Kalp Atışı (oğbah)

17. Bölüm

Sinirle odadan çıktım ve Eylül'ün odasına girdim.

"Ne oldu Bahar niye ağlıyorsun?"

"Oğuz yarın İzmir'e gidiyorum ben Duygu'yu seçtim hoşçakal dedi." Ağlamamı durduramıyordum.

"Sakin ol ve asla pes etme."

"Etmeyeceğim sonuna kadar savaşacağım Oğuz'un gitmesine izin vermeyeceğim."

"Bak şimdi ne yapalım biliyor musun?"

"Bilmiyorum Eylül hiçbir şey bilmiyorum."

"Bir dinlesen anlayacaksın zaten Bahar. Yarın sabah erkenden kalkacağız."

"Kalkacağız derken kaç kişiyiz ki?"

"Esma ve ben seni bu halinle yalnız bırakmayız herhalde."

"Ya çok teşekkür ederim."

"Bir şey değil. Neyse devam edelim. Oğuz'u oyalayacağız tamam mı yani uçağa yetişmesini engelleyeceğiz geri kalan zamanda da sen Oğuz'u burda kalması için ikna edeceksin."

"Tamam güzel plan bana uyar."

"E hadi o zaman Esma'yı da alıp senin eve geçelim." Hastaneden çıktık Esma'yı da alıp benim evime gittik. Esma'ya olan biten her şeyi anlattım.

"Ay şu an şokettoyum kızlar nasıl böyle bir şey oldu anlamadım valla."

"Duygu'yu seçmiş beyefendi. Bu kız Oğuz'a bir şeyler söyledi bence yoksa neden Oğuz onu seçsin ki neden yani neden?"

"Tamam bahar bir sakin ol ya."

"Sakin olamıyorum. Acaba o kız Oğuz'u tehdit mi etti? Bence olabilir. Kesin tehdit etti. Kızlar yarın Duygu'yu sıkıştıralım bence zaten baskıya dayanamayacak biri gibi görünüyor."

"Bahar bir yarın olsun bakarız tamam mı? Bence yarın Eylül'ün söylediği gibi yapalım önce Oğuz'u oyalayalım sonra bakarız bir şeyler."

"Aynen Esma haklı bence de bir yarın olsun hallederiz sen uyu şimdi."

"Bu halde çok güzel uyunur zaten Eylül. Gram uykum yok zaten."

"Aa ama saat çok geç oldu Bahar hadi sen uyu biz senin uyuduğunu gördükten sonra uyuruz ama önce sen uyu." Diyen Esma'ya ters bir bakış attım.

"Esmacığım canım arkadaşım uykum yok diyorum anlamıyor musun yoksa ben mi anlatamıyorum?"

"Aman tamam be uymazsan uyuma banane zaten."

"Kızlar şu an uyku tartışması yapmaya gerek yok değil mi? Bizim derdimiz çok daha başka bir şey."

"Kusura bakma Bahar ya çok üstüne geldim uyu diye." Bana mahçupça bakan Esma'ya sarıldım.

"Sorun değil iyiliğim için dedin zaten."

"Ya ama ben kendimi dışlanmış gibi hissediyorum." Diyen Eylül'e

"Ay pardon bir an unuttum seni." Deyip Eylül'ü de aramıza aldım. Hepimiz birbirimizden destek alıyorduk özellikle de ben. Eylül ve Esma'ya sarıldığımda kendimi çok güçlü hissettim sanki onlar yanımda olduğunda hiç kimse beni yıkamayacakmış gibi. En sonunda sarılmayı bıraktık.

"E hadi uyuyalım artık malum saat geç oldu." Deyip eflatun battaniyemi üzerime çektim. Eylül ve Esma da kendi yerlerine yattılar.

Kendimi uyumak için zorluyordum ama uyuyamıyordum aklım hep Oğuz'a gidiyordu. En sonunda düşünmekten yorulup kendimi uykunun kollarına bıraktım.