Kalp Atışı (oğbah)

23. Bölüm

Saat 19.40 olmuştu. Hazırlanmış bir şekilde yatağımda oturuyordum. Kimin yanına gideceğimi bilmiyordum. Oğuz beni çok seviyor bu belli ve ben onu hatırlamasamda tekrar ondan hoşlanmaya başladım. Bir yandan da annemi ziyaret etmek istiyorum ama Barış bana hiç güven vermiyor. Kararsız bir şekilde yataktan kalktım ve montumu giydim. Bir taksiye bindim ve hastaneye gittim. Barış ve Oğuz beni hastanenin önünde bekleyecekti ama ben hâlâ kiminle gideceğimi bilmiyordum. Kalbim Oğuz'la gitmemi söylüyor ama ben emin olamıyorum. Hastaneye vardığımda şoföre ücretini verdim ve taksiden indim.

Hastaneye girdim. Oğuz ve Barış içerideydi. Beni görünce ikisi de aynı anda yanıma geldi. Barış elimdeki bavulu aldı ve

"Hadi Bahar geç kalacağız." Dedi. Oğuz hem kırgın hemde öfkeli bir bakış attı. Bir şey diyemedim ve Barış'la beraber gittim. Arabaya bindim ve verdiğim kararı sorguladım. Oğuz'la mı gitmeliydim? Bu kararımla onu üzdüğüm için bende üzüldüm.

Havaalanına girdik. Barış hızlı adımlarla yürürken benim durmamla o da durdu.

"Ne oldu?"

"Üzgünüm, ben yapamam."

"Ne?"

"Yani seninle gelemem, Özür dilerim." Beni Oğuz'a çeken bir şey vardı. Onun yanına gitmeliydim. Barış'ın bir şey demesine izin vermeden koşarak dışarı çıktım ve taksiye bindim. Hastaneye gittim. İçeri girdiğimde ağlayan bir Oğuz'la karşılaşmayı beklemiyordum. Titreyen elleriyle gözyaşlarını silerken beni gördü ve koşarak yanıma geldi.

"Bahar, niye geldin?"

"Kalbim beni buraya getirdi. Beni sana çeken bir şey var. Şuan seni hatırlamasamda galiba sana aşık oldum." Oğuz hiçbir şey demeden sadece sarıldı. Sarılması o kadar samimiydi ki ömrünün geri kalanını ona sarılarak geçirebilirdim. Hâlâ sarılıyorken Oğuz bir anda sendeledi.

"Oğuz iyi misin?"

"İyiyim."

"Emin misin?"

"Eminim Bahar yok bir şey. Hadi gidelim artık sıkıldım hastaneden."

"Tamam."

Flashback

Oğuz'dan
Bahar Barış'la gittikten sonra başım dönmeye başladı. 2 günden beri sürekli başım dönüyordu. Hazır hastanedeyken kontrole gittim ve aldığım sonuçla başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Beynimde kötü huylu bir tümör vardı.
Flashback son

Oğuz'dan devam
Bahar benim yanıma gelip bunları söyleyince çok mutlu oldum ama aklıma Öleceğim gelince Bahar'ı kendimden uzaklaştırma kararı aldım. Bunun için Duygu'nun yardımına ihtiyacım vardı. Ertesi sabah Duygu'yla konuşsam iyi olacak.

Ertesi sabah
Duygu'yu aradım ve bir cafede buluştuk. Duygu'ya her şeyi anlattım, kabul etti.

"Ölecek misin yani?" Deyip ağlamaya başladı. Beni hâlâ unutamadığını biliyordum ama böyle yapmaması gerekiyordu.

"Evet. Duygu lütfen ağlama eğer böyle yapacaksan hiç başlamayalım bu oyuna."

"Hayır yapacağız bu oyunu kabul ettiğimi az öncede söylemiştim zaten ama Bahar daha çok üzülecek benden söylemesi."

"Beni bu halimle görmesini istemiyorum Duygu anlayış göster lütfen."

"Peki. O zaman ben kalkayım sonra görüşürüz."

"Görüşürüz."

Bende cafeden kalktım ve hastaneye gittim. Eylül'le konuşmaya. Şansıma Esma da oradaydı.