haar gezichtsuitdrukking staat bezorgd. "Waar was je gisteren?" Vraagt ze fluisterend wanneer ze voor mij komt zitten aan tafel. "Uhm... ik moest ergens anders heen." Zeg ik snel, ik had nog niet nagedacht over de leugen die ik de meiden moet voorschotelen. "Waarheen?" Gaat Mariana argwanend verder, ze gaat met haar hand door haar enorme bos krullen waarna ze een hap neemt van haar tosti. "Ze wouden... mij in een ander kamp droppen maar dat gaat nu niet meer door." Met dat gezegd te hebben schuift Shirley ook aan, ze plaatst haar plateau op tafel en gaat naast mij zitten. 

"Waar hebben jullie het over?" Vraagt ze nieuwsgierig, Mariana wendt haar blik eindelijk van mij af en ik laat de warme substantie door mijn keel glijden. "Ik vroeg waar ze gisteren was." Vertelt Mariana, Shirley kijkt mij met fronsende wenkbrauwen aan. "Ooh ja, je hebt echt wat gemist meid. We hadden schietlessen, echt het enigste wat leuk was deze week." Dat is nog waar ook, ik mag straks die schietlessen inhalen. Ik heb er absoluut geen zin in en dat komt omdat Ace de lessen gaat geven. Ik wil niet alleen zijn met hem, al moet ik toegeven dat ik hem al iets meer vertrouw. Voor zover ik weet heeft hij netjes zijn mond gehouden over mijn ontsnappingspoging. Shirley en Mariana raken verzeild in een gesprek terwijl ik verzink in mijn gedachtes. 

Ik heb de brief van Zara in mijn achterzak gestoken zodat Aiden het zeker niet zou vinden. Ik snap er werkelijk helemaal niets van, ik dacht dat het misschien een van Gray's grapjes was maar het is haar handschrift en de brief ruikt naar haar lievelingsparfum. Ik snap niet waarom Gray de brief niet zelf aan mij heeft gegeven. Ik krijg hier hoofdpijn door, als Zara weet dat ik hier zit waarom belt ze dan niet de politie op? 

Ik weet dat je bij de Hamiltons zit en ik zal je daar buiten krijgen, je hoeft alleen mij en Gray vertrouwen.

Ik herhaal de zin wel een paar honderd keer in mijn hoofd. Hoezo kan zij mij hier buiten krijgen? Zara is het braafste meisje die ik ken maar dat heb ik altijd al bijzonder gevonden aan haar. Onze vriendschap was in balans, ik ging af en toe over de grens en zij zorgde er voor dat het niet verder ging dan dat. Ze zou niemand opzettelijk kwaad doen, zo is ze niet. Ik hoop alleen maar dat ze haarzelf niet in de nesten werkt, dat ze haar eigen leven niet riskeert om mij hier uit te krijgen. Hoe ik kan ik in hemelsnaam Gray vertrouwen na alles wat hij mij heeft aangedaan? Weet zij überhaupt wat hij mij heeft aangedaan? Ze vraagt mij serieus om de duivel te vertrouwen.

Ik moet je echt heel veel uit leggen.

Deze zin maakt mij misselijk, duizenden scenario's razen door mijn hoofd waar Zara mogelijk in is verzeild. Wat als Zara toch niet zo onschuldig blijkt te zijn? Ze is van jongs af aan christelijk opgevoed en gaat nog altijd elke zondag naar de kerk met haar ouders. Daar hoort ze nu ook op dit moment te zitten. Ik kan er niet bij met mijn hoofd dat ze misschien in vuile spelletjes verwikkeld zou zijn, het lijkt alsof ze iets te maken heeft met mijn verdwijning. Misschien ken ik mijn beste vriendin toch niet zo goed als ik dacht. Ik moet Gray spreken, ik heb antwoorden nodig. 

Mijn hart gaat sneller slaan bij de gedachte dat er een kans is dat ik ontsnap, dat ik eindelijk terug mijn eigen leven kan leiden. Adrenaline bouwt zich langzaam op in mijn bloedvaten, abrupt sta ik op en kijk Mariana en Shirley kort met een open mond aan. "Ik voel mij niet goed." Mariana werpt mij een bekommerde blik toe terwijl ze nog kauwt op haar eten, ik schenk haar een kleine glimlach en verlaat de kantine voordat ze iets kan zeggen. Ik moet Gray nu spreken, ik duw de dubbele deuren open en vervolg mijn weg naar Kenza. Ze zal vast weten waar hij uithangt, ondertussen heb ik de gangen in dit gebouw binnen een week kunnen memoriseren waardoor ik al na minuut voor haar deur sta. 

Ik klop op de witte deur en loop daarna naar binnen, ik zie Kenza achter haar beeldscherm zitten en ze kijkt mij kort aan. "Wat is er?" Brengt ze zuchtend uit, haar humeur lijkt om te zijn geslagen. "Ik zoek Gray, weet je waar ik hem kan vinden?" Vraag ik en loop dichter naar bureau toe. "Nee sorry." Antwoordt ze kortaf, ik werp een blik over haar heen en zie dat haar ogen er behoorlijk rood en opgezwollen uit zien. Ze heeft gehuild en ik ben honderd procent zeker dat het te maken heeft met Davon. Ik zou er normaal gezien iets over zeggen maar ik heb nu belangrijkere dingen aan mijn hoofd dan Kenza's liefdesleven. Ik bedank haar nog vooraleer ik haar kamer uit loop. Ik loop de gang door tot ik opeens een stem achter mij hoor. "Je hebt iets laten vallen." Ik kijk achterom en zie een meisje met zwart glanzend haar iets van de grond rapen. 

Shit.

Snel loop ik naar haar toe als ik zie dat ze de brief van Zara vast heeft, ze vouwt de brief open wanneer ik aankom. Snel probeer ik de brief uit haar handen te grijpen maar ze draait zich met haar rug naar mij toe en zie ik haar ogen wijder worden. 

"Oh. My. God." 

Ik ben er geweest, als ze deze brief aan iemand laat zien of het door vertelt dan ben ik dood. "Geef terug." Sis ik en trek het blad papier uit haar handen, haar ogen glunderen en met een grote glimlach kijkt ze mij aan. "Je hebt wilde plannen zo te zien." Ze kruist haar armen over haar borst en geamuseerd lacht ze mij toe. "Ik zat al die tijd de Marnie methode toe te passen op Davon maar dit is zo veel makkelijker." Zegt ze opgewekt, alsof ze juist een schat heeft ontdekt.

"Marnie methode?" De naam klinkt mij bekend in de oren, ik heb het eerder gehoord. "Marnie is een meisje uit kamp een, ze deelde een kamer met Drake. Uiteindelijk werd hij verliefd en hij liet hij haar gaan." Vertelt ze op een romantische toon, ik herinner mij opnieuw waar ik die naam eerder had horen vallen. Op het feest, toen moest Drake zijn vader er om lachen als ik mij niet vergis. "Dus?" Ga ik verder, ze zucht. "Dus dat wilt zeggen dat ik er alleen voor hoef te zorgen dat Davon mij leuk vindt en verliefd op mij wordt. Zo verliefd dat hij mij laat gaan omdat hij inziet dat ik hier nooit echt gelukkig zal zijn." Fluistert ze zodat niemand anders haar zou kunnen horen, ik laat een lach horen en schud mijn hoofd. 

"Je leeft niet in een sprookjeswereld." Herinner ik haar, Davon zal haar nooit leuk vinden. Hij kan moeilijk een tweede affaire nemen en ik denk dat hij zijn handen al vol heeft met Kenza. "Inderdaad Elena dus daarom ga jij mij helpen. Als jij gaat dan ga ik ook, vertel het alvast maar aan je vriendinnetje Zara." Ik open mijn mond gechoqueerd en kijk haar met grote ogen aan, ze denkt dat dit nu zomaar is geregeld. 

"Nee." Ga ik tegen haar in, ik weet niet eens wat de bedoeling van deze hele brief is. Ik ga haar er niet bij betrekken, ik ken haar niet eens. Ik heb geen idee wie ze is en of ze wel helemaal spoort. Haar ogen kleuren nog een tint donkerder en ze zet een stap dichter naar mij toe. "Luister liefje, je hebt niet echt een keus. Ik kan nu naar Davon toe lopen en je plannetje vertellen of ik hou mijn mond en dan komen we hier samen uit." De vrolijkheid in haar stem is verdwenen en voor enkele seconden blijft ze mij met een doodse blik aankijken. 

"Ik hoop dat we elkaar hebben begrepen." Zijn haar laatste woorden wanneer ze haar weg vervolgt. 

---

We hebben al de 18K xoxo

-Axchikk