Kalp Atışı (oğbah)

15. Bölüm

Oğuz'dan
Arabamdan yavaşça indim ve Bahar'ın arabasına doğru ilerlemeye başladım. Bahar kafasını direksiyona çarpmıştı ve araba bir ağaca çarpmıştı. Bahar'ın durumu kötüydü.
"Kurtaracağım seni sevgilim." Hemen ambulansı aradım. Çok geçmeden geldi ve Bahar'ı hastaneye götürdük. Hemen ameliyata aldık. Ameliyata Eylül de girdi. Her şey yolunda giderken bir anda nabzı düşmeye başladı. Kalp masajına başladım. İşe yaramıyordu.
"Hadi sevgilim beni bırakma lütfen"

"Hocam hasta ex oldu"

"Hayır! Eylül yardım etsene ölmedi bahar ölemez" Eylül ağlamaktan konuşamıyordu. Gözyaşlarım yanaklarıma doğru süzülürken öfkeyle Bahar'ın kalbine yumruk attım. Kalp atışlarının geri gelmesiyle sevinçten deliye döndüm.
"Beni bırakmayacağını biliyordum sevgilim seni çok seviyorum"

Bahar'ı normal odaya aldık. Eylül yanıma geldi.
"Arkadaşımı kurtardığın için teşekkür ederim. Ben Bahar'ın kalp atışlarının durmasıyla şoka girdim hiçbir şey yapamadım arkadaşıma yardım edemedim sen olmasaydın belki de... Ağlamaya başladı.

"Kendini suçlama şoka girmen çok normal ama Bahar çok güçlü birisi. Onun bizi bırakmayacağını biliyordum." Eylül gözyaşlarını sildi.

"Tekrar teşekkürler. Görüşürüz.

"Görüşürüz" Eylül odadan çıktı. Bahar'la baş başa kalmıştık. Bahar'ın yanına oturup elini tuttum. O an tüm içimden geçenleri anlatmak istedim Bahar'a ve öyle oldu. İçimden geçenleri anlattım Bahar'a.

"Çok korkuttun beni. Bir anlığına kalp atışlarının durması, beni öylece bırakman... Çok kötü hissettim. Hem bu kaza benim yüzümden oldu. Az kalsın benim yüzümden ölüyordun. Özür dilerim sana daha önceden bir evlilik yaşadığımı anlatmadığım için affet beni ne olur." Konuşurken fark etmeden ağlamışım. Gözyaşlarımı sildim ve o anda Bahar elimi sıktı.

"Bahar?" Yavaşça görmeyi özlediğim yeşil gözlerini açtı.

"Nerdeyim ben?"

"Hastanedesin kaza geçirdin hatırlıyor musun?"

"Hatırlıyorum. Nasıl unutabilirim ki."

"Ben çok özür dilerim benim yüzümden oldu o kaza. Bana sinirlenmeseydin o arabaya hiç binmezdin o kaza hiç yaşanmazdı."

"Özür dilemene gerek yok. Yaşandı bitti işte yaşıyorum sonuçta." Dedi. Sesindeki soğukluğu hissedebiliyordum. Onu yanağından öpmek için yaklaşırken kendini geri çekti.

"Ne oldu?"

"Ben sana bu yaşadıklarımızdan sonra eskisi gibi davranamam"

"Yani. Ne demeye çalışıyorsun anlamadım."

"Belki de biraz ara vermeliyiz" Kelimeler kafamda yankılandı.

"Peki bu ara ne kadar olacak?"

"Bilmiyorum. Belki de bu ara sonsuza kadar uzar. Çünkü sen belki de eski eşinle tekrardan evlenirsin belli mi olur hayat bu."

"Bahar yapma böyle. Öyle bir şey olmayacak."

"Büyük konuşma bence. Neyse artık aramıza mesafe koyalım bence. Mesela ben yine sana hocam diye hitap edeyim."

"Peki. Sen nasıl istersen öyle olsun"

"Bir de şu an yalnız kalmak istiyorum müsade ederseniz."

"Ah pardon hasta ziyaretinin kısası makbuldür zaten kusura bakma görüşürüz."

"Görüşürüz"