Strange Love - CHANBAEK -

7

                  <2 Hafta Sonra>

Yarın görüşürüz Baekhyun!

Görüşürüz millet!

Nihayet okuldan çıkmış evime doğru ilerliyordum. Sehun'un yanına geldiğimden beri onunla fazla etkileşimde bulunmamaya özen gösteriyordum, o benim sözde sevgilim olabilirdi ama hala bakışları ve dokunuşları beni tedirgin ediyordu.
Yüzüme yaklaştığı zaman gözlerimi kapatıp öpmesini bekliyordum ama gözlerimin önüne gelen Chanyeol yüzünden Sehun'u itip odama kaçıyordum, tabii o bu durumu anlamıyor, sadece ondan korktuğumu düşünüyordu.
Benim korkularımı o bir hafta da Chanyeol alıp götürmüştü.
Benim sıkıntım, Sehun'u görmek istemememdi.
Gözümden o kadar düşmüştü ki, onunla göz göze gelince tanrıdan sabır diliyordum. Halbuki ona ne kadar çok aşıktım ben, sahi bana ne olmuştu? O benim ilk aşkım, kalbimi titreten bakışlarıyla hayat bulduğum birisiydi. Şimdi ne oldu da onu görmek bile istemiyordum ben?
Doğrusunu söylemek gerekirse, Sehun her zaman gözlerimin önünde beni aldatmıştı. Ne bunu anlamayacak kadar kördüm, ne de insanların onun hergün başka partide, başka kızlarla sabahladığını konuşurken duyamayacak kadar sağırdım. Bunların hepsini duyuyordum ama o benim sevdiğim insandı, başkalarına(!) inanıp onun sözlerini yok sayamazdım.
Gerçi şuan düşündüklerim sadece 1 ay önceki şeylerdi. Şuan ona karşı gram tahammülüm yoktu.
Gördüğümde gözlerimi devirip ona omuz atmak istiyordum.
Bir de şuan ki evime yani, Sehun ve benim olan o eve gitmek istemiyordum. Apartmana girince bile olduğum yerde "Banane Bananeee" diye tepinesim geliyordu...

Şuan yine aynı o ruh halindeydim, evime girmek yerine sahili sabaha kadar yürüyebilirdim.
Tabii hasta olmazsam.
Evin önüne gelmiş baygın bakışlarla açık olan dış kapıyla bakışıyordum. Anahtarı kavrayıp kapıdan içeri girdim ve katıma çıktım.
Dairemin önünde birkaç haftadır varlığını unuttuğum bisikletim vardı ve ben onu balkona koyduğumdan eminim!
Yine Sehun kafasına göre hareket edip benim olan eşyamı kapının önüne koymuştu, bilerek mi yapıyor tanrı aşkına? Aramızı düzeltmek yerine işleri daha boka sarmaya çalışıyor resmen.
Hemen kapıyı açıp içeri girdim, diğer elime de zorlukla bisikletimi almış onu tekrar balkona götürmüştüm. Balkon kapısını hışımla kapatıp salona girdim ve etrafın içine sıçıp bira içen Sehun a baktım.

Oh Sehun! Yetti ama artık benim olan eşyaları öylece dışarı atamayacağını kaç defa söyledim sana? Dokunma eşyalarıma. DO-KUN-MA!

O bisikleti sana balkona koyma dedim, ve dediğimi yapmadın. Sana sormadan çöpe atmadığıma dua et.

Öyle birşey yaparsan çok kötü olur. O benim eşyam, sana ona dokunma dedim. Ve inan çöpe atsaydın bende senin bu evde neyin varsa camdan dışarı fırlatırdım!

Öyle kıytırık, eski ve pas yığınından başka bir halt olmayan bisiklet demeye bin şahit isteyen hurda için mi sevgiline bağırıyorsun yani?

Sevgilim dediğim insan o bisikletin bendeki değerini bildiği halde böyle şeyler söylüyor ve beni üzüyor. Bunu söyleyen kişi benim sevgilim olamaz!

Huh, kim senin sevgilin o zaman? Park Chanyeol mu? Yoksa yanındaki arkadaşı HyunWoo mu?

İğrenmiş biçimde ona baktım. Bu kadar karaktersiz olduğunu yeni mi görüyordum ben? Yoksa sadece bana karşı mı böyleydi?

Onu alaya alır biçimde güldüm.

Ne o, yoksa benim sevgilim olduğunu mu unuttun? Eh tabii bende seni o kadar kişiyle aldatsam senin adını dahi hatırl--

Bana vurmuştu!

Bana?

Sevgilim dediği kişiye.

Gözlerim yavaşça dolarken dişlerimi sıkıp ona baktım, bunu nasıl yapmıştı?

Senden... Güçsüz bir nefes aldım.

Nefret....  Sol gözümden bir yaş düşmüştü yere.

Ediyorum!

Canımın yanışını kalbimde hissediyordum. Hışımla odama koşup kapıyı kilitledim ve arkasından bağırdım.

SENDEN NEFRET EDİYORUM!

DEFOL BU EVDEN!

Ne babam, ne annem, ne abim, ne de herhangi bir insan bana tokat atmamıştı bugüne kadar.
Canım yanıyordu, sadece canımda değil.

Ruhum.

Kalbim.

Tüm bedenim acı içindeydi. Ben onu en iyi tanıyan insan olduğumu düşünürken o bugün onu hiç ama hiç tanımadığımı göstermişti bana.
Benim tanıdığım Sehun kimseyi incitmez, sorunlarını çözmek için konuşmayı seçerdi, insanlara zarar vermeyi değil.

Ağlıyordum.

Şansıma, onu tanıyamamış olmama, mantığımın ondan uzak dur demesine rağmen kalbimin iki güzel söze kanacak kadar aptal olmasına ağlıyordum.

Odamda hıçkırıklarımı ardı ardına dizip iç çekerek ağlayaşım sırasında şiddetli çarpan kapı sesini duymuştum. Demek ki özür dilemek yerine kaçmıştı...

\\\Chanyeol///

Baekhyun... Onu evimden gittiği günden beri görmüyordum.
Okulu karış karış gezip, bütün sınıflara tek tek bakarak onu arıyordum ama yoktu.
Hangi bölüm öğrencisi olduğunu bilmiyordum ve öğrenmek istiyordum ama başkalarından değil, Sadece ondan...
Mutfağımda bizim için yemek yaparken onu izlemek ve daha çok tanımak istiyordum.
Sehun gelip onu almasaydı Baekhyun'un bundan memnuniyet duyacağından adım kadar emindim.
Ama şuan hem Baekhyun yoktu, hemde ondan bir iz.
Salaklık yapıp numarasını bile almamıştım.
Bunları düşünüp Baekhyun'u göreceğim umuduyla yolda eve doğru yürürken salakça bir tebessüm vardı dudaklarımda, çünkü eğer karşılaşırsak asık suratımla onu korkutmak istemiyordum.

.....

Nihayet eve gelmiş ve yemeğimi yemiştim, şuanda da odamda ders çalışıyordum.

Hani şu Baekhyun'un uyuduğu odamda...

Yine o gelmişti aklıma, tanışalı uzun bir süre olmamıştı. Hatta doğru düzgün tanışamamıştık bile.
Onu düşünüp duruyordum sürekli, tabii o aklıma geldiğinde HyunWoo'nun söyledikleri de geliyordu.

O haklıydı, insanların arasına giremem.

Bu yanlış...

Hele ki sevenlerin arasına!

Tanrım yardım et.

AİSHHH

Gürültüyle kitabı kapatırken aklıma tekrar tekrar HyunWoo'nun haklı olduğu ama haklı olduğu için lanetler yağdırdığım sözleri geliyordu. Neden ben harici herkes haklıydı?

Ne olurdu haklı olmasaydı?

Haksız olsa olmuyor mu yani?

Şimdi o söylediklerinde haklı olduğu için ben haksız mı oluyorum yani?

Ben miyim haksız olan?

Kafamı oflayarak masaya yasladım ve gözlerimi kapattım.

Bugünü ikinci bölümü.
Ne düşünüyorsunuz?
Israr eden bir adet Yağmur adlı 8484944. Bebeq için atılmıştır...
Şuan yazıp bitirdim. Şimdi de gidip 8. Bölümü yazayım, artık olaylar tam anlamıyla başlamalı değil mi? Daha önce de sıkça söylediğim gibi görüş ve önerilerinizi bekliyorum, okuyan ve yorum yapan herkese teşekkür ediyorum.
Millet, siz en iyisisiniz!
Fighting..